ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1017

ซูเหอเวิ่นใช้แรงทั้งหมดที่มีจับผีแม่พระยัดเข้าไปในถุงหล่อแก!

แน่นอนว่า ชื่อถุงหล่อแกที่ว่านี้เขาเป็นคนคิดขึ้นมาเอง เขาเคยได้ยินน้องสาวพูดถึงถุงหล่อแกก็เลยจำมา

เขาไม่มีอาวุธวิเศษอะไร ดังนั้นจึงต้องไม่ถุงหล่อแกอยู่แล้ว ถุงใบนี้เขาใช้ถุงสอบใบเล็กมาทำ

เอาถุงสอบใบเล็กสองใบมาซ้อนกัน แล้วเย็บถุงสองใบติดกันให้เป็นช่องเล็ก ๆ หลาย ๆ ช่อง เนื่องจากฝีมือการเย็บไม่ดี ถุงสอบจึงดูซอมซ่อไปหน่อย แต่ว่าในช่องเล็กนั้นใส่ยันต์สะกดวิญญาณเอาไว้เต็ม

ผีแม่พระถูกยัดเข้าไปในถุงสอบ เธอไม่ทันรู้ตัวก็ถูกขังเสียแล้ว

"ว๊าย... ปล่อยฉันออกไปนะ" ผีแม่พระตกใจรีบจะพุ่งออกไป

เธอคิดว่าซูเหอเวิ่นอ่อนแอขนาดนี้ ถึงจะโดนจับใส่ถุงสอบแล้วก็คงไม่เป็นไร...

ใครจะไปคิดว่ารอบ ๆ จะมีแต่ยันต์สะกดวิญญาณเต็มไปหมด เธอพยายามพุ่งออกไปหลายครั้งแต่ก็ไม่สำเร็จ

ผีแม่พระร้อนใจ

"หนูจ๋า ไม่เล่นแล้วนะ! ปล่อยน้าออกไปเถอะ!"

"ก็ได้ ๆ น้ายอมแพ้ คราวนี้นับว่าเธอชนะ ปล่อยฉันออกไปเถอะนะ!"

ซูเหอเวิ่นทำเสียงเชอะเบา ๆ "ปล่อยคุณออกไปเหรอ? ไม่มีทางซะหรอก!"

นี่นับเป็นครั้งแรกที่เขาจับผีร้ายด้วยตัวคนเดียว!

ซูเหอเวิ่นหัวใจพองโต ถ้าไม่ติดว่าไม่ถูกกาละเทศะเขาคงดีใจจนกระโดดโลดเต้นไปแล้ว

เขาจับผีได้แล้ว!!!

จับได้ด้วยตัวคนเดียวด้วย!!!

นอกจากน้องสาว ท่านอาจารย์ของน้องสาว แล้วก็อาเขยแล้ว เขาก็นับว่าเป็นคนที่เก่งที่สุดในโลกลำดับรองลงมา!!

ซูเหอเวิ่นถือถุงสอบไว้ในมือ แล้วสุดท้ายก็ต้านทานความดีใจที่กำลังล้นทะลักออกมาไม่ไหว

"ยู้ฮู~"

ซูเหอเวิ่นวิ่งออกไปด้วยความดีใจ!

เผยอวี้งงงวยไปชั่วขณะ

พนักงานในเวดดิ้งสตูดิโอต่างตกตะลึง

ไม่รู้ว่ามัวสนใจเรื่องของคนอื่นจนลืมตัวหรือว่าอะไร เมื่อกี้พวกเขาถึงไม่ได้สังเกตุเด็กคนนี้เลย

เขาเป็นอะไรไป?

ทำไมจู่ ๆ ก็กำถุงสอบแล้ววิ่งออกไปหน้าตาดีใจแบบนั้น?

"เดี๋ยวนะ เขาไม่ได้หยิบเอาอะไรไปใช่ไหม..." พนักงานคนหนึ่งนึกขึ้นได้รีบร้อนจะตามออกไป

เผยอวี้ที่เพิ่งรู้สึกตัวบอกว่า "หยุดเลย!"

พนักงานร้านรีบหยุดทันที "เอ่อ คุณเผย ผมกลัวว่าเขาจะเอาอะไรไปหรือเปล่า..."

