ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1079

สีหน้าตูซื่อหวังเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม และแกล้งทำเป็นไม่รู้ว่าซู่เป่าคือพยายมที่กำลังฝ่าด่านเคราะห์

สีหน้าของจี้ฉางมืดครึ้มลง “ตูซื่อหวัง เจ้ามิจบมิสิ้นใช่หรือไม่”

ใบหน้าตูซื่อหวังเผยไอเหี้ยม และฟาดฝ่ามือไปทางจี้ฉางโดยไม่พูดไม่จาก

กล้ามาพูดเช่นนี้กับเขา จี้ฉางที่เป็นนักพิพากษาเล็กๆ ไม่อยากมีชีวิตต่อแล้วหรือไง

ตูซื่อหวังเกิดใจสังหาร ครั้งที่แล้วถูกเปี้ยนเฉิงหวังห้าม เขาจึงฆ่าจี้ฉางไม่ได้ เรื่องนี้ติดอยู่ในใจเขามานานแล้ว

วันนี้ เขาจะทำให้จี้ฉางพูดไม่ออกอีกต่อไป!

ฝ่ามือของตูซื่อหวังเต็มไปด้วยไอสังหารที่โหดเหี้ยม และมุ่งที่หัวของจี้ฉางโดยตรง

แต่แล้วภาพที่จี้ฉางถูกพลังจากฝ่ามือของเขากดขี่จนขยับร่างไม่ได้นั้นไม่ปรากฏ

กลับเป็นภาพอาภรณ์ขาวจี้ฉางลอยขึ้นจากการกระโดด และหลบฝ่ามือนี้ไปได้อย่างง่ายดาย

ตู้ม

รั้วล้อมหลังเรือนของยายเมิ่งถูกระเบิดเป็นผุยผง

ยายเมิ่ง “……”

เจ็บปวดหัวใจ……

เธอหันร่างเงียบๆ แอบเดินหนีไปยังตำแหน่งงานของตน และเริ่มตั้งใจทำงาน

ต่อให้หลังเรือนจะสั่นคลอนเพียงไหน เธอก็แกล้งทำเป็นหูหนวก

ตูซื่อหวังชะงักไปจริงๆ

“หึ…ข้าก็ว่าทำไมพวกเจ้าถึงได้แข็งข้อเช่นนี้ ที่แท้ก็เพราะเห็นว่าความสามารถเพิ่มมากขึ้น”

ตูซื่อหวังมองจี้ฉางอย่างเย้ยหยัน

เขาคงไม่คิดว่าความสามารถของเขาเพิ่มขึ้นมานิดหน่อย แล้วจะสามารถต่อกรกับตนได้หรอกใช่ไหม

คิดตื้นเกินไปแล้ว!

นัยน์ตาตูซื่อหวังเต็มไปด้วยความอึมครึม ตอนนี้เขาต้องกังวลว่าซู่เป่าจะหนีไปมากกว่า

มองดูมู่กุยฝานที่ราวกับตกใจจนเสียสติไป เอาแต่มองกองไฟนิ่ง และไม่มีท่าทีจะหันหน้ามา…

ดูท่าคงกลัวจนตัวแข็งไปแล้ว

ตูซื่อหวังมองซู่เป่าในอ้อมอกของเขา ไอสังหารนัยน์ตาแผ่ซ่าน

เขาชักดาบยักษ์ของตนออกมาอย่างเด็ดขาด และฟันไปทางซู่เป่าอย่างแรง!

เจ้าตัวเล็กนี่ สมควรตายนานแล้ว!

วินาทีนี้ จู่ๆ ซู่เป่าก็ตื่น

เธอลุกพรวดขึ้นมา ยกสองมือ…ใช้สองมือของเธอรับด้ามดาบ!

เคร้ง!

ซู่เป่ารับดาบของตูซื่อหวังไว้ได้ แต่ขาของเธอกลับจมลงไปในดิน หน้าเล็กๆ ของเธอซีดเผือดขึ้นมาทันขวัญและเหงื่อเย็นไหลซิบ

ไม่สิ…ให้เจ้าตัวเล็กนี่เหลือลมหายใจริบหรี่ จากนั้นให้เธอเห็นกับตาแม่ของตนถูกทารุณจนตายอย่างไร

ตูซื่อหวังคิดถึงตรงนี้ จึงยกดาบยาว ฟันไปทางซู่เป่าอีกครั้ง

“ย๊าก!”

ซู่เป่ายังรู้สึกมึนๆ แต่ก็ยังรับคมดาบได้ด้วยสองมือเปล่าๆ อย่างแม่นยำ เธอรับดาบที่สองได้!

ตูซื่อหวังชะงัก ไม่ได้เจอเจ้าตัวเล็กนี่แค่กี่วัน ทำไมจึงเก่งกาจเช่นนี้ได้

แบบนั้นยิ่งปล่อยให้เธอมีชิวิตต่อไม่ได้เลย มิเช่นนั้นหากเธอฟาดด่านเคราะห์กลับมา จะหลงเหลือตำแหน่งเขาอีกที่ไหนกัน!

ไอสังหารแผ่ซ่าน และพุ่งไปทางซู่เป่า ดาบยาวไม่ถูกผนึกไว้อีกต่อไป

“รุ้งสังหารเทพ!”

ไอสังหารของดาบยาวพุ่งทะยาน ราวกับจะฟันทะลุท้องฟ้าหม่นหมอง ทุกอย่างพุ่งไปทางหัวของซู่เป่าโดยตรง

ซู่เป่ารู้สึกราวกับตนถูกตรึงอยู่กับที่ เธอลองขัดขืน แต่ขยับร่างไม่ได้!

มุมปากของตูซื่อหวังเผยเป็นรอยยิ้มกระหายเลือด “เหอะ…ตายซะ!”

วินาทีนี้ ในใจเขาเกิดความตื่นเต้นและดีใจขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ เจ้าตัวเล็กนี่ตายแน่ เธอหลบไม่พ้นแน่ เขาพูดเอง!

แค่คิดว่าเขากำจัดเจ้าตัวเล็กได้ ซู่เป่าฟาดเคราะห์ล้มเหลว…

หลังจากนี้ เขาจะเป็นพญายมคนใหม่ ผู้นำของตำหนักทั้งสิบ!

ฮ่าๆ ๆ!