ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1072

ซู่เป่าหันกลับมาและมองและกระพริบตาให้พ่อของเธอด้วยความคาดหวัง

ทันใดนั้นมู่กุยฝานก็สำลักคำพูด เขาก็พูดไม่ออกไม่ชั่วขณะ

ดวงตาของลูกสาวเขาดูคาดหวังมาก และเขาคิดว่าลูกสาวที่รักของเขาถูกรังแกมาตั้งนานขนาดนี้ ต้องทนมานานขนาดนี้ เขาจะกล้าบอกว่าตอนนี้ยังไม่ได้ได้อย่างไร

“ซู่เป่า... รอเดี๋ยวนะ พ่อต้องไปเอาของบางอย่างก่อน”

ซู่เป่าพยักหน้าด้วยรอยยิ้มสดใสบริสุทธิ “โอเคค่ะ”

มู่กุยฝานรีบออกไปข้านอกและตรงไปที่บ่อน้ำเยือกเย็น

ซู่เป่าเองก็ออกมาด้วย เธอนั่งลงบนก้อนหินเรียบ ๆ ก้อนหนึ่งตรงทางเข้าตำหนัก เอามือเท้าคางไว้แล้วมองดูพ่อของเธอจากไกล ๆ

ผีขี้ขลาดถามว่า “ซู่เป่า... พ่อเธอเขา...?”

ซู่เป่าพยักหน้า “อีม”

ผีขี้ขลาดกับผีหลายใจทำสีหน้าตกตะลึง แต่ก็ยังไม่แน่ใจ

ผีดวงซวยมองดูมาจากระยะไกล “หืม? อะไรนี่ ท่านมู่ไปว่ายน้ำในบ่อน้ำเยือกเย็นเหรอ? แล้วที่แต่ละคนทำสีหน้าแบบนี้อีก มันอะไรกันนี่...”

เขาพึมพำคนเดียว ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ท่านมู่ซึ่งเป็นมนุษย์ธรรมดาสามารถลงมาที่ยมโลกได้ แถมยังลงไปว่ายน้ำในบ่อน้ำเยือกเย็นได้อีก มันน่าทึ่งมากก็จริง แต่ก็ไม่น่าจะต้องตกใจถึงขนาดนี้ก็ได้นี่นา

ซู่เป่าไม่ว่าอะไร เพียงพูดเรียบ ๆ ว่า “พ่อคะ สู้ ๆ นะ...”

ผีขี้ขลาดมองไปที่ซู่เป่า รู้สึกเหมือนเธอจงใจให้ท่านมู่ลงไปในบ่อน้ำเยือกเย็น...

ตอนนี้มู่กุยฝานได้ลงมาถึงก้นของบ่อน้ำเยือกเย็นแล้ว

ในหัวของเขามีแต่ภาพแววตาคาดหวังของลูกรัก เขาคงต้องยอมกัดฟันทำอะไรบางอย่าง

พูดตามตรง แม้ว่าความทรงจำของเขาจะฟื้นคืนขึ้นมาแล้ว รวมถึงรู้วิธีฝึกฝนและกฎแห่งวิถีและอะไรต่าง ๆ ในอดึตด้วย

แต่เขาได้แยกตัวออกมาจากร่างจักรพรรดิตั้งนานแล้ว แล้ววันนี้เขาจำเป็นต้องบุกทะลวงมันให้ได้อีกครั้งด้วยร่างของมนุษย์ธรรมดา

เมื่อเขาไปถึงตำแหน่งนั้น เขาก็ไม่สามารถเข้าไปได้มากกว่านั้นอีกแล้ว ต้องทำลายแล้วค่อยสร้างขึ้นใหม่เท่านั้น

เหนือจักรพรรดิแห่งเฟิงตูยังมีนรกสามขุมสวรรค์เก้าชั้น เขาเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดเหนือภายใต้นรกทั้งสาม แต่เหนือนรกทั้งสามแล้วเขาก็ไม่มีอะไรเลย

ร่างกายที่แข็งแกร่งที่สุดกลายเป็นอุปสรรคที่ขัดขวางไม่ให้เขาก้าวไปข้างหน้า

ได้เกิดเป็นมนุษย์อีกครั้ง ได้ดูแลลูกสาวสุดที่รักของเขาอีกครั้ง และทะลุพันธนาการสามภพหกวิถีอีกครั้ง...

