ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 419

ตอนที่419จิตใจต่อสู้ดิ้นรน

อินฉีเงียบไปเขารู้แน่นอนว่าหลินซีนเยียนใช่แผนคนงามกับตัวเองแต่ว่า....เมื่อมองแววตาเว้าวอนของหลินซีนเยียนดวงตาคู่นั้นยังมีประกายอีกด้วยสุดท้ายเขาก็พูดปฏิเสธไม่ออก

เขาปฏิเสธไม่ได้แต่กลับตอบตกลงอย่างไร้หนทางเขามาแคว้นหมันครั้งนี้แค่เพราะจะมาติดต่อกับหลินชิงเฟิงเท่านั้นเองเป็นเพราะมาเกี่ยวพันกับหลินซีนเยียนเขาตามมาถึงเมืองหลวงแคว้นหมันก็ไม่เหมาะควรสถานะของเขาโจว่เฉิงก็รู้เข้าแล้วเรื่องทั้งหมดนี้สำหรับเขามันเป็นความผิดพลาดใหญ่หลวง

ทว่าเพื่อนางแล้วเขายอมทำผิดอีกครั้งเขายอมทำเสียสละมากเพื่อนางแต่ไม่รวมถึงสิ่งที่ต้องแบกรับทุกอย่างในอนาคตของตัวเองเขาเดินทางมาสองคนยังต้องออกจากแคว้นหมันไปให้ได้โดยไม่ให้มีข่าวคราวถ้าช่วยผู้หญิงพวกนั้นเขาคงออกจากแคว้นหมันยากแล้ว

ฉะนั้นอินฉีแค่ริมฝีปากสั่นเทาแต่สุดท้ายไม่พูดตกลงออกมา

“ช่างเถอะที่จริงไม่ควรหวังกับคนอย่างเจ้าอยู่แล้ว”หลินซีนเยียนหยุดทำสายตาเว้าวอนไม่มองอินฉีอีก

ในรถม้ากลับเข้าสู่ความเงียบแปลกๆอีกครั้ง

แม้อี้เซิงจะฟื้นขึ้นมาแล้วแต่ยังอ่อนแอมากเหมือนเดิมหลับๆตื่นๆไม่ได้ร่วมสนทนาครั้งนี้กับทั้งสองคน

นางคลุมผ้าห่อมให้อี้เซิงทันใดนั้นได้ยินเสียงร้องแว่วๆนอกรถม้าเสียงร้องนั้นไกลมากเหมือนดังออกมาจากทางบ้านพัก

นางตกใจหน้าถอดสีรีบเปิดหน้าต่างรถม้าออกไปดูทางด้านหลังอีกครั้ง

มองไปนางก็ตกใจจนพูดไม่ออกระยะไกลตำหนักไท่เฟยควันฟุ้งแสงเปลวไฟทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าเสียงร้องแว่วดังมาจากกองเพลิง

“นี่......นี่มันเกิดขึ้นได้ยังไง....”หลินซีนเยียนหน้าซีดเผือดคนทั้งหมดอ่อนล้าจนไร้เรี่ยวแรงนางหันขวับไปมองทางอินฉี“พวกเจ้ารึ?พวกเจ้าเป็นคนทำ!”

นางถามกัดฟันกรอดสีหน้าเปลี่ยนไปทันทีเพราะความโกรธแค้นตลอดที่ผ่านมานางรู้ว่าหัวใจคนตำแหน่งสูงอย่างพวกเขาทำจากเหล็กจากหินแต่นางรับไม่ได้ที่ใช้วิธีกำจัดคนไม่มีความผิดพวกนั้นอย่างกับใบไม้ใบหญ้าเช่นนี้ใช่ว่านางไม่เคยเห็นความโหดเหี้ยมของพวกเขาแต่ทุกครั้งที่ได้เห็นชีวิตถูกกำจัดไปอย่างไร้ค่าเช่นนี้นางอดคำรามไม่ได้เกลียดชังเหมือนทุกครั้ง!

“ไม่ใช่ข้า”อินฉีหวาดกลัวท่าทางนางรีบอธิบาย“น่าจะเป็นคนของโจว่เฉิงที่เป็นคนทำสถานะของอี้เซิงก็แพร่งพรายไปด้านนอกไม่ได้มีเพียงปากคนตายเท่านั้นถึงจะปิดเงียบได้มากที่สุดฉะนั้นเขาถึง......”

