ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1058

หลังจากที่ยาตู้เอ้อถูกยัดเข้าไปในปากของมู่กุยฝาน มู่กุยฝานก็ยังคงบวมอยู่

ใช้ไม่ได้?

ซู่เป่ารีบเทยาจิ่วเซียวออกมาอีกครั้งแล้วยัดมันเข้าไป

ดูเหมือนจะยังคงใช้ไม่ได้ ดังนั้นซู่เป่าจึงเทยาลูกกลอนที่เหลืออีกสามขวดออกจากขวดหยกและยัดมันเข้าไปในปากของพ่ออีกครั้ง

เธอไม่มีเวลาดูว่าเธอเทยาลูกกลอนอะไรลงไป

ไม่มีเวลาถามท่านอาจารย์ว่าเป็นยาลูกกลอนชนิดใดและสามารถใช้ได้หรือไม่

แต่ทว่า เธอรู้จากจิตใต้สำนึกว่ายาเหล่านี้ไม่มีปัญหาและสามารถใช้ได้ ดังนั้นเธอจึงไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับยาเหล่านี้ในช่วงเวลาเร่งรีบ

หลังจากใส่ยาลุกกลอนทั้งหมดเข้าไปในปากของพ่อแล้ว ซู่เป่าก็จ้องมองพ่อของเธออย่างกังวล

ยังดีที่พ่อไม่บวมต่อ!

“ฮือ ๆ กลัวแทบตาย” ซู่เป่านั่งลงบนพื้นน้ำตาไหลอาบแก้ม “ถ้าพ่อระเบิด ซู่เป่าก็จะไม่มีพ่อ...แล้วถ้าจะเก็บศพขึ้นมาก็ต้องใช้เวลานาน...”

จากความเร็วของการขยายตัวในตอนนี้ มันจะไม่ระเบิดไปทั่วพื้นเลยเหรอ

ถ้าเก็บขึ้นมาทั้งหมดไม่ได้จะทำอย่างไร การกลับชาติมาเกิดคงไม่ดีแน่!

เหล่าผี “...”

เธอกำลังคิดอะไรอยู่...

จี้ฉางวางฝ่ามือใหญ่บนหัวของซู่เป่า และปลอบใจอย่างเงียบ ๆ

“เมื่อกี้เราทำผิดพลาด เราไม่ควรให้เขาใช้น้ำแร่จิตวิญญาณ”

ผีขี้ขลาดยังคงเหงื่อแตกอยู่ “ใครจะรู้ว่าท่านมู่ที่เป็นผีแบบนี้จะสามารถดูดซับพลังหยินด้วยตัวเองได้”

ผีสาวชุดแต่งงานยังคงดูสับสน “ไม่ใช่สิ เมื่อกี้เราเพิ่งยืนยันไปว่าท่านมู่ยังเป็นคนธรรมดา...”

เมื่อแน่ใจว่าเขาเป็นเพียงคนธรรมดาเท่านั้น จึงสามารถวางใจแช่เขาในสระน้ำได้

ผีและวิญญาณสามารถดึงพลังหยินจากน้ำแร่จิตวิญญาณและต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์มาบำเพ็ญได้ แต่สำหรับคนธรรมดาแล้ว น้ำแร่จิตวิญญาณและต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์นั้นเป็นเหมือนยาช่วยชีวิต ซึ่งสามารถช่วยชีวิตได้แต่ไม่สามารถบำเพ็ญได้

มู่กุยฝานสามารถดูดซับพลังหยินได้อย่างไร

จี้ฉางขมวดคิ้ว “ตอนนี้เขายังคงเป็นคนธรรมดา...”

เรื่องนี้เขาเองก็ไม่สามารถเข้าใจได้เช่นกัน

คนก็คือคน ผีก็คือผี และในโลกนี้มีเพียงคนแบบซู่เป่าเพียงคนเดียวเท่านั้น

แม้ว่าซูเหอเวิ่นและซูจื่อซีจะปลุกเทพท่องราตรีและเทพทิวากรได้ แต่พวกเขาก็ไม่สามารถบำเพ็ญพลังหยินได้ในตอนนี้

เรื่องมู่กุยฝานนี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

จี้ฉางรู้สึกหัวโล่งเป็นครั้งแรก เขานั่งขัดสมาธิลอยตัวอยู่กลางอากาศและหยิบหนังสือออกมาอ่าน ครุ่นคิดอย่างหนัก

ทันใดนั้นเขาก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นได้ จึงเงยหน้าขึ้นแล้วถามว่า “ว่าแต่ เมื่อครู่เจ้าให้พ่อเจ้ากินยาอะไร”

ซู่เป่าส่งเสียง “ฮะ?” ออกมา หยิบขวดเปล่าบนพื้นแล้วส่งให้จี้ฉาง

“ท่านอาจารย์ มันคือยาท้องหิว ยาจิ่วเซียว และ...ยาเสวี่ยเหลียน...ใช้ได้ใช่ไหมคะ”

จี้ฉางรับไว้และพยักหน้า “ได้ ยาตู้เอ้อความหมายตามชื่อ สามารถนำมาใช้เพื่อเอาชนะความทุกข์ยากได้ ไม่ว่าจะเป็นการบาดเจ็บของตัวเองหรือภายนอกก็ตาม...”

“ยาจิ่วเซียวชื่อดูเอาแต่ใจ แต่จริง ๆ แล้วค่อนข้างอ่อนโยน สามารถขึ้นไปถึงจิ่วเซียวได้ คล้ายกับยาเสวี่ยเหลียน ที่สามารถลงไปถึงจิ่วโยวได้”