ฉันนี่แหละ...คุณหนูพันล้าน เซิงเกอ! นิยาย บท 62

รูม่านตาของเซิงเกอหดลง“โจวเสี่ยวฉิงหายไป？”

“ใช่ ผอ. และเรื่องนี้ไม่ใช่การผิดสัญญาถอนตัวไปธรรมดา จะต้องมีอะไรแปลกๆ น่าสงสัยแน่ โจวเสี่ยวฉิงอยู่ในสภาพดีมากก่อนอัดรายการ และยังเข้ากันได้ดีกับผู้เข้าแข่งขันคนอื่นด้วย เธอไม่มีทางจากไปโดยไม่บอกอะไรแน่”

“ฉันเข้าใจแล้ว การถ่ายทำรายการยังคงดำเนินต่อไป อย่าพูดออกไป มีอะไรติดต่อฉันได้ตลอดเวลา”

เซิงเกอจัดการเงียบๆ“ฉันจะตรวจสอบเรื่องนี้เอง ที่ฐานจะต้องมั่นคง”

เธอวางสาย ขมวดคิ้วแน่น จากนั้นคิด แล้วจึงโทรไปยังเบอร์ที่อยู่ท้ายสุดในสมุดโทรศัพท์

“ลูก……ลูกพี่？”

คนตรงข้ามตกใจอย่างมาก พูดติดอ่าง“เป็นคุณจริงๆ หรือ？”

“ฉันเอง”เซิงเกอตอบกลับอย่างรวบรัด

คนทางนั้นตื่นเต้นขึ้นมา ผ่านทางหน้าจอ ก็ยังรู้สึกถึงความช็อกและความดีใจของคนนั้น

“ลูกพี่ ลูกพี่ไม่ติดต่อพวกเรามาหกเจ็ดปีแล้ว ครั้งนี้มีเรื่องอะไรสำคัญหรือเปล่า？แก๊งดาร์กเบลจะทำให้ลูกพี่เอง！”

แก๊งดาร์กเบลคือแก๊งลับของเธอ อยู่ทั่วทุกพื้นที่ในโลก และยังมีทุกแขนงอาชีพ

แค่เซิงเกอออกคำสั่ง ก็ไม่มีข้อมูลอะไรที่พวกเขาเอามาไม่ได้

“ช่วยฉันสืบร่องรอยของโจวเสี่ยวฉิง ฉันต้องการผลลัพธ์ภายในสิบนาที ส่วนเรื่องที่ฉันไม่ได้ติดต่อพวกนาย พูดก็คงยาว ถ้าว่างฉันค่อยบอกพวกนายเอง”

เซิงเกอวางโทรศัพท์ลง แววตาปิดความกังวลไม่อยู่

ถึงแม้เธอจะเชื่อประสิทธิภาพการทำงานของแก๊งดาร์กเบล แต่ยิ่งเวลาผ่านไปแค่วินาทีเดียว ก็ยากที่จะคาดเดาความปลอดภัยของโจวเสี่ยวฉิง

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง เซิงเกอเหลือบมองเวลา ผ่านไปแค่แปดนาที

“ลูกพี่ สืบได้แล้วครับ ตอนเที่ยง โจวเสี่ยวฉิงได้รับโทรศัพท์สายหนึ่ง อีกฝ่ายให้เธอไปถ่ายทำนอกฐาน บอกว่ามีเรื่องจะคุยกับเธอ”

“พอโจวเสี่ยวฉิงออกไป ก็ถูกทำให้หมดสติ ถูกยัดใส่เข้าไปในท้ายรถ รถคันนั้นขับไปที่เขาชุ่ยฉือนอกเมืองฟาง หลังจากผ่านอุโมงค์ รถก็หายไปจากกล้องวงจรปิด”

“ผมสงสัยว่าเธอน่าจะอยู่ละแวกเขาชุ่ยฉือ น่าจะถูกลักพาตัวไป ลูกพี่ว่า ……”

คนนั้นหยั่งเชิงถาม

“โอเค ฉันเข้าใจแล้ว ขอบใจพวกนายมากนะ”เซิงเกอใจเย็นและมีสติมาก

เธอดูแผนที่ที่คนนั้นส่งมา เตรียมจะขับรถไป

โทรศัพท์ส่งเสียงเตือนขึ้นมาอีกครั้ง เป็นเบอร์แปลกส่งข้อความมา

“โจวเสี่ยวฉิงอยู่กับฉัน รีบมาภายในหนึ่งชั่วโมง ถ้าเลยเวลาไป รับผิดชอบผลที่ตามมาเอง จำไว้ว่า แกต้องมาแค่คนเดียวเท่านั้น ถ้าแกกล้าแจ้งความหรือพาคนมาล่ะก็ ฉันจะจัดการทันที”

เบอร์แปลกส่งข้อความมาอีกครั้ง เป็นภาพที่โจวเสี่ยวฉิงถูกจับตัวและถูกตบตี

เซิงเกอพิงอยู่ข้างฟ็อลคส์วาเกินสีแดงของตัวเอง จมอยู่ในความคิด

อีกฝ่ายจับตัวเธอมาข่มขู่เธอ แต่ไม่เอาเงิน และยังเน้นให้เธอไปแค่คนดียวอีก……

ใช่คนนั้นของตระกูลลู่ไหมนะ？

น่าจะไม่ คนๆ นั้นดูรู้จักเธอดี และวิธีการทำร้ายเธอให้เสียความทรงจำครั้งนั้นแทบจะไม่มีข้อบกพร่อง ไม่มีทางที่จะเปิดเผยข้อบกพร่องจำนวนมากจนทำให้แก๊งดาร์กเบลสืบได้เหมือนครั้งนี้แน่

หลงัจากผ่านการคิดแล้ว เธอก็พอจะแน่ใจฆาตกรที่อยู่เบื้องหลังการลักพาตัวครั้งนี้ไปแล้ว

เซิงเกอปิดจีพีเอสนำทางไปเขาชุ่ยฉือ แต่หักพวงมาลัย ไปคฤหาสน์ของลู่ฮั๋ว

เธอเปลี่ยนชุดทำงานที่ดูกระฉับกระเฉงของตัวเอง และสวมชุดออกกำลังกาย

ชุดออกกำลังกายสีดำยิ่งขับผิดของเธอ แบบชุดที่เข้ารูปยิ่งเน้นทรวดทรงของเธอเป็นอย่างดี

เธอมัดผมยาวเป็นหางม้าสูงๆ ยิ่งทำให้เธอดูกล้าหาญมากขึ้น

“เพิ่งกลับมาไม่ใช่หรือไงคะ ทำไมจะออกไปอีกแล้วล่ะ？”

ป้าจางได้ยินเสียงฝีเท้าของเธอลงมาจากชั้นบน จึงบ่นเตือนด้วยความหวังดี：“คุณหนู สองสามวันนี้คุณยุ่งอยู่กับบริษัทไม่หยุด ทำงานหามรุ่งหามค่ำแบบนี้ ได้ที่ไหนกัน？กลับมาแล้วก็พักผ่อนเยอะๆ ร่างกายเป็นเงินทุนของการปฏิวัตินะคะ”