ตอนที่421เป็นทางสู่ความตายอยู่แล้ว
“พี่สาวข้าจะดีขึ้นเพื่อเจ้าเพราะเจ้าช่วยชีวิตข้า ข้าดีขึ้นแล้วเจ้าต้องมีความสุขแน่ๆแต่ว่าพี่สาวเจ้าก็ต้องดีขึ้นนะ ถ้าเจ้าไม่มีความสุขข้าก็ไม่มีความสุข”อี้เซิงวางถ้วยยาลงมองไปที่นอกประตูให้แน่ใจว่าไม่มีคนอยู่รอบๆหลังจากนั้นเขาพูดอีก“พี่สาวในจวนไท่เฟยพวกเราช่วยได้รอดออกมาได้คนหนึ่ง แม้คนส่วนใหญ่ตายหมดแล้ว แต่ช่วยได้คนหนึ่ง ก็ถือว่าได้ช่วยคนว่าไหม?”
แววตาหลินซีนเยียนเป็นประกายเต็มไปด้วยความแปลกใจ“ที่เจ้าพูดหมายความว่าอะไร?”
“แม้ร่างกายข้ายังไม่ฟื้นดีนัก แต่อาจารย์ข้าเก่งยิ่งนักแม้ว่าเมื่อวานพวกเขาขวางข้าไว้ได้แต่กัลป์ข้าอาจารย์ข้าไว้ไม่ได้! ตอนอาจารย์ข้าอยู่ในรถม้าคันด้านหลังพวกเราด้วยพละกำลังของเขาพอได้ยินเสียงอะไรในระยะห้าจั้ง เขาเป็นห่วงข้า จึงเอาแต่สนใจรถม้าของพวกเราตลอด หลังจากนั้นได้ยินเสียงพวกเราพูดกันเขาก็เลยไปช่วยชีวิตคนที่จวนของไท่เฟย”
อี้เซิงเล่าเรื่องนี้หนึ่งรอบหลินซีนเยียนได้ยินอ้าปากค้างราวกับเจอหายนะในจวนไท่เฟยได้เกิดเรื่องปาฏิหาริย์แล้ว
“งั้นโจว่เฉิงกับอินฉีพวกเขารู้แล้วหรือไม่?”หลินซีนเยียนถามอีก
อี้เซิงส่ายหน้า“อาจารย์ข้าหาใช่คนโง่ไม่คงไม่บอกพวกเขาว่าไปช่วยคนอยู่แล้วแค่บอกว่าไปปัสสาวะโชคดีที่ระยะทางรถม้ากับจวนไท่เฟยไม่ไกลกันมากนักฉะนั้นตอนที่อาจารย์ข้ารีบออกไปยังช่วงชีวิตคนออกมาจากทะเลเพลิงได้หนึ่งคน”
“ตอนนี้คนๆนั้นถูกพาไปไว้ที่ใดแล้ว?”ใจหลินซีนเยียนค่อยโล่งลงมาบ้างแม้จะช่วยชีวิตคนทั้งหมดไม่ได้แต่ช่วยชีวิตได้หนึ่งคนก็เป็นความหวังแล้ว
“อาจารย์พานางไปอยู่ที่วัดแม่ชีใกล้ๆตำหนักไท่เฟยเรียบร้อยแล้วคนน่าจะไม่เป็นอะไรมากแต่หวาดกลัวจนขวัญกระเจิงอาจารย์มอบเงินบริจาคให้แม่ชีเพื่อให้พวกนางช่วยดูแลแต่หลังจากคนๆนั้นฟื้นตัวขึ้นมาได้ไม่เท่าไหร่ก็คงไม่สามารถอยู่ในการควบคุมของพวกเราแล้ว”
หลินซีนเยียนพยักหน้ายื่นมือไปลูบหัวอี้เซิงทำสุดความสามารถก็พอทำแค่ที่พวกเราสามารถจะทำได้ไม่มีอะไรค้างคาใจก็พอแล้วทำได้แค่อวยพรให้นางแล้วล่ะใช่แล้วโจว่เฉิงว่าอย่างไร?เกี่ยวกับเจ้า?เขาวางแผนอะไรหรือไม่?”
โจว่เฉิงพยายามคิดหาวิธีอย่างหนักช่วยชีวิตอี้เซิงไว้ภายในเรื่องนี้เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีวัตถุประสงค์สำหรับคนอย่างเขาตอนนี้หลินซีนเยียนใช้แรงจูงใจความเป็นจริงที่เรียนมาวิเคราะห์และคิดว่าเป็นเรื่องยากที่พวกเขาจะเมตตาได้ง่ายๆ
อี้เซิงส่ายหน้า“เขาไม่บอกแต่......บางทีสถานการณ์ไม่ได้ดีอย่างที่พวกเราคาดการณ์เอาไว้”
“หืม?”หลินซีนเยียนย่นหัวคิ้วรอจนเขาพูดต่อ
อี้เซิงพูดต่อ“เมื่อเช้านี้อาจารย์เห็นว่าการจัดวางในห้องดูแปลกไปดูไปๆมาๆมีแค่หญิงรับใช้แค่ไม่กี่คนแท้จริงแล้วในสองห้องด้านข้างมีกองทัพเต็มห้องถ้าอยากปกป้องพวกเราก็ไม่ต้องใช้คนเยอะขนาดนั้นฉะนั้นอาจารย์จึงบอกว่าเป็นไปได้ที่โจว่เฉิงกำลังเตรียมป้องกันพวกเรา”“ปกป้องพวกเรา?”หลินซีนเยียนเอียงคอพวกเรามีความจำเป็นอะไรให้เขาป้องกันด้วยหรือ?นอกเสียจากในแผนของเขามีความเป็นไปได้ที่จะทำร้ายพวกเราฉะนั้นเขากลัวตอนที่พวกเราต่อต้านจึงเตรียมพร้อมทุกอย่างไว้!”
นี่คือการใช้เหตุผลพิจารณาที่ง่ายดายมากแค่ผลลัพธืนี้ทำให้คนกลัดกลุ้มใจเท่านั้นเอง
ที่นี่คือเมืองหลวงแคว้นหมันเป็นของโจว่เฉิงแม้ข้างกายอินฉีเป็นมือหนึ่งมีวิทยายุทธชั้นเลิศวิทยายุทธสวี่ห้าวก็ยอดเยี่ยมแต่พวกเขาเป็นพวกน้ำนิ่งไหลลึกถ้าต้องฉีกหน้ากันจริงพวกเขาจะออกไปได้หรือไม่ยังพูดได้ยาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต
นางเอกเป็นพวกชอบความเจ็บปวด อ่านแล้วเหนื่อย เหมือนเราเห็นชีวิตคู่ผัวซ้อมเมีย แล้วอยากจะช่วยให้เค้าออกมา ผู้หญิงบอกไม่ต้อง เค้าถูกจริตแบบนี้ สงสารน้องชาย ช่วยมาก็จริง ทุกคืนต้องมานอนฟังอีผัวเมียคู่นี้มันทำร้ายกัน ป่วยจิตสุดๆ...
ทำไมนางเอกไม่คิดประกิษฐ์อาวุธไว้ป้องกันตัวเลยสักที เจอเหตุร้ายตลอดแต่ไม่เคยคิดปกป้องตัวเอง แล้วบอกว่าเป็นนักสร้างอาวุธนี่นะ...