ฉันนี่แหละ...คุณหนูพันล้าน เซิงเกอ! นิยาย บท 40

ตอนสองทุ่ม คฤหาสน์ตระกูลมู่เต็มไปด้วยแขก นอกจากสมาชิกคนในครอบครัวแล้ว นอกนั้นล้วนเป็นแขกชนชั้นสูงกันทั้งนั้น

คุณนายตระกูลมู่ หยุนเหม่ยยืนเคียงข้างมู่เจี้ยนเต๋อเงียบ ๆ และเปล่งเสียงพูดไปตามมารยาทเป็นครั้งคราว

ทว่าภายในใจเธอไม่อาจปลื้มปีติได้ ตอนนี้ลูกสาวยังสลบไสล มู่เจี้ยนเต๋อก็รับลูกสาวเมียน้อยกลับมา และประกาศว่าเป็นลูกสาวเธออีก เธอไม่สบอารมณ์เสียเลย

ทว่าเธอรู้ดี ตระกูลมู่ไม่มีลูกชาย ลูกสาวคนเดียวของเธอก็กลายเป็นสภาพนี้ หากไม่อยากให้ตระกูลมู่สั่นคลอน เธอก็ต้องเชื่อฟังมู่เจี้ยนเต๋อ

ดังนั้นถึงสภาพจิตใจจะย่ำแย่เพียงใด เธอก็แสร้งทำเป็นรักใคร่มู่จื่อหนิง

“รีบดูเร็วสิ นั่นคุณหนูรองมู่”

มีคนส่งเสียงในกลุ่มคน ทุกสายตาในห้องโถงล้วนจดจ่อไปยังชั้นสอง

มู่จื่อหนิงแต่งหน้าได้ดูดี เผยรอยยิ้มอันเหมาะสม ชุดราตรียิ่งขับเน้นให้เธอดูสง่างามยิ่งขึ้น

เธอเดินลงบันไดด้วยอิริยาบถสง่างาม

ผู้คนเริ่มส่งเสียงชื่นชมเธอไม่หยุดปาก บรรยากาศคึกคักมาก

คุณนายคนหนึ่งดึงมือหยุนเหม่ยแล้วกล่าวชมว่า“คุณนายมู่มีวาสนาเหลือเกิน ลูกสาวคนรองสวยดั่งดอกไม้ แถมคู่หมั้นยังเป็นถึงประธานเฟิงซื่อกรุ๊ปด้วย น่าอิจฉาเหลือเกิน”

คุณนายอีกคนรีบประจบตามว่า“ใช่ ประธานเฟิงทั้งหล่อ ทั้งเก่ง พวกเขาสองคนเหมาะสมกันมาก เป็นดั่งกิ่งทองใบหยก คุณนายมู่ช่างมีวาสนาเหลือเกิน”

“ไม่หรอกค่ะ สู้พวกคุณนายสองท่านที่มีทั้งลูกสาวกับลูกชายไม่ได้หรอกค่ะ”หยุนเหม่ยกำหมัดแน่นขนัด ทว่าใบหน้ากลับเผยรอยยิ้มดั่งดอกไม้ผลิบาน

เฟิงยู่เหนียนที่ถูกพูดถึง ตอนนี้กำลังนั่งเงียบ ๆ อยู่ในมุม ๆ หนึ่ง โดยไม่เผยอารมณ์ทางสีหน้า

แม้จะไม่ส่งเสียงพูดสักคำ ทว่ากลิ่นอายบนกายเขายังคงสูงศักดิ์ ยากจะละเลยการมีอยู่ของเขา

มู่จื่อหนิงรับรู้ได้ถึงสายตาอันประจบหรือไม่ก็สายตาอิจฉาในความงาม ลุ่มหลงอยู่กับการเป็นคุณหนูที่เป็นจุดสนใจผู้คน

เหล่าคุณชายจากครอบครัวเศรษฐีเอาแต่จ้องเธอตาเป็นมัน

มู่จื่อหนิงก็รับรู้สิ่งนี้ ตอนที่ลงจากบันได เธอจงใจเดินให้ช้าลง

จากนั้น

เธอพึ่งเดินมาถึงตรงกลางบันได กลุ่มคนก็ส่งเสียงอีกครั้ง

มีคนเอ่ยว่า“คุณชายรองโจ๋วมาแล้ว”

สายตาของทุกคนไปรวมกันตรงหน้าประตูอีกครั้ง

หนุ่มหล่อไฟแรงอย่างโจ๋วซิงโฮ๋ควงสาวเดินมายังพรมแดง เพราะเป็นดารา ประกอบกับเป็นคุณชายแห่งตระกูลโจ๋วดังนั้นการปรากฏกายของเขาจึงได้รับความสนใจเป็นอย่างยิ่ง

และตอนที่ผู้คนเอียงหน้ามอง สิ่งแรกที่สังเกตเห็นคือเซิงเกอที่อยู่ข้างกายเขา

ชุดราตรีสีขาวทำให้ผิวคล้ายหิมะของเธอยิ่งสะกดสายตาเพิ่มขึ้น วันนี้เธอแต่งหน้าเบาบาง ทว่ากลับเข้าได้ชุดได้ดีเยี่ยม

ตอนเดินมีสง่าราศีมาก ประหนึ่งเทพธิดาจุติมาเกิดก็ไม่ปาน

ผู้คนเกือบโห่ร้องด้วยความตกตะลึง จึงไม่มีคนสนใจในตัวมู่จื่อหนิงอีกต่อไป

มู่จื่อหนิงยังคงยืนอยู่กลางบันได คาดไม่ถึงว่าเซิงเกอปรากฏกายก็สามารถทำให้เธอดับวูบในชั่วพริบตา

ตอนนี้เธอยืนอึ้งค้างอยู่กับที่ ไม่มีใครเพ่งความสนใจมายังเธออีก เธอไม่รู้จะกลับขึ้นไปชั้นสองดี หรือจะลงไปชั้นล่างดี มันน่าโมโหจนหัวแทบระเบิด

สิ่งที่เหนือความคาดหมายคือ นังสารเลวใส่เสื้อก๊อปแบรนด์แล้วยังสวยงามเพริศพริ้งปานนี้？

เธอเสียเวลาแต่งหน้าครึ่งค่อนวัน แต่กลับสู้เธอที่แต่งหน้าเบา ๆ ไม่ได้？

ทำไม！

เธอด้อยกว่านังสารเลวนี้ตรงไหน！

มู่จื่อหนิงโกรธจนขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน กระแอมเสียงอย่างสง่างามเพื่อหวังจะดึงดูดสายตาอีกครั้ง

แขกที่อยู่ใกล้เธอหันขวับกลับไปมองเธอ หางตาสังเกตเห็นสิ่งที่ไม่ชอบมาพากล จึงแหกปากตะโกนพูดว่า

“พวกคุณดูสิ สาวควงของคุณชายรองโจ๋วใส่เสื้อแบบเดียวกับคุณหนูรองมู่”

“จริงด้วย กล่าวกันว่า ใส่เสื้อเหมือนกันไม่น่ากลัว แต่คนที่ใส่แล้วเป็นรองคนนั้นต้องดับ คู่ควงของคุณชายรองโจ๋วสวยมาก ฉันลืมไปเลยว่าคุณหนูรองมู่ใส่แบบไหน”

สายตาแขกเหรื่อพากันประเมินพวกเธอสองคน