ตอนที่420ความอ้างว้างสุดลึกในจิตใจ
หลินซีนเยียนจ้องมองอินฉีอย่างเหม่อลอยในดวงตาสะท้อนใบหน้ากระสับกระส่ายของเขาทว่าในแววตาของนางหลงเหลือเพียงความว่างเปล่าเท่านั้น
มีเสียงต้องตะโกนดังขึ้นมาจากด้านหลังรถม้า
ทันใดนั้นดวงตาที่ว่างเปล่าของหลินซีนเยียนกลับมารับรู้ได้ชัดเจนทันทีนางรีบเปิดหน้าต่างรถม้ามองไปทางด้านหลังและมองที่หน้าประตูตำหนักไท่เฟยมีคนหนึ่งไฟลุกท่วมทั้งร่างกระเด็นออกมาทว่าน่าเสียดายตอนที่นางเพ่งมองที่หน้าประตูคนทั้งหมดก็ถึงจุดจบสุดท้ายของชีวิตไปเสียแล้วตอนถึงแก่ความตาย มือคนนั้นยังเอื้อมออกมาไกลราวกับอยากปีนป่ายออกจากในประตู
“หยุดรถ!”หลินซีนเยียนมองข้ามชีวิตคนบริสุทธิ์ไม่ได้เพราะเจ้าของร้านยาวิเศษกับหลีฮวนนางทำผิดพลาดครั้งหนึ่งเสียแล้วทั้งชีวิตนางไม่อาจชดเชยความผิดของตัวเองได้ฉะนั้นนางจะไม่ให้ตัวเองทำพลาดอีกครั้งเด็ดขาด
อินฉีขมวดคิ้วแววตาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดแต่เขากลับไม่ให้คนขับรถม้าหยุดรถม้าและใช้โอกาสตอนที่หลินซีนยียนเปิดหน้าต่างมองไปด้านนอกมือก็ฟาดลงไปบนต้นคอนาง
หลินซีนเยียนรู้สึกด้านหน้ามืดสุดท้ายสลบลงไป
ในรถม้าอี้เซิงถลึงตามองอินฉีตีนหลินซีนเยียนสลบไปแล้วเขากัดฟันกรอดตะคอกใส่อินฉี“เจ้าทำอะไร!”
อินฉีแหงนมองเขาอย่างเย็นชาพูดว่า“เจ้าเป็นบุรุษจะจิตใจอ่อนไหวเหมือนนางด้วยรึ?ตอนนี้นางไปช่วยคนพวกนั้นไม่ได้ให้ไปดูคนพวกนั้นสู้ให้ข้าเป็นคนชั่วเสียดีกว่า!”
เขาคิดสิ่งที่เขายืนหยัดคือกกการมีชีวิตอยู่ในสังคมฉะนั้นตอนที่เขาพูดออกมาสีหน้าเล่นใหญ่โต
แต่ทว่าเมื่อเขาเห็นอี้เซิงค้ำยันร่างเหนื่อยอ่อนแล้วปีนไปถึงหน้าประตูรถตอนผลักประตูออกไปด้านนอกสีหน้าเขาหวาดผวาทันที
“จับเขาไว้!”อินฉีตะโกนเสียงดัง
คนขับที่ติดตามอินฉีได้ยินคำสั่งของอินฉีเอื้อมมือไปจับอี้เซิงที่จะโดดลงรถม้ากลับมาเขามือยาวอย่างนี้จะจับเด็กหนุ่มขึ้นมาไม่ใช่เรื่องยาก
ร่างกายอี้เซิงยังไม่หายดีร่างภายใต้มือคนขับนั้นผอมกระหร่องอ่อนแอราวกับขนนกเห็นแค่คนขับคนนั้นใช้แรงเล็กน้อยก็เหวี่ยงอี้เซิงเข้าไปในรถม้าได้อีกครั้ง
ประตูรถม้าถูกปิดอีกครั้งหัวอี้เซิงไปกระแทกบนผนังรถเจ็บจนเขาแยกเขี้ยวยิงฟัน
“ไม่ประมาณตนเองเจ้าคิดว่าเจ้าจะช่วยคนพวกนั้นได้รึ?”พฤติกรรมอินฉีที่ทำกับอี้เซิงไม่ได้ดีเหมือนทำกับหลินซีนเยียน
อี้เซิงฮึดฮัดเบาๆสายตาแวววาวเผชิญหน้ากับอินฉี กัดฟันพูด“ตอนนี้ข้ารู้แล้วเหตุใดพี่สาวข้าเลือกโม่จื่อเฟิงแต่ไม่เลือกเจ้า!”
“เจ้าหมายความว่าอะไร?”อินฉีขมวดคิ้วจ้องมองเขาทันทีราวกับเข้าใจที่เขาพูด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต
นางเอกเป็นพวกชอบความเจ็บปวด อ่านแล้วเหนื่อย เหมือนเราเห็นชีวิตคู่ผัวซ้อมเมีย แล้วอยากจะช่วยให้เค้าออกมา ผู้หญิงบอกไม่ต้อง เค้าถูกจริตแบบนี้ สงสารน้องชาย ช่วยมาก็จริง ทุกคืนต้องมานอนฟังอีผัวเมียคู่นี้มันทำร้ายกัน ป่วยจิตสุดๆ...
ทำไมนางเอกไม่คิดประกิษฐ์อาวุธไว้ป้องกันตัวเลยสักที เจอเหตุร้ายตลอดแต่ไม่เคยคิดปกป้องตัวเอง แล้วบอกว่าเป็นนักสร้างอาวุธนี่นะ...