ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 466

ตอนที่ 466 กระแสน้ำเชี่ยวกราก

ชายคนนั้นลองชั่งน้ำหนักของถุงดูดูเหมือนว่าจะทำให้เขาพอใจไม่น้อย ดังนั้นจึงโบกมือแล้วพูดว่า“เข้าไปสิเมืองของพวกเรายินดีต้อนรับพ่อค้าที่มาซื้อขายเป็นอย่างมาก”

พ่อค้าที่มาซื้อล้วนทำให้รายได้เข้าเมืองดังนั้นนอกจากบุคคลที่น่าสงสัยเป็นพิเศษไม่เช่นนั้นพวกเขาจะให้เข้าเมืองได้ไม่ยากเกินไปพวกแกะพวกนี้เข้าเมืองแล้วนั้นก็เหมือนเนื้อที่อยู่บนเขียงของพวกเขาจะถลอกหนังแล่เนื้อก็ขึ้นอยู่กับพวกเขาเท่านั้น

เมื่อเข้าเมืองไปพวกเขาก็ไปโรงเตี๊ยมที่ใหญ่ที่สุดแต่เมื่อไปถึงโรงเตี๊ยมแจ้งกับพวกเขาว่าเหลือห้องไม่มากนักหลายวันมานี้มีคนมาเยอะมากมายเมื่อพูดถึงเรื่องนี้เจ้าของร้านยังรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยนี่ไม่ใช่ฤดูกาลท่องเที่ยวแต่คิดไม่ถึงว่าจะมีผู้คนมากมายมาที่นี่

หรงเย่เหมาห้องที่เหลืออยู่ทั้งหมดแล้วแบ่งให้กับคนในคณะเดินทางแม้ว่าจะค่อนข้างแออัดแต่ก็สามารถที่จะอยู่ได้แต่ว่าคนที่พวกเขาส่งมาให้ดูลาดเลาก่อนหน้านี้ไม่มีข่าวคราวแม้แต่น้อยดังนั้นสีหน้าของเขาเลยเต็มไปด้วยความกังวล

ทุกคนนำสัมภาระเข้าไปในห้องหลินซีนเยียนที่กำลังจะเข้าไปกลับรู้สึกเหมือนมีคนแอบมองดูอยู่นางหันไปมองดูรอบๆแต่กลับไม่เห็นใครสักคน

เข้าไปในห้องแล้วหลินซีนเยียนพยุงหนีหว่านไปพักผ่อนที่บนเตียงหนีหว่านขมวดคิ้วแน่นแล้วพูดว่า“เมื่อกี้มียอดฝีมือประมาณสามคนกำลังเฝ้ามองเจ้าอยู่ ”

หลินซีนเยียนตกใจถึงแม้ว่านางจะรู้สึกได้แต่ประสาทรับรู้ของนางก็ไม่เท่าของหนีหว่านแต่เมื่อคิดแล้วก็ใช่อยู่ว่าถึงแม้นางจะเสียวรยุทธ์สิ้นแล้วแต่ว่าประสาทรับรู้ความอันตรายย่อมมากกว่านางอยู่แล้ว

“ดูเหมือนว่าจะเป็นคนของตระกูลหลิงกับตระกลูหลี่มาถึงก่อนพวกเราแต่ว่าพวกเขาอยู่นอกเหนือที่ข้าคาดการณ์ไว้เล็กน้อย คิดไม่ถึงว่าพวกเขายังให้ความสนใจสมบัติพวกนี้มากกว่าที่ข้าคิดไว้เสียอีก”หลินซีนเยียนยิ้มเย็นนั่งอยู่ด้านข้างโต๊ะแล้วรินน้ำชา แต่คิ้วค่อยๆขมวดแน่นขึ้น“สามคน?อีกคนเป็นคนของใคร? ”

หนีหว่านส่ายหัวดวงตาสั่นไหวเล็กน้อยแต่กลับไม่พูดอะไร

เวลาที่ตกลงกับสามตระกูลใหญ่นั้นยังมาไม่ถึงแต่ทั้งสามคนก็มาถึงแล้วหลินซีนเยียนสงสัยว่าทั้งสามตระกูลจะต้องจัดการกองกำลังของตัวเองในเขตเกิงจีน เพื่อความปลอดภัยของตัวเอง แต่ ...เธอหัวเราะเยาะพวกเขาที่เป็นกุญแจหลักต้องเข้าไปแหล่งกำเนิดพวกทีอยู่ด้านนอกสำหรับผู้ที่มีความตั้งใจแน่วแน่แล้วมีประโยชน์?

คืนนี้หลินซินเยียนนอนหลับสบายอย่างน่าประหลาดใจเพราะนางรู้ว่าถึงแม้จะอยู่ในเมืองที่วุ่นวายคนในสามตระกูลใหญ่จะใช้อำนาจความแข็งแกร่งเพื่อปกป้องความปลอดภัยของนางดังนั้นนางจึงไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับปัญหาความปลอดภัยใดๆเลย อย่างน้อยก่อนที่จะเข้าสมบัติแหล่งกำเนิดเกิงจีนผู้คนในตระกูลใหญ่ทั้งสามจะไม่ยอมให้เกิดอะไรขึ้นกับนางแน่

เสี่ยวเอ้อร์ของร้านที่เข้ามาส่งอาหารขาพิการเล็กน้อยบนใบหน้ามีรอยช้ำสีเขียวลึกเขาวางอาหารลงบนโต๊ะอย่างระมัดระวังสายตาที่ใช้มองหลินซีนเยียนมันแปลกประหลาด

พอเสี่ยวเอ้อร์ออกไปแล้วหลินซีนเยียนหันกลับไปถามหนีหว่าน “ข้าดูน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ ทำไมรู้สึกว่าเสี่ยวเอ้อร์นั้นดูเหมือนจะกลัวข้ามาก?”

เมื่อได้ยินนางถามเช่นนี้จากหน้าที่นิ่งยกยิ้มมุมปากและมองบน“เมื่อคืนเจ้านอนหลับสบายใจแต่ว่าลำบากองครักษ์เหล่านั้นที่อยู่บนหลังคาค่อยดูแลความปลอดภัยให้กับเจ้า” ”