ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1066

ใบหน้าของเมิ่งหย่วนซีดเผือด เธอผละถอยหลังโดยไม่ตั้งใจ

“ไม่ใช่แบบนั้น...”

หลี่เมิ่งกอดอกอย่างเย่อหยิ่งและมองเมิ่งหย่วนด้วยสายตาดูแคลน

“ไม่ใช่งั้นหรอ เหอะ ๆ เธอลองทายดูสิว่าทำไมไห่หยางถึงยอมตอบตกลงแม่เขาแต่งงานกับเธอ เพราะว่าตอนนั้นสถานการณ์เร่งด่วนมาก แต่ก็มีคนตั้งมากมายให้ตระกูลซุนเลือก แต่ทำไมต้องเลือกเมิ่งหย่วน ก็เพราะว่าในชื่อของเธอมีคำว่าเมิ่งยังไงล่ะ”

“ขนาดคนตระกูลซุนยังรู้เลยว่าต้องเลือกผู้หญิงที่มีคำว่าเมิ่งอยู่ในชื่อมาแทนฉัน เพราะซุนไห่หยางจะได้เห็นแก่ชื่อหลี่เมิ่งของฉันแล้วยอมแต่งกับผู้หญิงที่มีคำว่าเมิ่งในชื่อเหมือนกันอย่างเธอ”

คำพูดของหลี่เมิ่งบีบคั้นหัวใจของเมิ่งหย่วน...

หลี่เมิ่งมองเมิ่งหย่วนด้วยสายตาดูถูก แต่จริง ๆ แล้วในใจเธอทั้งอิจฉาทั้งคับข้องใจ

ตำแหน่งคุณนายน้อยตระกูลซุนเดิมทีควรเป็นของเธอ วันนั้นเธอก็แค่ทะเลาะกับซุนไห่หยาง เมิ่งหย่วนมีสิทธิ์อะไรมาแทรงกลางระหว่างเธอกับซุนไห่หยาง

ที่แท้หลังจากเป็นคนดังแล้วหลี่เมิ่งก็ค้นพบว่าไม่ว่าเธอจะไม่ที่ไหนก็มีแต่คนหัวเราะเยาะ เธออยากหาใครสักคนที่ยอมเธอทุกอย่างแทนซุนไห่หยาง

แต่ผู้ชายพวกนั้นน่ารังเกียจมาก เมื่อก่อนพวกเขาจีบเธอไม่ติด แต่ตอนนี้พวกเขาต่างมองเธอด้วยสายตาหมางเมิน

ไม่มีใครคิดจะแต่งงานกับเธอเลย แค่อยากสนุกเท่านั้น

หลี่เมิ่งถึงได้เห็นความดีของซุนไห่หยาง มีแค่ซุนไห่หยางเท่านั้นที่รักเธอจริง ๆ ตามใจเธอทุกอย่าง...

แล้วเธอก็ได้ข่าวว่าหลังจากเมิ่งหย่วนแต่งงานกับเขา นายหญิงซุนก็โอนทรัพย์สินทั้งหมดที่เป็นชื่อของซุนไห่หยางให้เป็นชื่อหลี่เมิ่ง

ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้ เธอจะไม่รบเร้าเรื่องซื้อรถเลย

มันเป็นของเธอ! ของพวกนี้เดิมทีมันควรจะเป็นของเธอทั้งหมด!

ตอนนี้โดนเมิ่งหย่วนแย่งไปจนหมด เมิ่งหย่วนก็ไม่ใช่คนดีอะไร พอรู้ว่าตระกูลซุนรีบร้อนต้องการคนมาแต่งงาน ก็รีบเสนอหน้ามาทันที หน้าไม่อาย

สรุปก็คือหลี่เมิ่งมานึกเสียใจทีหลัง และคราวนี้เธอจะแย่งทุกอย่างที่เป็นของเธอกลับมา...

“ถ้าเธอฉลาดพอก็ควรจะจากไปด้วยตัวเอง อย่าให้ต้องจบลงอย่างน่าอนาถเลย” หลี่เมิ่งพูด

เมิ่งหย่วนสีหน้าย่ำแย่ไม่พูดไม่จา...

สิ่งที่ทำให้เธอเจ็บช้ำไม่ใช่คำพูดของหลี่เมิ่ง แต่คือซุนไห่หยาง...

หลังจากคืนนั้น จู่ ๆ ซุนไห่หยางก็มีท่าทีเปลี่ยนเป็นลึกซึ้ง บางครั้งเขาก็ดีกับเธอมากจริง ๆ

เธอคิดว่าเธอสามารถอยู่กับเขาต่อไปแบบนี้ได้ ไม่จำเป็นต้องตัวติดกันรักกันหวานชื่น ขอแค่ให้เธออยู่เคียงข้างเขาเงียบ ๆ ก็พอ

ช่วงเวลาที่แสนดีช่วงนี้ ทำให้เธอคิดไปว่าเขาก็ชอบเธอเหมือนกัน แต่ไม่คิดว่า...

ต่อให้คนทั้งโลกจะบอกให้เธอยอมแพ้ เธอก็จะไม่ยอมแพ้!

แต่ถ้าหาก... ซุนไห่หยางบอกเธอมาสักคำ เมิ่งหย่วนคิดว่าตัวเองคงแบกรับไว้ไม่ไหว

และในขณะที่เมิ่งหย่วนกำลังสับสนอยู่นี้ จู่ ๆ หลี่เมิ่งก็จับมือเธอขึ้นมาตบหน้าตัวเอง

“โอ๊ย... เธอตบฉันทำไม!” หลี่เมิ่งเบิกตากว้าง

เมิ่งหย่วนยังคงจมดิ่งอยู่กับความรู้สึกของตัวเอง แต่ทันใดนั้นก็เห็นซุนไห่หยางที่ไม่รู้ว่าเดินออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่

หลี่เมิ่งจงใจ