ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1060

คลื่นพลังหยินที่รวดเร็วรุนแรงไหลไปร่างกายอย่างดุดัน เร็วจนเหมือนกับรถที่เหลือไว้แพงเงาของแสงไฟ มันไหลไปในเส้นลมปราณทั้งสิบสองอย่างต่อเนื่อง

มู่กุยฝานตั้งใจรับรู้ถึงมันแล้วเขาก็ค่อย ๆ จับสังเกตุกฎบางอย่างได้

สิ่งที่กำลังวิ่งพรวดพราดอยู่ในเส้นเลือดน่าจะเป็นพลังหยินที่ลูกรักของเขาเคยพูดถึง

คิดไม่ถึงว่าเขายังไม่ทันสัมผัสพลังหยินในไอหยินได้ ก็มีพลังหยินเข้ามาพุ่งพล่านอยู่ในตัวเสียแล้ว

ความรู้สึกแบบนี้ค่อนข้างแปลก เมื่อก่อนใช้แค่ความรู้สึกอย่างเดียวในการค้นหาว่าตรงไหนมีผี ตรงไหนไอหยินเยอะ

แต่ตอนนี้กลับรู้สึกได้ว่าไอหยินนั้นเหมือนสายน้ำไหล มันเย็นแต่ก็ไม่ได้เยือกเย็นแบบที่ไอหยินเท่านั้นถึงจะมี

ซู่เป่าเคยบอกว่าเธอสามารถมองเห็นพลังหยินในร่างกายกับและจื่อตันสีม่วงในท้องของเธอได้...

มู่กุยฝานพยายามอยู่พักใหญ่ แต่ก็ไม่สามารถมองเห็นได้เหมือนที่ซู่เป่าว่า

แต่เขาก็สามารถรู้สึกถึงพลังหยินได้อย่างชัดเจนแล้ว ถึงจะไม่ถึงขั้นมองเห็นได้ แต่อย่างน้อยก็เห็นภาพเส้นลมปราณในร่างกายมนุษย์ขึ้นมาในหัว ทิศทางการไหลเวียนของเลือดลมก็คือทิศทางที่พลังหยินกำลังเดินทางอยู่ในร่างกายเขาตอนนี้

“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เอง...” มู่กุยฝานสมองปราชญ์เปรื่อง เขาเริ่มเข้าใจโลกแห่งความลึกลับมากขึ้นเรื่อย ๆ

แต่เขาค่อย ๆ รู้สึกเจ็บเส้นเลือดเส้นขึ้นมา

หลังจากที่พลังหยินหมุนวนไปสองรอบ เหมือนว่าเส้นเลือดของเขาจะรองรับถนนที่มีรถวิ่งผ่านเยอะขนาดนี้ไม่ไหว ผิวถนนเริ่มแตกระแหง

“ยาไม่พอ!” มู่กุยฝานเข้าใจได้อย่างรวดเร็ว

เสียดายที่ซู่เป่าไม่รู้ เมื่อเห็นว่าพ่อไม่พองตัวแล้วเธอก้วิ่งหายไป ถึงจะไม่รู้ว่าหยุดยาไม่ได้ แต่ที่จริงเธอก็พยายามไปรื้อค้นหายาที่ใช้ได้ในห้องต่อ

ซู่เป่ายังไม่วางใจกลัวว่าเดี๋ยวพ่อของเธอจะตัวบวมขึ้นมาอีก ดังนั้นเธอจึงไม่มีเวลาสนใจกระจกบานนั้น แล้วรื้อหายาในห้องต่อ

มู่กุยฝานเจ็บจนพูดไม่ออก

พลังหยินไหลเวียนเร็วขึ้นเรื่อย ๆ เขาค้นพบว่าซู่เป่ามีจุดตันเถียนในท้องแต่เขากลับไม่มี

เขาเดาว่าน่าจะเป็นเพราะเหตุผลอย่างนี้ ก็เหมือนในนิยายเทพเซียน คนที่สามารถฝึกตนจนเป็นเซียนได้ก็เป็นคนที่ฐานในการรับพลังพิเศษ มีฐานรับพลังถึงจะดูดซับพลังพิเศษไว้ได้แล้วทำให้มันกลายเป็นพลังความสามารถ

ซู่เป่าสามารถผลักดันพลังหยินไปที่จุดตันเถียนเพื่อทำให้เธอแข็งแกร่งขึ้นได้

แต่เขาไม่มี!

พลังหยินมากเกินไป หลังจากมันพุ่งพล่านในร่างกายครบสองรอบมันก็กลายเป็นพลังให้กับกายหยาบ แต่สำหรับพลังหยินที่มีมากล้นเหลือแล้วกายหยาบนี้ยังเล็กเกินไปไม่เพียงพอให้พลังหยินทั้งหมดกลายเป็นพลังกายได้

นั่นก็แปลว่าจะต้องหาอะไรว่ากักเก็บพลังหยินไว้ถึงจะได้

ถ้าเป็นไปได้มู่กุยฝานยอมปล่อยพลังหยินพวกนี้ออกไปให้หมดมากกว่า แต่เหมือนว่าพลังหยินเข้าสู่ร่างกายแล้วจะไม่สามารถปลดปล่อยออกไปได้

ไปตบตูซื่อหวังสักทีดีไหมนะ?

ซู่เป่าเคยบอกว่าตอนที่เธอจิตหลุดไปที่ยมโลก เธอไปตบตูซื่อหวังทีหนึ่งพลังหยินก็ถูกใช้ไปจนหมดแล้ว

แต่ตอนนี้อย่าว่าแต่จะไปตบตูซื่อหวังเลย แค่ลืมตายังลืมไม่ขึ้น

ทำยังไงดีนะ...

หากยังไม่มีอะไรมากักเก็บพลังหยินไว้ เส้นเลือดของเขาก็คงจะพิการ พิการก็ช่างเถอะ แต่ตอนนี้ใบหน้าของเขายิ่งร้อนขึ้นเรื่อย ๆ หน้าอกของเขาร้อนขึ้นเรื่อย ๆ เหมือนกัน

เหมือนว่ามรอะไรที่ไม่เคยมีมาตั้งเกิดงอกขึ้นมาเอง