ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1067

ซูเหอเวิ่นคิดว่าเมิ่งหย่วนออกจะเป็นคนนิสัยโผงผางตรงไปตรงมา

จากสิ่งที่เขารู้มาในช่วงหลายวันนี้ ตอนที่เมิ่งหย่วนอยู่ข้างนอกกับตอนอยู่กับซุนไห่หยางต่างกันลิบลับ

ตอนอยู่ข้างนอกเธอมุานะบากบั่นไม่ย้อท้อ กล้าเถียงเจ้านายในที่ทำงาน โดนโรคจิตแอบถ่ายตอนเดินถนนก็เข้าไปทุบเลย

ไม่ใช่คนที่จะยอมกล้ำกลืนความเจ็บช้ำอยู่เงียบ ๆ แบบนี้!

แต่พออยู่ต่อหน้าซุนไห่หยางก็เหมือนกับโดนกดหัวไว้อย่างนั้นแหละ

ซูเหอเวิ่นคิดว่าขอแค่หมาจอมเลียโดนจับไปเมิ่งหย่วนก็จะเข้มแข็งขึ้นมาได้!

“คนจับผีคน แมวจับผีหมา เสวียนหลิงบุกเลย!” ซูเหอเวิ่นพึมพำด้วยความไม่พอใจ “จัดการเก็บเจ้าหมาจอมเลียนี่ซะ!”

และตอนนี้เองเสวียนหลิงที่แอบย่องเข้ามาก็ลงมือสักที มันพุ่งพรวดเข้าไปเล็งกรงเล็บไปทางหัวหมา!

เนื่องจากหัวหมามีชีวิตในสภาพนี้มานาน จึงมีไอพิฆาตมากล้น หัวหมาใหญ่เหมือนหัวสิงโต

พอเห็นเสวียนหลิงที่พุ่งเข้ามา วันก็เตรียมตัวหนีทันที แต่โดนกรงเล็บของเสวียนหลิงตะปบไว้ได้ก่อนจึงขยับไม่ได้ สถานการณ์คับขันจนมันต้องอ้าปากกว้างจ้องจะกลืนหัวเมิ่งหย่วนเข้าไป!

เสวียนหลิงจะยอมปล่อยมันไปได้ไง?!

ช่วงก่อนหน้านี้โดนเจ้าแมวผีเหยียดหยามทุกวัน ความสามารถที่ซ่อนอยู่ภายในของมันจึงถูกปลุกขึ้นมา ซ้อมกับเจ้าแมวดำบ้านั่นมาหลายวันจนมีฝีมือพอตัว

เสวียนหลิงส่งเสียงคำรามมาจากในลำคอ มันฟัดอยู่กับหัวหมา

เหตุไม่คาดฝันนี้เข้ามาขัดจังหวะความรักความแค้นระหว่างซุนไห่หยางหลี่เมิ่งและเมิ่งหย่วน!

พอเห็นว่ามีแมวจรจัดพุ่งเข้ามาหลี่เมิ่งร้องว๊าย และคราวนี้ในที่สุดเธอก็โผเข้าไปในอ้อมกอดของซุนไห่หยาง

ซุนไห่หยางกอดหลี่เมิ่งไว้โดยไม่รู้ตัว เขามองแมวจรจัดตัวนั้นอย่างระแวดระวัง…

แต่เขากลับลืมไปว่าคนที่โดนทำร้ายมากที่สุดตอนนี้คือเมิ่งหย่วน!

หัวหมาอยู่บนหัวของเธอ เพื่อที่จะจับหัวหมาให้ได้ เสวียนหลิงที่ไร้ประสบการณ์ก็ต้องเหยียบบนตัวเธออย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

เมิ่งหย่วนยกมือขึ้นมาบังไว้ตามสัญชาตญาณ แขนเธอโดนข่วนจนเลือดออก ที่หน้าก็โดนเล็บแมวข่วนไปรอยเลือดสด ๆ ไหลออกมา

“ว๊าย…”

เมิ่งหย่วนตกใจ เธอรู้สึกว่ามีแมวเหยียบลงมาบนหัวเธอแล้วต้องรีบไล่แมวไปก่อน

เมื่อซุนไห่หยางเห็นดังนั้นก็ร้อนใจขึ้นมา เขารีบจะไปช่วยเมิ่งหย่วนแต่โดนหลี่เมิ่งรั้งไว้

หลี่เมิ่งเห็นซุนไห่หยางเป็นห่วงเมิ่งหย่วน ถึงขนาดเป็นกังวลเรื่องของเมิ่งหย่วน เธอกัดฟันกรอดด้วยความเกลียดชัง!

เธอกอดเอวซุนไห่หยางไว้ทันทีแล้วแกล้งทำเป็นว่ากลัวมาก “ซุนไห่หยาง ฉันกลัว แมวนั่นบ้าไปแล้ว ถ้ามันข่วนหน้าฉันจะทำอย่างไร!”

ซุนไห่หยางรู้ว่าหลี่เมิ่งรักสวยรักงามเป็นที่สุด เมื่อก่อนเขาก็ตามใจเธอมาตลอด

แต่ตอนนี้เมิ่งหย่วนกำลังโดนแมวจรจัดทำร้าย เขาก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงร้อนใจขนาดนี้ รู้เพียงแต่ว่าอยากรีบเข้าไปช่วยเมิ่งหย่วน

“ไม่เป็นไรนะ คุณไม่ต้องกลัว คุณหลบไปอยู่ข้างข้างก่อน…”

ซุนไห่หยางอยากสลัดหลี่เมิ่งออก แต่เธอกอดเขาไว้แน่นมาก และในขณะนี้เองในที่สุดเสวียนหลิงก็ควบคุมหัวหมาไว้ได้แล้วกระชากมันออกจากตัวเมิ่งหย่วนอย่างแรง