ตอนที่414การประนีประนอมของผู้มีวุฒิภาวะ
ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อใดที่สายลมพัดโชยมาต้นไม้เหี่ยวแห้งในบ้านใบไม้ที่เหลือไม่กี่ใบก็ปลิวร่วงหล่นตามสายลม
หลินซีนเยียนค่อยๆย่อตัวนั่งลงยื่นมือเอื้อมไปอยากที่จะลูบใบหน้าของหลีฮวนแต่ว่ามือของนางยังไม่ทันได้สัมผัสไปที่ผิวหนังอันเย็นยะเยือกนั้นก็โดนเจ้าของร้านบ้านยาวิเศษผลักออกไป
”“ไสหัวไปซะ!”เจ้าของร้านบ้านยาวิเศษมองจ้องนางด้วยความโมโห“พวกแกพวกหัวขโมย!หัวขโมย!เพียงเพราะยาสมุนไพรเพียงต้นเดียวพวกแกถึงกับต้องทำร้ายลูกสาวของข้าจนตายพวกแก……ไอ่พวกหัวขโมย……”
เจ้าของร้านบ้านยาวิเศษแผดเสียงสุดท้ายก็เหลือเพียงเสียงสะอึกสะอื้น
ในเสี้ยววินาทีนั้นอยู่ๆหลินซีนเยียนก็รู้สึกเจ็บที่หัวใจน้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัวนางไม่ใช่หรือที่เป็นหัวขโมยหลีฮวนกับเจ้าของร้านบ้านยาวิเศษไม่ได้ทำผิดอะไรเลยแต่กลับต้องมาสังเวยชีวิต
นางเคยเกลียดสังคมที่คนแข็งแกร่งมักจะชนะคนที่อ่อนแอเสมอแต่คิดไม่ถึงเลยว่าวันหนึ่งนางจะถูกบีบให้กลายเป็นคนแบบที่นางเกลียดที่สุด
นางเองก็ร้องไห้เผชิญหน้ากับการต่อว่าของเจ้าของร้านบ้านยาวิเศษนางได้แต่ก้มหน้าไม่มีเรี่ยวแรงที่จะถกเถียง
เห็นไหล่ที่สั่นเทาของนางนัยน์ตาของอินฉีก็ปรากฏแววตาเจ็บปวดรวดร้าวเขายกมือขึ้นอย่างอ่อนโยนอยากจะกอดนางไว้ในอ้อมแขนแต่ว่าตอนที่มือของเขาสัมผัสโดนตัวของหลินซีนเยียนกลับถูกมือที่เยือกเย็นคู่นั้นทำให้ตกใจจนต้องเก็บมือกลับไป
อีกทางหนึ่งอี้เซิงลืมตาขึ้นมาอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราวก็เห็นภาพแบบนี้เขาก็เผลอร้องไห้ตามไปด้วยอดไม่ได้ที่จะใช้เสียงที่แหบพร่าเรียกขึ้น:"พี่สาว......พี่สาว...."
หลินซีนเยียนได้ยินเสียงของเขารีบลุกขึ้นวิ่งไปอยู่ข้างๆอี้เซิงทันที
"พี่สาว...."อี้เซิงพยามใช้แรงพูด พูดแต่ละคำออกมาอย่างยากลำบาก"พี่สาวให้ข้าตายเถอะหากข้าตายแล้วข้าก็ไม่อยากให้พี่สาวรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตด้วย...."
หลินซีนเยียนอยากจะพูดสองสามประโยคเพื่อปลอบใจเขาแต่ว่าพอปากขยับกลับพูดอะไรไม่ออกในสถานการณ์แบบนี้นางไม่รู้จริงๆว่านอกจากร้องไห้กับสวดมนต์ขอให้มีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นยังจะทำอะไรได้อีก
ในขณะที่ทุกคนคิดว่าเรื่องราวใกล้จะถึงตอนจบแล้วอินฉีก็กำมีดสั้นแน่นอีกครั้งเขาใช้มีดสั้นแทงเข้าที่คอของเจ้าของร้านบ้านยาวิเศษ:"ลูกสาวของเจ้าตายไปแล้วคนตายไม่สามารถฟื้นขึ้นมาได้อีกหากว่าเจ้ามอบยานั่นออกมาข้าจะไว้ชีวิตเจ้าให้อนาคตเจ้ามีโอกาสได้กลับมาแก้แค้นหากว่าเจ้าตายไปพร้อมกับลูกสาวเจ้าเช่นนั้นแค้นครั้งนี้ก็จะไม่มีคนมาชำระแทนพวกเจ้าแล้วอีกอย่างข้ารับประกันได้เลยหากว่าเด็กคนนั้นตายไปเพราะไม่ได้ยารักษาชีวิตของทุกคนในบ้านยาวิเศษข้าอินฉีขอเอาไปละกัน"
ตอนที่เขาพูดคำว่า'อินฉี'ออกมาพวกคนชุดดำที่ปิดหน้าพวกนั้นและเจ้าของร้านบ้านยาวิเศษต่างตกตะลึงออกมาพร้อมกันราวกับใครก็คิดไม่ถึงว่าคนที่ถือมีดสั้นที่ทำเรื่องตัดญาติขาดมิตรคนนี้จะเป็นมหาเสนาบดีที่เยาว์วัยที่สุดในตำนานประวัติศาสตร์ของประเทศหนานเยว่อินฉี!
ชายชุดดำที่ปิดหน้าไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปเจ้าของร้านบ้านยาวิเศษก็มักจะออกไปท่องเที่ยวด้านนอกดังนั้นคนดังที่มีชื่อเสียงในประเทศใหญ่ๆไม่กี่คนพวกเขาต่างก็เคยได้ยินเขาล่ำลือกัน
ถ้าหากว่าผู้ที่อยู่ตรงหน้าเป็นอินฉีจริงเช่นนั้นคำพูดของเขาก็ไม่มีใครคิดจะสงสัยถึงความเป็นไปได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต
นางเอกเป็นพวกชอบความเจ็บปวด อ่านแล้วเหนื่อย เหมือนเราเห็นชีวิตคู่ผัวซ้อมเมีย แล้วอยากจะช่วยให้เค้าออกมา ผู้หญิงบอกไม่ต้อง เค้าถูกจริตแบบนี้ สงสารน้องชาย ช่วยมาก็จริง ทุกคืนต้องมานอนฟังอีผัวเมียคู่นี้มันทำร้ายกัน ป่วยจิตสุดๆ...
ทำไมนางเอกไม่คิดประกิษฐ์อาวุธไว้ป้องกันตัวเลยสักที เจอเหตุร้ายตลอดแต่ไม่เคยคิดปกป้องตัวเอง แล้วบอกว่าเป็นนักสร้างอาวุธนี่นะ...