ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 100

คนทั้งตระกูลมู่ต่างตื่นเต้นอย่างห้ามไม่ได้

ชายหนุ่มวัยรุ่นคนหนึ่งถามอย่างสงสัย “ปู่รอง ท่านผู้บัญชาการมู่ทำไมจู่ๆ ถึงตกลงว่าจะมาล่ะ ท่านไม่รู้สึกว่ามันแปลกงั้นเหรอ”

ชายหนุ่มวัยรุ่นคนนี้คือมู่ชิงหลิน ลูกของน้องชายคุณท่านมู่ ตอนเกิดหมอทำนายบอกว่าชีวิตเขาขาดธาตุไม้ ชื่อของเขาจึงมีความหมายเกี่ยวกับไม้ทุกตัว

มู่ชิงหลินจะมาสร้างตัวที่จิงตู จึงอาศัยอยู่ในตระกูลมู่

คุณท่านมู่ลูบหนวด ตอบอย่างไม่ใส่ใจ “แซ่มู่เหมือนกัน เปรียบเหมือนคนบ้านเดียวกัน ที่ผู้บัญชาการมู่จะมาก็เป็นเรื่องปกติ”

จะเหตุผลอะไรช่าง แค่เขามาก็พอ

มู่ชิงหลินส่ายหัว “ผมรู้สึกว่าเรื่องนี้มันมีเงื่อนงำ ผู้บัญชาการมู่ท่านนี้ กระทั่งหน้าของรองผู้นำระดับสูงยังไม่ไว้เลยนะ”

นายหญิงมู่ถลึงตา “มู่ชิงหลิน นายเห็นตระกูลมู่เราไปในทางที่ดีไม่ได้เลยใช่ไหม ผู้บัญชาการมู่ทำไมถึงมาอวยพรวันเกิดให้พวกเราไม่ได้”

พวกเขาเป็นครอบครัวของผู้ปฏิบัติผลงานระดับที่หนึ่ง มาเข้าร่วมงานเลี้ยงวันเกิดเธอเป็นเรื่องปกติไม่ใช่หรือไง

ลูกชายคนโตตระกูลมู่ก็พูดอย่างจริงจัง “หลินชิง ไม่รู้เรื่องก็เลิกเดา ทำตัวเหมือนรู้ดีนัก”

มู่ชิงหลินเงียบลงในทันที แต่ก็รู้สึกไม่พอใจในใจอย่างอดไม่ได้

เขารู้สึกว่าครอบครัวปู่รองมีแต่คนไม่ได้เรื่อง

ก็แค่โชคดี ที่แย่งเกียรติยศของคุณปู่ใหญ่ไปหมด

มิฉะนั้นหากเกียรติยศของคุณปู่ใหญ่ตกอยู่บนหัวเขาล่ะก็ ป่านนี้เขารุ่งโรจน์ไปนานแล้ว

รุ่นหลานของตระกูลมู่ มู่ลี่ฉวินกรอกตาวนรอบหนึ่ง

แม้เขาจะสอบราชการไม่ผ่านมาหลายปี แต่เขารู้ว่าลูกพี่ที่มาอาศัยอยู่ในบ้านเขาเป็นคนมีความสามารถ

ดังนั้นเขาจึงแกล้งกระแอมทีหนึ่ง จากนั้นพูดกล่าว “คุณปู่ ผมก็รู้สึกแปลก ระมัดระวังหน่อยย่อมดีกว่า”

คุณท่านมู่เห็นหลานตนพูดแบบนี้ รู้สึกมีเหตุผล

“ให้เหล่าเอ้อไปตรวจสอบดู”

ลูกคนรองตระกูลมู่พยักหน้าตอบรับ

ไม่รู้ว่าใช้เส้นสายไปกี่ชั้น วิ่งจนรองเท้าขาดไปกี่คู่

ในที่สุดพวกเขาก็สืบเจอ

เทพรบมู่กุยฝาน เป็นคนในตระกูลมู่!

ข่าวนี้ตกใส่หัวตระกูลมู่จนพวกเขารู้สึกอึน

คุณท่านมู่พูดสั่นๆ “หลานของพี่ใหญ่ฉัน ก็เป็นหลานของฉัน! ตระกูลมู่เราเจริญแล้ว ตระกูลมู่เราจะเจริญแล้ว!”

นายหญิงมู่เองก็ดีใจจนแก้มแดงก่ำ “มิน่าล่ะ มิน่าล่ะ เขาอยากมาอวยพรวันเกิดให้คุณย่าอย่างฉันสินะ”

ลูกชายใหญ่ตระกูลมู่เพิ่งกระจ่าง “ตกลงมางานเลี้ยงวันเกิดแต่กลับไม่พูดอะไรกับท่าน เขาอยากเซอร์ไพรส์ท่านแน่ๆ!”

