ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 65

ตอนที่ 65 สร้างแค้นให้ท่านอ๋อง

หลิวหลีมองใบหน้าของโม่จื่อเฟิงอย่างตกตะลึง มีอาการใจลอยอยู่ชั่วครู่ บุรุษเช่นนี้ สตรีโดยทั่วไปล้วนไม่สามารถละสายตาจากไปได้

ครั้งก่อนที่นางได้พบกับอินฉีก็เข้าใจว่าอินฉีคือบุรุษที่ยอดเยี่ยมที่สุดในโลกนี้แล้ว คิดไม่ถึงว่าบุรุษที่อยู่ตรงหน้าผู้นี้ยังหล่อเหลามากกว่าอินฉีถึงสามส่วน

เนื่องจากอาการตกตะลึงของหลิวหลี ดังนั้นจึงลืมตักเตือนกลุ่มคนที่กำลังรุมล้อมหลินซินเยียนไว้อยู่ ดังนั้นกลุ่มคุณชายจึงไม่ทันรู้สึกตัวว่ามีคนเข้ามาใกล้ หลายๆคนกำลังถกเถียงคิดหาวิธีทรมานหลินซินเยียน

“สตรีที่งดงามขนาดนี้ จะเล่นสนุกอย่างไร? นี่ยังต้องถามกันอีกหรือ? แต่ทว่าองค์ชายหลิวหยุนอ่า ของดีเช่นนี้ท่านคงไม่อาจที่จะรับประทานทานคนเดียวได้ คงต้องให้เหล่าสหายร่วมวงด้วย”

“พี่เจ็ด ที่ท่านกล่าวก็ไม่ถูกต้อง สตรีที่งดงามเช่นนี้แม้ว่าใครๆล้วนต้องการจะเชยชิม แต่ทว่าจะดีชั่วอย่างไรพวกเราก็เป็นผู้ที่มีตำแหน่งสถานะ อย่าได้กล่าวเปรียบพวกเราเป็นอันธพาลสิ

น้อยๆหน่อย จะเสแสร้งอะไรกัน ครั้งก่อนที่จับเด็กสาวไว้ ท่านนี่เร็วกว่าใครเพื่อน แล้วอย่างไรตอนนี้จึงแสร้งมาทำเป็นคนดี..

ท่านจะรู้อะไร..... คนที่พูดอยู่นั้นทำท่าขยิบตาส่งให้อีกคน เด็กสาวนั่นจะสามารถเปรียบกับสาวงามผู้นี้ได้อย่างไร? งดงามขนาดนี้เล่นเพียงรอบเดียวไม่เสียดายแย่หรือ? ข้าคิดว่านะ องค์ชายหลิวหยุนหรือท่านจะรับตัวสาวงามผู้นี้ไปที่บ้าน รอจนท่านเล่นจนเบื่อแล้วค่อยส่งต่อให้กับพวกเราไม่ดีหรือ?

ในคำพูดเหล่านี้ ล้วนแต่เป็นการประจบสอพลอ ในกลุ่มพวกเขา สถานะตัวตนของอู่ฉือและฮูเหยียนหลิวหยุนนั้นแตกต่างกันไม่มาก แต่เขาผู้นี้ล้วนแต่ดูสีหน้าท่าทีของฮูเหยียนหลิวหยุน บุคคลนี้เห็นได้ชัดว่าชาญฉลาด มองออกถึงความทะเยอทะยานขององค์ชายหลิวหยุนที่มีต่อหลินซินเยียน

ต่อให้เขาโง่กว่านี้ก็จะไม่แย่งสตรีกับองค์ชายหลิงหยุน

หลายคนเมื่อได้เขาแนะนำก็ได้สติขึ้นมาทันที และสนับสนุนกับคำกล่าวของเขา มีเพียงอู่ฉือที่สีหน้ามืดครึ้มพลันกล่าวออกมาด้วยความหนักแน่น ข้าคิดว่าไม่สมควร พวกท่านลืมแล้วหรือว่าสตรีผู้นี้ ครั้งก่อนเป็นอินฉีที่ช่วยไว้ ในกรณีที่นางกับอินฉีมีความจงใจที่จะปกปิด เมื่อถึงยามที่ล่วงรู้ถึงหูเขา เขาจะมาบอกพวกเราอีกครั้ง....

อู่ฉือ ท่านมักจะขี้ขลาด ทุกครั้งที่จะทำเรื่องน่าตื่นเต้นท่านล้วนหลบแต่อยู่ข้างหลังของพวกเรา บุรุษร่างใหญ่ที่กลัวนั่นกลัวนี่ ช่างทำให้ข้าดูถูกท่านเสียจริง ถ้าท่านจะเป็นแบบนี้ ต่อไปก็อย่าได้ติดตามองค์ชายพวกเราอีกเลย ฮูเหยียนหลิวหยุนจ้องมองอู่ฉือ อู่ฉือเองก็ลังเลเล็กน้อยแต่สุดท้ายก็ไม่ได้กล่าวอะไรออกมา

เจ้า พวกเจ้าจะทำแบบนี้ไม่ได้! หลินซินเยียนดิ้นรนขัดขืน และกัดเข้าที่บนข้อมือของฮูเหยียนหลิวหยุน ทำให้เขาส่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

โอ้ ยังมาพร้อมกับหนามที่มีฤทธิ์อยู่ซะด้วย แต่ไม่เป็นไร ข้าชอบ ฮูเหยียนหลิวหยุนหัวเราะขึ้นมาอย่างมีความสุข ไม่สนใจแผลที่อยู่บนข้อมือ เคลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ดูเหมือนจะเข้าไปจูบใบหน้าของนาง ข้าไม่สามารถทำอะไรได้งั้นหรือ? รอเจ้ากลายเป็นผู้หญิงของข้า ไม่แน่ว่าอาจจะขอร้องอยู่ใต้ร่างข้าให้ทำอะไรแบบนั้นทุกค่ำคืน

ฮูเหยียนหลิวหยุนเป็นเพียงเด็กหนุ่ม คำพูดที่กล่าวออกมากลับไม่เหลาะแหละแม้แต่น้อย

“ต่อให้ตายข้าก็จะไม่กลายเป็นผู้หญิงของเจ้า! และข้ามีคนที่ชอบอยู่แล้ว!” หลินซินเยียนคำรามด้วยใบหน้าที่เย็นชา

สีหน้าฮูเหยียนหลิวหยุนดูน่าเกลียดอย่างมาก ฉวยแก้มของนางคำรามด้วยความโกรธ “ชอบงั้นหรือ? สาวน้อย เจ้ากลับกระตุ้นความปรารถนาที่จะเอาชนะของข้า ไม่ว่าจะเป็นร่างกายของเจ้าหรือหัวใจของเจ้า ข้าจะรับไว้เอง ส่วนคนที่เจ้าชอบน่ะหรือ? ฮ่าๆๆ รอให้ข้าได้หลับนอนกับเจ้าก่อนแล้วค่อยไปดูว่าไอ้หน้าอ่อนที่เจ้าชอบมันเป็นใคร รอให้เจ้าหน้าอ่อนนั่นมาเจอกับข้า คงจะคุกเข่าอย่างหวาดกลัวให้ข้านั้นหลับนอนกับเจ้าเสียดีกว่า”

สิ่งที่เขากล่าวไม่ใช่ว่าไม่มีมูลความจริง แต่ก่อนก็เคยมีเหตุการณ์เช่นนี้ เขาเคยพบกับเชียนจินในครอบครัวเล็กที่มีฐานะต่ำต้อย เชียนจินเป็นว่าที่สามีที่มีคู่มั่นหมายแล้ว ไอ้หน้าอ่อนนั่นเป็นยามเฝ้าประตูเมือง เมื่อพบกับฮูเหยียนหลิวหยุนก็รีบเข้ามาประจบประแจง ส่วนว่าที่ภรรยาอะไรนั่นมันก็กุลีกุจอเอามาประเคนให้ด้วยตัวเองซ้ำไป

“อ้อ จะให้ข้าคุกเข่า ที่หนานเยว่นอกเหนือจากฝ่าบาทแล้วก็ยังไม่พบใครอื่นอีกจริงๆ”