ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1079

สีหน้าตูซื่อหวังเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม และแกล้งทำเป็นไม่รู้ว่าซู่เป่าคือพยายมที่กำลังฝ่าด่านเคราะห์

สีหน้าของจี้ฉางมืดครึ้มลง “ตูซื่อหวัง เจ้ามิจบมิสิ้นใช่หรือไม่”

ใบหน้าตูซื่อหวังเผยไอเหี้ยม และฟาดฝ่ามือไปทางจี้ฉางโดยไม่พูดไม่จาก

กล้ามาพูดเช่นนี้กับเขา จี้ฉางที่เป็นนักพิพากษาเล็กๆ ไม่อยากมีชีวิตต่อแล้วหรือไง

ตูซื่อหวังเกิดใจสังหาร ครั้งที่แล้วถูกเปี้ยนเฉิงหวังห้าม เขาจึงฆ่าจี้ฉางไม่ได้ เรื่องนี้ติดอยู่ในใจเขามานานแล้ว

วันนี้ เขาจะทำให้จี้ฉางพูดไม่ออกอีกต่อไป!

ฝ่ามือของตูซื่อหวังเต็มไปด้วยไอสังหารที่โหดเหี้ยม และมุ่งที่หัวของจี้ฉางโดยตรง

แต่แล้วภาพที่จี้ฉางถูกพลังจากฝ่ามือของเขากดขี่จนขยับร่างไม่ได้นั้นไม่ปรากฏ

กลับเป็นภาพอาภรณ์ขาวจี้ฉางลอยขึ้นจากการกระโดด และหลบฝ่ามือนี้ไปได้อย่างง่ายดาย

ตู้ม

รั้วล้อมหลังเรือนของยายเมิ่งถูกระเบิดเป็นผุยผง

ยายเมิ่ง “……”

เจ็บปวดหัวใจ……

เธอหันร่างเงียบๆ แอบเดินหนีไปยังตำแหน่งงานของตน และเริ่มตั้งใจทำงาน

ต่อให้หลังเรือนจะสั่นคลอนเพียงไหน เธอก็แกล้งทำเป็นหูหนวก

ตูซื่อหวังชะงักไปจริงๆ

“หึ…ข้าก็ว่าทำไมพวกเจ้าถึงได้แข็งข้อเช่นนี้ ที่แท้ก็เพราะเห็นว่าความสามารถเพิ่มมากขึ้น”

ตูซื่อหวังมองจี้ฉางอย่างเย้ยหยัน

เขาคงไม่คิดว่าความสามารถของเขาเพิ่มขึ้นมานิดหน่อย แล้วจะสามารถต่อกรกับตนได้หรอกใช่ไหม

คิดตื้นเกินไปแล้ว!

นัยน์ตาตูซื่อหวังเต็มไปด้วยความอึมครึม ตอนนี้เขาต้องกังวลว่าซู่เป่าจะหนีไปมากกว่า

มองดูมู่กุยฝานที่ราวกับตกใจจนเสียสติไป เอาแต่มองกองไฟนิ่ง และไม่มีท่าทีจะหันหน้ามา…

ดูท่าคงกลัวจนตัวแข็งไปแล้ว

ตูซื่อหวังมองซู่เป่าในอ้อมอกของเขา ไอสังหารนัยน์ตาแผ่ซ่าน

เขาชักดาบยักษ์ของตนออกมาอย่างเด็ดขาด และฟันไปทางซู่เป่าอย่างแรง!

เจ้าตัวเล็กนี่ สมควรตายนานแล้ว!

วินาทีนี้ จู่ๆ ซู่เป่าก็ตื่น

เธอลุกพรวดขึ้นมา ยกสองมือ…ใช้สองมือของเธอรับด้ามดาบ!

เคร้ง!

ซู่เป่ารับดาบของตูซื่อหวังไว้ได้ แต่ขาของเธอกลับจมลงไปในดิน หน้าเล็กๆ ของเธอซีดเผือดขึ้นมาทันขวัญและเหงื่อเย็นไหลซิบ