มู่ชิงหลิน “……”

ถ้าจำไม่ผิด เขาไม่ใช่หลานแท้ๆ นี่นา…ก็แค่หลานของพี่ชายคุณปู่

แม้เขาจะรู้สึกตะหงิดใจ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ

ตระกูลมู่จัดการเลี้ยงกันอย่างตื่นเต้น

โคมไฟสีแดงแสบตานาๆ แขวนให้หมด!

คำว่า ‘ซิ่ว’ ที่ถูกตัดด้วยกระดาษสีแดง ก็เอามาแปะให้หมด!

กระทั่งบัตรเชิญยังแปะแผ่นทอง

นายท่านมู่ชอบในการสะสมของโบราณ ของโบราณที่ถูกเก็บรักษาเอาไว้ และล็อคทุกครั้งที่เขาออกจากบ้าน ถูกเอาออกมาตั้งโชว์ทั้งหมด!

นายท่านมู่ทั้งภูมิใจและดีใจ “มาจิงตูห้าปีแล้ว ในที่สุดปีนี้ ตระกูลมู่เราจะโบยบินรุ่งโรจน์อีกครั้ง!”

เทพรบประเทศหลง ผู้บัญชาการสูงสุดของกองทหาร หากในยุคโบราณเขาเป็นบุคคลที่ฮ่องเต้ยังต้องเคารพ…

คนที่คนอื่นเชิญอย่างไรก็เชิญมาไม่ได้ กลับเป็นรุ่นหลานของตระกูลมู่

นี่มันหมายความว่ายังไง

หมายความว่า หลังจากนี้พวกเขาจะเป็นตระกูลอันดับหนึ่ง!

ตระกูลมู่แจกบัตรเชิญอย่างทั่วถึง ตระกูลเล็กๆ ใหญ่ๆ ผู้มีชื่อเสียง คนที่สามารถเชิญได้ต่างเชิญมาหมด

ตระกูลมู่เจอใครก็เล่าให้ฟังว่าผู้บัญชาการอันดับหนึ่งของกองทหาร เทพรบอันดับหนึ่งของประเทศหลง เป็นหลานของนายท่านตระกูลมู่!

เรียกได้ว่าดีใจอย่างออกนอกหน้า คิ้วตาร่าเริงไปหมด…

ทันทีที่ข่าวออก ในใจทุกคนต่างรู้สึกตกใจ ขึ้นหน้ากล่าวอวยพรล่วงหน้า

จมูกของนายหญิงมู่จะแหงนขึ้นฟ้าแล้ว ท่าทีหยิ่งเชิดสุดๆ

เมื่อก่อนพวกเขาต้องฝากคนผ่านเส้นสาย แต่ตอนนี้พวกเขารู้สึกไม่เหมือนเดิม เพราะพวกเขาคือเส้นสาย!

ที่คนอื่นต่างประจบไม่ถึง

ตอนที่คุณท่านซูได้รับบัตรเชิญจากตระกูลมู่ กำลังอ่านหนังสืออยู่ในสวนดอกไม้ ซู่เป่านอนวาดรูปอยู่บนโต๊ะหิน

เห็นว่ามีแขกมา เธอพูดด้วยมารยาท “สวัสดีค่ะ คุณลุง”

แต่แล้วเธอก็ดูออกว่าเขาคือพ่อบ้านที่ชักสีหน้าใส่คุณลุงใหญ่เมื่อวันก่อน

จึงหันหัวน้อยๆ วิ่งไปทางอีกด้าน

พ่อบ้านตระกูลมู่มองไปทางซู่เป่าครั้งหนึ่ง นัยน์ตาฉายแววดูหมิ่น

ไร้มารยาทเสียจริง!

เด็กคนนี้ เมื่อสองวันก่อนคิดจะมาตามหาครอบครัวของเธอจากตระกูลมู่!