“เพื่อจะรักษาข่าวเรื่องหนึ่งต้องเผาคนทั้งเป็นมากมายขนาดนั้นเชียวรึ?”หลินซีนเยียนรับเหตุผลนี้ไม่ได้

อินฉีไม่เอ่ยปากพูดแค่มองสีหน้าหลินซีนเยียนเท่านั้นให้ใจเขาอึดอัดไม่สบายใจ

“หยุดรถ!หยุดรถ!ข้าจะกลับไปช่วยคน!”นางรู้กับคนฐานะตำแหน่งสูงอย่างอินฉีพวกเขาไม่มีทางที่ความคิดจะตรงกันได้สำหรับเขาเป็นเรื่องปกติสำหรับนางเป็นเรื่องที่ไม่มีทางรับได้อย่างเด็ดขาดนางร้องตะโกนจะดึงประตูรถม้าคว้าแขนคนขับรถม้าไว้

ตอนนี้หลินซีนเยียนได้ยินคำว่าโม่จื่อเฟิงเพียงไม่กี่คำหัวใจยิ่งเจ็บปวดรวดร้าวใช่โม่จื่อเฟิงเป็นคนประเภททำทุกอย่างเพื่อเป้าหมายของตัวเองเพียงแต่สำหรับนางเขามีบางอย่างที่ไม่เหมือนกับคนอื่นๆจะใช่หรือไม่เพราะจิตใจเขาก็เป็นคนประเภทนี้จึงทำให้สุดท้ายเขากับนางเดินไปด้วยกันไม่ได้งั้นหรือ?

คำพูดอินฉีทำให้หลินซีนเยียนเกิดสงสัยการรับรู้ก่อนหน้านี้ของตัวเองนางสีหน้าซีดเสียงร้องตะโกนนั้นยิ่งห่างไปไกลเรื่อยๆแต่นางยิ่งรู้สึกได้ชัดเจนราวกับอยู่ใกล้ข้างหูนางพรั่งพรูไปทั่วทั้งโลกแห่งความรู้สึกของนาง

หลินซีนเยียนรำพึงรำพันคล้ายเสียสติราวกับเข้าสู่โลกของตัวเองสักพักก็ร้องไห้ขาดสติสักพักก็หัวเราะสติวิปลาสบางครั้งระหว่างรำพึงรำพันคำสองคำยังแผดตะโกนร้องหาคนแทรกมาด้วย

ในดวงตานางพร่ามัวทำให้สีหน้าอี้เซิงที่มองอยู่ข้างๆเขารีบดึงแขนนางตะโกนพี่สาว!พี่สาว!หยุดคิดฟุ้งซ่านนะแม้โม่จื่อเฟิงไม่ใช่คนดีแต่เขาไม่เคยฆ่าสังหารล้างบางอย่างนี้ว่าไหม?เจ้าคิดดีๆเขาฆ่าคนถ้าไม่ใช่พวกยุแหย่เขาก็ฆ่าในสงครามเขาเป็นผู้มีอำนาจแต่เป็นผู้มีอำนาจที่เปิดเผยบริสุทธิ์ใจแต่ไหนแต่ไรมาเขารังเกียจการแอบทำลักลอบมิใช่หรือ?”

มนุษย์คนหนึ่งสิ่งที่กลัวมากที่สุดคือสูญเสียจิตใจตัวเองมีผู้ป่วยโรคทางจิตใจมีมากมายก็เพราะมีบางเรื่องที่คิดไม่ออกในส่วนหัวใจลึกๆว้าวุ่นจนเกิดเป็นโรคสภาพหลินซีนเยียนนตอนนี้ก็เป็นแบบนั้นถ้านางเข้าสู่โลกเลวร้ายที่ตัวเองจนตัวเองไม่หลุดออกมาความคิดนางจะสับสนเป็นเรื่องที่น่ากลัวอย่างถึงที่สุด

แม้อี้เซิงจะไม่เข้าใจสาเหตุแต่เขาก็เคยผ่านสภาพที่เคยมุ่งพยายามมากเกินไปปฏิกิริยาเขาในตอนนั้นกับหลินซีนเยียนในตอนนี้คล้ายคลึงกันมากฉะนั้นเขาจึงกลัวว่าหลินซีนเยียนจะเป็นอะไรไป

ความหวาดกลัวของอี้เซิงทำให้อินฉีรับรู้ถึงปัญหาร้ายแรงเขานึกไม่ถึงแค่พูดไปไม่คิดเท่านั้นเองนึกไม่ถึงว่าจะจี้จุดอ่อนแอที่สุดในส่วนลึกของจิตใจหลินซีนเยียนถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเธอเขาจะไม่มีวันให้อภัยตัวเอง

“ซีนเยียนซีนเยียน......”อินฉีเรียกชื่อนางเบาๆมือทั้งสองข้างกดไหล่นางไว้เขย่าอย่างแรง