เผยอวี้ส่ายหน้า "เขาจะเอาอะไรไปได้? เขาก็แค่เด็กคนหนึ่ง อย่ามองเด็กในแง่ร้ายขนาดนั้นสิ"

เขาชะงักไปครู่หนึ่งแล้วพูดเสริมว่า "เขาไม่หยิบของคนอื่นมั่ว ๆ หรอก"

เขาเคยไปบ้านตระกูลซู บรรยากาศในครอบครัวของตระกูลซูก็ออกจะดี เด็ก ๆ ถูกอบรบมาอย่างดี

อีกอย่างตระกูลซูก็มีทุกอย่าง ซูเหอเวิ่นไม่จำเป็นต้องจงใจมาขโมยของอะไรหรอก เรื่องนี้เขามั่นใจมาก

แต่ว่าจู่ ๆ ซูเหอเวิ่นก็ถือถุงสอบวิ่งหน้าตาตื่นเต้นดีใจออกไปแบบนี้

เผยอวี้อดเป็นห่วงไปไม่ได้ ในใจเขาคิดว่าเดี๋ยววันหลังค่อยโทรไปถามนายหญิงซูดูหน่อย เขาเป็นห่วงสภาพจิตใจของเด็กคนนี้เหลือเกิน

…

ผีแม่พระพยายามดิ้นรนอยู่นานแต่ก็ออกมาไม่ได้ เธอชักร้อนใจแล้วสิ

พนักงานอยากถ่ายรูปสักหน่อย แต่นายหญิงซูลากซูเหอเวิ่นออกไปเสียแล้ว

ระหว่างทาง

นายท่านซูบ่นอุบ "อายุตั้งขนาดนี้แล้วยังจะซื้อเครื่องสำอางค์ทำไมมากมาย..."

นายหญิงซูเหลือบมองอย่างเย็นชา "ยุ่งอะไรด้วย? ฉันซื้อให้หลิงเยว่ไม่ได้หรือไง!"

นายท่านซูแปลกใจ "ที่ผ่านมาลูกสะใภ้ไม่เห็นต้องเครื่องสำอางค์ก็สวยอยู่แล้ว"

นายหญิงซู "..."

ซูเหอเวิ่นกำลังจ้องถุงสอบในมือตัวเองอยู่ เขาอยากเล่าให้น้องสาวฟังจนแทบรอไม่ไหว

กว่าจะกลับถึงบ้านได้สักที เขารีบกำถุงสอบขึ้นไปชั้นสองด้วยความตื่นเต้นแล้วรีบปิดประตู

นายหญิงซูส่ายหน้า ป้าอู๋ก็มาถามพอดีว่า "นายหญิงค่ะ วันนี้ต้องทำอาหารสิบอย่างไหมคะ?"

ตอนที่ซู่เป่าอยู่จะทำอาหารสิบอย่าง ของหวานหนึ่งอย่างบวกผลไม้รวมหนึ่งจาน

นายหญิงซูส่ายหน้า "ช่างเถอะ วันนี้มีกันแค่ไม่กี่คน ทำอะไรง่าย ๆ ก็พอ!"

ซู่เป่าไม่อยู่ ซูอีเฉินกับเหยาหลิงเยว่ก็ไม่อยู่ ซูอี้เซินเจ้าเวรดึก ซูอิ๋งเอ่อร์ไปดูไซต์งานที่ต่างเมือง

เหลือแค่ซูจื่อหลิน หานหาน ซูเหอเวิ่นกับซูเหอเหวิน แล้วก็ตาแก่ที่ไม่ต้องนับก็ได้

"เธอไปทำซี่โครงแพะย่าง ทะเลอบวุ่นเส้น... แล้วก็ปลากุดสลาดที่เพิ่งส่งมาก็รีบทำซะตั้งแต่ยังสด ๆ แล้วก็ทำนกพิราบไฟแดงหนังกรอบ... แค่นี้แหละ ทำอะไรกินกันง่าย ๆ ก็พอ"

ป้าอู๋พยักหน้า "..."

"ได้ค่ะ"

กินอะไรง่าย ๆ จริงเลย~