สรุปก็คือ แม้ว่าเขาจะเป็นจักรพรรดิแห่งเฟิงตู แต่เขาเป็นจักรพรรดิแห่งเฟิงตูผู้ไม่มีอะไรเลย

ความสามารถของเขายังไม่กลับมา ไม่ต้องพูดถึงจะว่าไปอัดตูซื่อหวังให้น่วมเลย เขาอาจจะโดนตูซื่อหวังตีจนตายตั้งแต่แรกเห็นหน้าก็ได้

ดังนั้นตอนนี้เขาจึงต้องลงมาเอาของบางอย่างที่ก้นบ่อน้ำเยือกเย็น

มาเอาขุมพลังที่เขาทิ้งไว้ที่นี้เมื่อชาติก่อน

พลังหยินและยาลูกกลอนที่มู่กุยฝานกินเข้าไปถือว่าไม่ได้สูญเปล่า การดำน้ำลงมาคราวนี้เขาสามารถทำลายสถิติระยะทาง 17 เมตรซึ้งเป็นจุดสุงสุดที่ร่างกายมนุษย์จะรับไหวได้อย่างง่ายดาย

นอกจากจะไม่รู้สึกถึงแรงดันแล้ว ทั้งที่กลั้นหายใจมาตั้งนานแล้วแต่ก็ยังไม่รู้สึกขาดอากาศหายใจ

เขาคลำเจอคำว่า [จักรพรรดิ] นั่นอีกครั้งหนึ่ง

มู่กุยฝานสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วดำลงไปในน้ำอีกครั้ง กลัวว่าถ้าช้าไปสักวิหนึ่งอาจจะโดนจับได้

เขาไม่รู้เลยว่าหลังจากที่เขาดำลงไปใต้น้ำอีกครั้ง รอยยิ้มบนใบหน้าของซู่เป่าก็ค่อย ๆ จางหายไป เธอก็กำชายกระโปรงของเธอไว้แน่น...

มู่กุยฝานมองดูแล้วพบว่าเลือดของเขายังไหลไม่หยุด มันลอยออกไปเป็นสายพร้อมกับน้ำในบ่อน้ำเยือกเย็น

น้ำในน้ำเยือกเย็นแตกต่างจากน้ำในบ่อบนโลกมนุษย์ หากว่าเป็นน้ำในบ่อบนโลกมนุษย์ล่ะก็ คนที่อยู่เหนือผิวน้ำอาจสังเกตเห็นว่าน้ำกลายเป็นสีเลือดไปแล้วก็ได้

มู่กุยฝานยิ้มอย่างขมขื่น เขามองเลือดสีแดงฉูดที่กระจายอยู่รอบ ๆ ตัวราวกับเมฆหมอก จากนั้นหยิบขวดหยกออกมาจากกระเป๋าด้านข้างขากางเกง

ดีนะที่ตอนหยิบยาลูกกลอนกันเมื่อกี้เขาเองก็ได้เอามาบ้าง

มู่กุยฝานกลืนยาราชาผู้สร้างโลกลงไป

ซู่เป่ายังไม่รู้ว่ายาลูกกลอนพวกนี้มีสรรพคุณอะไรบ้าง แต่เขาที่ปลุกจิตวิญญาณของจักรพรรดิคืนมาได้แล้วรู้ดีว่ายาลูกกลอนนี้เป็นยาที่เขาต้องการใช้ในตอนนี้พอดี

พอยาราชาผู้สร้างโลกเข้าปาดปุ๊บ พลังยาอันรุนแรงก็ระเบิดทันที หากผู้เป็นที่มีพื้นฐานดีอยู่แล้วกินยาลูกกลอนเม็ดนี้เข้าไป ความแข็งแกร่งของเขาก็จะพัฒนาขึ้นทันที ผู้คนแสวงหาวิวัฒนาการตลอดชีวิต คำพูดที่ว่า “แล้วแต่วิวัฒนาการจองคุณเอง” วิวัฒนาการครอบคลุมถึงชะตาชีวิตของคนคนนั้นด้วย จุดพลิกชะตาของยาราชาผู้สร้างโลกอยู่ที่มันสามารถวิวัฒนาการสิ่งที่เป็นศาสตร์ลี้ลับให้กลายเป็นความสามารถที่จับต้องได้ได่นั้นเอง

ทันใดนั้นหมู่ดาวดาษเดื่อนก็ปรากฏขึ้นต่อสายตาของมู่กุยฝาน และเส้นทางที่เขาจะต้องเดินไปนั้นเป็นลำแสงเส้นหนึ่ง...

เข้าใจแล้ว!

แววตาของมู่กุยฝานเปลี่ยนไป เขาก็ยกมือขึ้นมากดลงไปอักษรคำว่า [จักรพรรดิ] อีกครั้ง!

คราวนี้ขุมพลังอันยิ่งใหญ่มหาศาลไม่ได้บดขยี้มู่กุยฝานอีก แต่กลับรวมตัวกันเข้าสู่ร่างกายของเขาแทน!

ดวงตาสีน้ำตาลดำของมู่กุยฝานเปล่งประกายแสงสีทองแวบหนึ่ง จากนั้นก็กลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว...