ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1016

สาเหตุที่ทุกวันนี้พวกแม่พระถูกเกลียด ก็เพราะพวกเขามีความเห็นอกเห็นใจอย่างไร้ขอบเขตเกินไป

ทั้งที่ตัวเองไม่ใช่บุคคลที่เกี่ยวข้อง แต่กลับบอกให้คนอื่นใจกว้าง มีความเมตตา

พวกเขาจะเห็นใจคนที่ถูกเรียกได้ว่าเป็นผู้อ่อนแอ

เช่น คนแก่ที่ป่วย เพราะว่าตอนที่อายุยังน้อยชอบตบตีภรรยาประจำเป็นเวลาหลายปี พอแก่ตัวลงทำอะไรไม่ได้แล้ว พวกแม่พระก็จะบอกว่า "ช่างเถอะ ตอนนี้เขาก็กลายเป็นแบบนี้แล้ว ก็อย่าไปถือสาเอาความเอาอีกเลย..."

เช่น หากเด็กซุกซนเอาลิปสติกเครื่องสำอางและผลิตภัณฑ์บำรุงผิวของญาติไปละเลงบนพื้น แม่พระก็จะบอกว่า "ช่างเถอะ เขายังเด็กอยู่ ทำไมจึงต้องดุด้วย?"

และก็อย่างเช่นกรณีของหลี่เมิ่ง เพราะว่าหลี่เมิ่งเป็นผู้หญิง แค่เธอร้องไห้เข้าหน่อย หรือต้องตกอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกต่อหน้าคนมากมาย แม่พระก็จะรู้สึกว่า "ช่างเถอะ ตอนนี้เธอเองก็กลืนไม่เข้าคายไม่ออก น่าสงสารเหมือนกัน..."

สรุปก็คือ เพราะไม่ได้เกี่ยวข้องกับผลประโยชน์ของตัวเอง

แต่ถ้ามันเกี่ยวข้องกับผลประโยชน์ของตัวเองล่ะจะเป็นยังไง? พวกเขายังจะเป็นแม่พระอยู่อีกไหม?

ซูเหอเวิ่นจองเผยอวี้ด้วยหน้าตาจริงจัง

เผยอวี้ทำปากพะงาบ ๆ หันไปมองซุนไห่หยางโดยไม่รู้ตัว

ซุนไห่หยางเกิดความคลางแคลงใจ ธุรกิจของที่บ้านเขาก็ไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่

แต่เขาจำซูเหอเวิ่นได้ ในเมื่อซูเหอเวิ่นพูดแบบนี้ หรือว่าจะเป็นเรื่องจริง?

พ่อแม่เขาปิดบังเขาอยู่?

ซุนไห่หยางเกิดความไม่สบายใจขึ้นมาทันทัน

เขานึก ๆ ดูแล้ว การแต่งงานครั้งนี้พ่อแม่แร่งเร้ารีบร้อนจริง ๆ

เขานึกถึงตอนก่อนที่เขาจะบอกว่าจะแต่งงานกับหลี่เมิ่ง พ่อกับแม่มักจะแอบซุบซิบกันแล้วถอนหายใจ

อีกอย่างตอนที่เขาส่งข้อความไปบอกพ่อว่าจะเพิ่มสินสอดเป็นร้อนล้าน พ่อก็บอกว่า ไหนตกลงกันว่าสินสอดห้าสิบล้านไง? ทำไมกลายเป็นร้อยล้านแล้วล่ะ? คุยกับเธอหรือยัง! บ้านเราไม่ได้มีเงินเยอะขนาดนี้หรอกนะ!

เขาคิดว่าพ่อพูดไปเพระโมโห ที่แท้ก็เป็นเรื่องจริง!

เผยอวี้เอ่ยปากว่า "คุณซุนครับ"

ซุนไห่หยางพูดด้วยความอารมณ์เสียว่า "ผมว่าที่นายน้อยซูพูดก็ถูกนะ คุณเผย งั้นคุณให้ผมยืมสักห้าร้อยล้านสิ เดี่ยวที่บ้านผมดีขึ้นเมื่อไหร่ผมจะคืนให้คุณแน่นอน"

เผยอวี้ "..."

เอ่อ... เป็นไปไม่ได้!

เขาได้แต่งงานเองสักหน่อย แล้วเขาก็ไม่ได้สนิทกับซุนไห่หยางด้วย จู่ ๆจะยืมเงินตั้งห้าร้อยล้านแบบนี้...

ซูเหอเวิ่นทำหน้าประหลาดใจอย่างไร้เดียงสา "อ้าว อาเผย ไม่ได้เหรอครับ? เมื่อตอนงานแต่งของพ่อกับแม่ผม คุณย่าผมยังชมคุณอาอยู่เลย ย่าบอกว่าชุดแต่งงานที่อาทำเป็นระดับไฮเอนด์ของประเทศ สตูดิโอของอาสามารถสร้างรายได้เป็นหลักร้อยล้านต่อปี"

“อาเผยผมลองคำนวนให้แล้วนะ ทำรายได้ปีละร้อยล้านแล้วสตูดิโอของอาก็เปิดมาสิบปีแล้ว อย่างน้อยก็ต้องมีรายได้พันล้าน ขอยืมแค่ห้าร้อยล้านเอง แค่นี้อาก็ให้ไม่ได้หรือครับ?”

เผยอวี้สำลักจนพูดไม่ออก

อะไรคือการบอกว่ายืมแค่ห้าร้อยล้านเอง... ห้าร้อยล้านสำหรับตระกูลซูก็ถือว่าเป็นจำนวนไม่น้อยเถอะ เขาพูดเสียฟังดูง่ายเชียว!

"ไม่ใช่ผมไม่อยากให้ยืมนะ แต่ว่า..." เผยอวี้อึกอัก

ผีแม่พระพันอยู่บนหัวเผยอวี้ พอได้ยินซูเหอเวิ่นพูดแบบนี้ก็พูดขึ้นมาทันทีว่า "ช่างเถอะ ห้าร้อยล้านเราก็มีให้ยืมนี่นา"

"ไม่คิดว่าตระกูลซุนจะลำบากขนาดนี้ ช่วยได้ก็ช่วยไปเถอะ ถือเสียว่าทำความดี"

"ไม่อย่างนั้นหลี่เมิ่งกับซุนไห่หยางแต่งงานกัน คนที่บ้านของซุนไห่หยางต้องเสียหน้า ตระกูลซุนตกอับแล้วคนแก่สองคนร้อนใจจนเจ็บป่วยขึ้นมาจะทำยังไง..."

แน่นอนว่านี่ไม่ใช่เงินของผีแม่พระ ดังนั้นก็คือตรรกะเดียวกัน เธอไม่เดือดร้อน

แต่เผยอวี้เดือดร้อน!

ในใจเขาคิดว่าตระกูลซุนน่าสงสาร พวกเขาลำบากมากจริง ๆ

อีกด้านหนึ่งก็คิดว่าตั้งห้าร้อยล้าน ถ้าให้คนอื่นยืมเงินเยอะขนาดนี้ทีเดียว ที่มันเงินจริง ๆ นะ!

ถ้าเกิดตระกูลซุนล้มละลายจะทำยังไง?

ถ้าเกิดให้เขายืมเงินก้อนนี้ไปแล้วสตูดิโอของเขาเองการเงินติดขัดจะทำยังไง?

เผยอวี้ลังเล ไม่อยากให้ยืม

จู่ ๆ ซุนไห่หยางก็ชะงักไป เพิ่งนึกขึ้นได้