ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1005

บัดนี้ จริงๆ แล้วซู่เป่ายืนอยู่ข้างซูจื่อซีมาโดยตลอด และคอยปกป้องเขาอย่างเงียบๆ

เธอยกมือวาด ใช้ฟ้าดินเป็นกระดาษ ใช้ความว่างเปล่าเป็นอักขระ บดบังตนเองไว้อย่างสิ้นเชิง

ผีสาวราวกับลืมการมีอยู่ของซู่เป่าไปแล้ว คิดแต่จะกลืนกินวิญญาณซูจื่อซีทั้งใจ

เพียงแค่หลอกเขาเป็นครั้งสุดท้าย ไฟหยางบนหน้าผากนั้นดับยาก แต่หากดับมอดลง เธอก็จะสามารถครอบครองร่างกายของเขาได้อย่างแท้จริง...

ต่อให้จะเลื่อนขั้น หรือออกจากที่นี่ไม่ได้

เธอก็ยังสามารถซ่อนอยู่ในร่างกายเขา ให้เขารับความเจ็บปวดที่ถูกนึ่งทั้งเป็นแทนเธอได้...

จู่ๆ ด้านนอกก็ดังเป็นเสียงกริ้งๆ

สีหน้าของผีสาวเปลี่ยนไปทันขวัญ...

เอาอีกแล้ว ตอนนี้น่าจะเป็นเวลาบ่ายสองสิบเจ็ดนาที...เวลาที่เธอถูกจับนึ่งเมื่อสิบปีที่แล้ว!

ผีสาวไม่สนเรื่องไฟหยางของซูจื่อซีที่ยังดับมอดไม่หมดอีกต่อไป เธอพุ่งตัวเข้าไปหาเขาทันที!

นัยน์ตาของเธอเต็มไปด้วยความลนลานและผวา วันนี้ เธอไม่มีทางปล่อยให้ซูจื่อซีหนีไปแน่ ยังไงเธอก็ต้องหลบซ่อนในร่างกายเขา ให้เขามาเจ็บปวดแทนเธอ...

ซูจื่อซีรู้สึกสมองหนักอึ้ง หนังตาก็ลืมไม่ขึ้น คล้ายกับความรู้สึกที่เล่นเกมส์สองคืนติดในเมื่อก่อน

เขาเริ่มสับผงก วินาทีต่อมาเขาเห็นผีสาวที่ร่างกายบวมพอง สีหน้าซีดขาวราวกับหมูสามชั้นที่ถูกนึ่งสุกพุ่งตัวเข้ามาหาเขาอย่างแรง!

ดวงตาของซูจื่อซีเบิกโพล่ง

สัญชาตญาณแรกของเขาคือหันร่างวิ่งหนี!

แต่ไม่รู้ทำไม ร่างกายของเขากลับเดินหน้าเข้าหา

ความคิดสุดท้ายของซูจื่อซีคือ ‘จบเห่ เขาถูกควบคุมแน่ ร่างกายเขาจะไม่ใช่ของเขาอีกต่อไป...’

**

เมื่อซูจื่อซีตื่นมาอีกครั้ง พบว่ารอบตัวถูกล้อมไปด้วยชาวบ้าน แต่พวกเขาเพียงมองอยู่ห่างๆ สีหน้าเต็มไปด้วยความลังเล และไม่กล้าเอ่ยพูดสิ่งใด

ข้างกายเขามีชายหนุ่มอายุราวสามสิบและหญิงสาวอายุราวห้าสิบยืนอยู่ พวกเขาจับแขนเขาไว้คนละข้าง

พวกเขาคือใคร

หัวของซูจื่อซีค่อนข้างมึน

เขารู้สึกเพียงฉากตรงหน้าค่อนข้างคุ้นตา ทิศไกลมีต้นไม้ต้นหนึ่ง คล้ายกับต้นไม้ที่น้องสาวและประธานถังกางร่มพักผ่อนเหลือเกิน แต่กลับเล็กกว่ามาก...

ภายในเรือนก็น่าคุ้นเคย คล้ายกับเรือนร้างในวันนี้

ที่บอกว่าคล้ายกัน ก็เพราะรอบเรือนร้างวันนี้ไม่มีกำแพงล้อมกั้น แต่เรือนตรงหน้าเขากลับมี

ชาวบ้านที่มุงดูเกาะอยู่บนกำแพง และโผล่หัวออกมาครึ่งหนึ่ง

หรือจะเป็นเรือนของคนอื่นกัน

ถ้าหากใช่ งั้นจับตัวเขามาทำไมกัน...

เมื่อกี้เขายังอยู่ในบ้านเก่าร้างนั่นกับน้องสาวอยู่เลยไม่ใช่เหรอ ทำไมจู่ๆ ถึงมาโผล่ที่นี่ได้

แล้วก็ น้องสาวของเขาหายไปไหนกัน

“จะนึ่ง...จริงเหรอ” บัดนี้ คุณป้าข้างซูจื่อซีถามขึ้นอย่างสงสัย