โชคดีที่พวกเขาไม่ยอมรับ

ตระกูลการค้าไม่สู้ตระกูลราชการ หากเธอเป็นคนจากตระกูลซือพวกเขาอาจจะเก็บไปคิด

“นายท่านซู รอบนี้เป็นงานเลี้ยงฉลองวันเกิดของนายหญิงพวกเรา พวกเราได้เชิญตระกูลชื่อเสียงมาทั้งจิงตู ผมเองก็เอาบัตรเชิญมาให้ท่านใบหนึ่ง” พ่อบ้านมู่พูดกล่าว

นายท่านซูเหล่มองเขาเย็นๆ

“วางไว้ด้านข้าง ถ้าไม่มีเรื่องอื่นก็…ฉันไม่สะดวกไปส่งน่ะ” เขาพูดอย่างไม่ไว้หน้า

สีหน้าของพ่อบ้านมู่มืดครึ้มลงในทันที

ตระกูลมู่แม้จะเป็นตระกูลที่เพิ่งมาใหม่ในจิงตู แต่ก็อยู่ระดับเดียวกันกับตระกูลใหญ่นานา

ตระกูลซูมีอะไรให้ยโสกัน

พ่อบ้านตระกูลมู่รู้สึกโมโห จึงกล่าว

“นายท่านซู ท่านไม่รู้งั้นหรือ เทพรบมู่ผู้ทรงอิทธิพล ที่ไม่ไว้หน้ากระทั่งผู้นำระดับสูงได้น่ะ เขาเพิ่งกลับมากลับมาที่จิงตู”

“เขาเป็นหลานนายหญิงมู่!”

ปกติ คนอื่นเพียงได้ยินชื่อนี้ก็ลุกขึ้นยืนแล้ว

นายท่านซูสะบัดหนังสือพิมพ์ในมือ “เจ๋งจังเลย คนไม่รู้คงคิดว่าเป็นหลานแกสะแล้ว”

พ่อบ้านมู่ “……”

เขาขมวดคิ้วพร้อมกล่าว “นายท่านซู ประโยคนี้พูดมั่วไม่ได้นะครับ ท่านผู้บัญชาการมู่เป็นเทพพิทักษ์ประเทศหลงที่น่าเคารพ เขาเป็นบุคคลที่ทุกคนต่างนับถือ”

นายท่านซูไร้ซึ่งสีหน้า

‘หัวหน้าแก๊งค์อาชญากรรม’ น่ะเหรอ เขาเข้าใจ

เจ๋งขนาดไหนกันเชียว ซู่เป่าบ้านเขาก็เป็นลูกสาวมัน

แต่ยังไม่แน่เลยว่าซู่เป่าจะยอมรับมันเป็นครอบครัวไหม!

“อาเนี่ย ส่งแขก” นายท่านซู่กล่าว

อาเนี่ยผายมือเป็นท่าเชิญออก “เชิญครับ”

พ่อบ้านตระกูลมู่ “……”

เขาโมโหจะตายแล้ว

ดูสิ พ่อค้าก็คือพ่อค้า ไม่ว่าจะรวยขนาดไหนก็แก้นิสัยที่มันเหม็นสาบเงินไม่ได้

ไม่มีรากฐานตระกูลและไร้ซึ่งการสั่งสอน

พ่อบ้านตระกูลมู่จากไปอย่างโกรธเคือง

นายท่านซูจึงหยิบบัตรเชิญขึ้นมา เหลียวซ้ายแลขวา โยนไว้อีกด้านด้วยสีหน้าเย็นๆ

หากไม่ใช่เพราะมู่กุยฝานส่งคนมาแจ้งล่วงหน้า ว่าอยากให้ซู่เป่าไปงานเลี้ยงวันเกิดของนายหญิงมู่ เพราะจะแก้แค้นให้ซู่เป่า

เขาไม่มีทางไปเด็ดขาดแน่

คิดถึงตรงนี้แววตาของเขากะพริบ “ซู่เป่า มานี่หน่อย”

ซู่เป่าวิ่งไป “มีอะไรเหรอคะ คุณตา”

นายท่านซูมองตรง พูดอย่างซื่อตรง “คุณลุงพ่อบ้านที่ไม่มีมารยาทเมื่อกี้ชวนพวกเราไปที่ตระกูลมู่ ฉลองวันเกิดให้นายหญิงมู่ ซู่เป่าอยากไปไหม”

หากซู่เป่าบอกไม่ไป เขาก็ยินดีที่จะไม่ไป

ถึงเวลาถ้ามู่กุยฝานถามขึ้นมา เขาก็สามารถบอกได้…ว่าซู่เป่าไม่อยากไปเอง

ซู่เป่าเอนหัว จีบนิ้วมือ “หนูขอทำนายก่อนนะคะคุณปู่”

เธอจับเต่าข้างๆ ขึ้นมา “คุณปู่เต่าจงหมุนๆๆ…”

คุณปู่เต่า “……” มึนหัว!

เจ้าเต่ากวาดขาพลิกตัว จากนั้นส่ายหัวพร้อมหมอบนอนนิ่งๆ

ซู่เป่า “หือ มีการหักมุมเหรอ”

นายท่านซู “……”