ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1078

ฝ่ามือของมู่กุยฝานค่อยๆ วางบนหัวของซูจิ่นอวี้ และส่งความอบอุ่นมา…

เป็นอุณภูมิร่างกายเขา…

ซูจิ่นอวี้ชะงัก และหลุดถามโดยไม่รู้ตัว “พวก…พวกคุณยังไม่ตายเหรอ”

มู่กุยฝานกระตุกคิ้วยิ้มกล่าว “พวกเราตายง่ายขนาดนั้นหรือไง”

ซูจิ่นอวี้พูดอุบอิบ “ซู่เป่าอาจจะไม่ง่าย แต่คุณน่ะไม่แน่…”

มู่กุยฝาน : =_=

มีคนเป็นมาที่สะพานไน่เหอ สีหน้าเมตตาของยายเมิ่งเปลี่ยนไปฉับพลัน นัยน์ตาเธอระแวงขึ้นมา องครักษ์ผีที่เฝ้าสะพานก็แผ่ไอสังหาร

สีหน้าของซูจิ่นอวี้เปลี่ยนไป มองดูซู่เป่าที่ยังคงมึนอยู่ จึงรีบเอ่ยพูด “รีบไป! ฉันถ่วงได้แค่แปบเดียว!”

เห็นองครักษ์ผีพุ่งเข้ามา ผีขี้ขลาดเข้าไปกั้นไว้อย่างไม่ลังเล

ผีขุนศึก VS องครักษ์ผี

องครักษ์ผีที่ถือหอกปลายส้อม “……”

นี่มันรังแกผีชัดๆ แต่เพราะหน้าที่ พวกเขาเองก็ไร้ทางเลือก!

มองดูทั้งสองฝ่ายที่จะสู้กันขึ้นมา จู่ๆ มู่กุยฝานก็มายืนด้านหน้า ยื่นมือกดไหล่ขององครักษ์ผีผู้นำทัพไว้

จักรพรรดิมู่เผยยิ้มอ่อน “เกิดเป็นผีต้องรู้จักการพลิกแพลงบ้าง ใช่ไหมล่ะ”

ระหว่างพูด ไอกดดันของจักรพรรดิแผ่ซ่านออกมาจนสิ้น เหล่าองครักษ์ผีดวงตาเบิกโพล่งในทันที

“ทะ-ทะ-ทะ-ทะ…”

มู่กุยฝานพยักหน้า “อืม พวกเขาต่างแทนฉันด้วยท่าน ถอยไปเถอะ”

องครักษ์ผีจะกล้าพูดอะไรเยอะอีก ผีไม่มีเหงื่อ แต่ตอนนี้มันกลับกลัวจนเหงื่อเย็นไหลซิบ

มู่กุยฝานอุ้มลูกด้วยมือข้างเดียว เดินกลับมาอย่างนิ่งเฉย อีกมือโอบซูจิ่นอวี้ไว้ ราวกับเป็นเพื่อนสนิทกัน……

“ไปสิ เหม่ออะไรกันอยู่”

ซูจิ่นอวี้ “?”

ซู่เป่าและเหล่าผีขุนศึก “?”

มีเพียงจี้ฉางและผีหลายใจที่ลอยไปด้านข้างเงียบๆ และไม่เอ่ยพูดอะไรทั้งนั้น

ข้างสะพานไน่เหอ ผีน้อยสองตัวรับหน้าที่ของยายเมิ่งแทนอย่างกะทันหัน นั่นคือการตักซุปยายเมิ่งให้กับเหล่าผีที่มาถึงที่นี่

ส่วนยายเมิ่งเข้าไปในเรือนด้านหลัง

เป็นครั้งแรกที่ในเรือนเล็กๆ ของยายเมิ่ง มีคนมารวมตัวกันมากขนาดนี้

แม้จะมีเพียงมู่กุยฝานและซู่เป่าที่เป็นคนเป็น แต่ก็…เป็นครั้งแรกที่มีคนมา…ประโยคนี้ไม่มีปัญหาเลยจริงๆ

ซูจิ่นอวี้ยกน้ำให้กับซู่เป่า “ซุปยายเมิ่งเมื่อครู่มีมีส่วนผสมของเหล้า ให้เธอดื่มน้ำหน่อย…”

มู่กุยฝานรีบรับแก้วน้ำมาพร้อมเอ่ยถาม “มีอะไรให้กินไหม”

ซูจิ่นอวี้จึงหันร่างเข้าไปด้านใน “มี นี่เป็นมันที่ยายเมิ่งแอบปลูกหลังเขา…เผาหน่อยเถอะ เผาแล้วหอม”