ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 15

ตอนที่15 นั้นแกล้งโง่

พ่อของเฉิน......เฉินถิงเซียว?

คือลูกผู้ดีร่ำรวยที่ตอนสมัยหนุ่มมีผู้หญิงเมืองเซี่ยงไฮ้แย่งชิงกันมากมาย ——เฉินชิงเฟิง？

มู่น่อนน่อนสตั้นชั่วครู่ ถึงรู้สึกตัว พูดอย่างอึดอัด"สวัสดีค่ะ"

คำว่าพ่อนั้น ไม่ว่ายังไงเธอก็เรียกไม่ออก

"ถ้ามีเวลา คืนนี้มาทานข้าวด้วยกันสิ" เสียงของเฉินชิงเฟิงมีความมั่นคงและหนักแน่น แฝงด้วยความอ่อนโยนเป็นมิตรที่ผ่านกาลเวลามาแล้ว ถึงแม้น้ำเสียงจะเป็นการสั่ง แต่กลับไม่ทำให้คนรังเกียจ

มู่น่อนน่อนฟังเข้าใจ คำพูดของเฉินชิงเฟิงถึงแม้จะดูเหมือนเป็นการถามเธอ แต่เธอกลับห้ามปฏิเสธ

เธอพูดอย่างอ่อนน้อมถ่อมตัว"มีเวลาค่ะ"

"ฉันให้คนขับรถไปรับเธอ เจอกันคืนนี้"

เขาพูดจบอย่างช้าๆไม่รีบ ก็วางสาย

ต้นแต่ต้นจนจบ น้ำเสียงของเฉินชิงเฟิงอ่อนโยน แต่กลับแฝงด้วยลมหายใจที่ไม่ต้องสงสัย

มู่น่อนน่อนทิ้งโทรศัพท์ ก็ออกจากบ้านนั่งรถไปบ้านพักตากอากาศของเฉินถิงเซียวอย่างรวดเร็ว

เฉินชิงเฟิงบอกให้คนขับรถมารับเธอ คนขับรถต้องไปรับที่บ้านพักตากอากาศของเฉินถิงเซียวแน่ๆ

......

มู่น่อนน่อนยืนหน้าประตู เงยหน้าวิเคราะห์บ้านพักตากอากาศของเฉินถิงเซียว

บ้านพักตากอากาศสร้างที่ครึ่งภูเขา รอบๆมีคนน้อยมาก บ้านพักตากอากาศสีขาวตั้งเงียบๆในกลางป่า ดูเหมือนแปลกประหลาดเล็กน้อย

ครั้งที่แล้วมู่น่อนน่อนถูกรับมา ไม่ได้สังเกตบ้านพักตากอากาศนี้ที ตอนนี้ยิ่งดูยิ่งรู้สึกผิดปกติ

ความหนาวเย็นเพิ่มขึ้นมาจากใต้เท้า

ฤดูหนาวแล้ว มู่น่อนน่อนเย็นจนสีหน้าขาวซีด

เธอเอาขาที่ยื่นออกไปเก็บกลับมา ชั่งเถอะ รอที่หน้าประตูดีกว่า

ผ่านไปไม่นาน รถยนต์สีดำก็จอดลงหน้าประตูบ้านพักตากอากาศ