ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 30

ตอนที่ 30 เธอคิดจะให้เราสองพี่น้องผิดใจกันหรือไง?

เธอวิ่งไปที่ห้องน้ำ มองใบหน้าที่อัปลักษณ์ของตัวเองในกระจก ยังไงเธอก็ไม่เข้าใจว่าทำไม "เฉินเจียฉิน" ถึงชอบหาเรื่องเธอตั้งหลายครั้งหลายคราว

ใช่ว่าเธอจะไม่เคยได้ยินว่า ในแวดวงของสังคมชั้นสูง มีบางคนที่มีความชอบส่วนตัวแปลก ๆ

หรือเป็นเพราะว่าเธอมีศักดิ์เป็นพี่สะใภ้ของเขา พอทำแบบนี้ถึงจะทำให้เขารู้สึกตื่นเต้น?

ทันทีที่มีความคิดนี้ผุดขึ้นในหัว เธอก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบขึ้นมาทันใด

ครั้งแรกที่เธอพบกับ "เฉินเจียฉิน" เธอคิดว่า เฉินเจียฉิน เป็นแค่คุณชายเสเพลคนหนึ่งเท่านั้น

แต่เมื่อครั้งที่เธอได้รับบาดแผลจากกระสุนปืน เธอก็เปลี่ยนความคิดต่อเขาไปอย่างสิ้นเชิง

เขาเป็นคนที่หน้าตาดี ฐานะของครอบครัวก็ดี มีความเพียรมุมานะเกินกว่าคนธรรมดาทั่วไป เพียงเท่านี้ เธอแน่ใจได้เลยว่าเขาไม่ใช่คนธรรมดาแน่ ๆ

และผู้ชายที่ไม่ธรรมดาคนนี้ กลับชอบที่จะ...หาเรื่องเธอ?

ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้กันนะ?

...

หรือเพราะเขามีอะไรบางอย่างอยู่ในใจ มู่น่อนน่อนทำกับข้าวอย่างใจลอย

หลังจากที่ทำเนื้อเสียไปสองชิ้น เธอถึงดึงสติกลับมาได้

เธอคิดว่าจะเชื่อ "เฉินเจียฉิน"สักครั้ง ทำกับข้าวตามที่เขาบอก

หลังจากที่เธอปรุงอาหารเสร็จ ก็ได้ยินเสียงเครื่องยนต์รถอยู่ที่ประตูบ้าน

เฉินถิงเซียวกลับมาแล้วเหรอ?

ถ้าเธอออกไปตอนนี้ จะเจอเขาไหมนะ?

เมื่อคิดอย่างนี้แล้ว ในใจก็ประหม่าเล็กน้อย

เมื่อเธอถอดผ้ากันเปื้อนออก และเดินออกไป ก็เจอแค่ สือเย่เพียงคนเดียว

เขาเดินถือกล่องกระดาษใบหนึ่งเข้าไปในห้องรับแขก เมื่อเขามองเห็นมู่น่อนน่อนเขาก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วก็ก้มหัวลงคำนับเล็กน้อย แล้วพูดอย่างสุภาพ: "คุณนายน้อย"

มู่น่อนน่อนพยักหน้ารับ แล้วถามเขาว่า: "เฉินถิงเซียวกลับมาแล้วเหรอ?"

"คุณชายขึ้นไปชั้นบนแล้วครับ" หลายวันผ่านไป สือเย่ก็เรียนรู้ที่จะช่วยเฉินถิงเซียวโกหกหน้าตาย

มู่น่อนน่อนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่ไม่ได้คิดอะไรมาก: "เขาน่าจะยังไม่ได้กินข้าว ฉันเพิ่งทำอาหารเสร็จ"

สือเย่เป็นคนฉลาด พอฟังปุ๊บก็เข้าใจความหมายของมู่น่อนน่อน

"ผมเอาเอกสารไปให้คุณชายก่อน แล้วผมจะถามเขาให้ว่าจะลงมาทานอาหารชั้นล่าง หรือจะให้ยกอาหารขึ้นไปทานชั้นบนนะครับ"

"ขอบคุณค่ะ"

...

สือเย่ถือกล่องเอกสารไปที่ห้องหนังสือของเฉินถิงเซียว

เฉินถิงเซียว กำลังโทรศัพท์อยู่

เมื่อได้ยินเสียงผลักประตูดังขึ้นจากด้านหลัง เขารู้โดยไม่ต้องหันไปมองว่านั้นคือสือเย่

เมื่อเฉินถิงเซียวโทรศัพท์เสร็จ สือเย่ก็หยิบเอกสารทั้งหมดในกล่องออกมา จัดวางอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยบนโต๊ะทำงาน

เมื่อเห็นว่าสือเย่ยังไม่ออกไปจากห้อง เขาจึงถามไปว่า "ยังมีอะไรอีก?"

"คุณนายน้อย บอกว่าทำอาหารให้คุณชายทานครับ"

เฉินถิงเซียวได้ยินดังนั้น เขายังไม่ตอบในทันที เขาหักนิ้วมือเล่นไปมาอย่างไม่มีใครอธิบายสาเหตุได้ จากนั้นก็พูดขึ้นมาเบา ๆ ว่า "อ๋อ ฉันรู้แล้ว"

สือเย่รู้สึกว่าตั้งแต่คุณนายน้อยแต่งเข้ามา คุณชายก็ทำตัวแปลกขึ้นทุกวัน

...

มู่น่อนน่อนรอไปรอมา ไม่เห็นสือเย่ลงมาสักที

เธอกำลังจะขึ้นไปชั้นบน แต่กลับเห็น "เฉินเจียฉิน" เดินลงมาอย่างช้า ๆ

มู่น่อนน่อนมองดูเขาด้วยความระแวง สีหน้าระแวดระวังก้าวถอยหลังไปสองสามก้าว แต่ก็อดไม่ได้เลยถามไปว่า "เมื่อกี้คุณบอกว่าตอนเย็นมีนัดกินข้าวนอกบ้านไม่ใช่เหรอ?"

"อืม" เฉินถิงเซียวตอบคำหนึ่ง จากนั้นก็เดินผ่านหน้าเธอ ตรงไปที่ห้องอาหาร