ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1084

นั่งให้เป็นระเบียบ แล้วมาเผือกกันเถอะ

หน้าแผงของยายเมิ่งมีผีมามุงกันเต็ม

วงในสุดเป็นสุดยอดจอมเผือก เป็นพวกผู้ชมหน้าเดิม ๆ มีผีหลายใจ ผีเจ้าสาว ผีดวงซวย ผีขี้ขลาด เป็นต้น

ชั้นถัดมาเป็นพวกผีเตรียมตัวไปเกิดใหม่ที่ต่อแถวอยู่หลังหลี่เมิ่ง เป็นพวกผีที่เผือกตามสัญชาตญาณเหมือน ๆ คนทั่วไป...

ซูจิ่นอวี้พอได้ฟังเรื่องย่อก็เกิดสนใจขึ้นมา โอ้โห ผู้หญิงหน้าเงินที่บังคับเจ้าบ่าวไปซื้อรถหรูระหว่างทางไปแต่งงาน แล้วเจ้าบ่าวเลยหันไปแต่งกับคนอื่นแทนงั้นเหรอ?

พีคมาก!

เธอนั่งอยู่บนเก้าอี้ด้านหลังแผงยายเมิ่งโดยอุ้มซู่เป่าไว้ในอ้อมแขน เธอหยิบซุปยายเมิ่งที่อยู่ตรงหน้าขึ้นมาจิบตามความเคยชิน

ซู่เป่านั่งบนตักแม่ และจิบซุปตาม แต่ผลปรากฎว่าโดนพ่อของเธอยัดน้ำพุแห่งจิตวิญญาณเข้ามาในปากแทน

"บอกมาซิว่าตายยังไง?" ซู่เป่าถามขึ้นมาโดยไม่ต้องคิด

พอมานั่งอยู่ในดินแดนยมโลก ก็เหมือนจะมีออร่าความเป็นพญายมขึ้นมาเล็กน้อย

หลี่เมิ่งก้มหน้าลงตามสัญชาตญาณและพูดว่า "ฉัน... ฉันถูกตบทีเดียวก็ตายเลย..."

โดนตบทีเดียวตาย?

ตายได้ดีมาก! ซูจิ่นอวี้นึกถึงในนิยายข้ามเวลาที่เธอเคยอ่าน คนที่เดินทางข้ามเวลามักจะถูกตบตายแล้วข้ามเวลาได้ วันนี้เธอได้เห็นตัวอย่างในชีวิตจริงแล้ว

หลี่เมิ่งยังคงขุ่นเคืองเธอพูดว่า "วันนั้นฉันไปที่คฤหาสน์ที่ซุนไห่หยางกับฉันซื้อด้วยกัน และพบว่าคฤหาสน์ถูกหวงเมิ่งหย่วนครอบครองไปแล้ว ฉันอยากจะแย่งมันกลับมา..."

สุดท้ายเธอพยายามสุดชีวิตนอกจากจะไม่ได้อะไรเลยแล้วยังโดนยามหิ้วตัวออกมาอีก

"หลังกลับบ้านฉันก็ยิ่งโมโห คฤหาสน์หลังนั้นเป็นบ้านที่ฉันกับซุนไห่หยางซื้อด้วยกันชัด ๆ ทำไมถึงกลายเป็นของหวงเมิ่งหย่วนไปได้"

"แม่ของฉันบอกฉันว่า มันเป็นไปไม่ได้ที่ตระกูลซุนจะมอบทั้งคฤหาสน์ทั้งทรัพย์สินให้หวงเมิ่งหย่วน เพราะแค่เขามาช่วยแต่งงานแทน มันจะต้องมีเหตุผลบางอย่างที่เราไม่รู้"

หลี่เมิ่งคิดว่ามีเหตุผล เธอคบกับซุนไห่หยางมาตั้งนาน ตระกูลซุนคอยกันเธอยิ่งกว่ากันโจรเสียอีก ขนาดเธอเรียกสินสอดสองร้อยล้านพวกเขายังไม่ยอมให้เลย แล้วทำไมถึงได้ใจดีให้หวงเมิ่งหย่วนทุกอย่าง

ดังนั้นเธอจึงตามสืบทันที เธอแอบสะกดรอยตามหวงเมิ่งหย่วน

"เป็นไปตามคาด ฉันพบว่าหวงเมิ่งหย่วนไปตรวจครรภ์ที่โรงพยาบาล"

พูดมาถึงตรงนี้หลี่เมิ่งกัดฟันกรอดจนฟันแทบแตก

"ฉันว่าแล้วเชียวว่าหวงเมิ่งหย่วนไม่ธรรมดา! เหอะ ๆ เขาร้ายไม่เบา เพิ่งจะอยู่กับซุนไห่หยางแค่ไม่นานก็ท้องลูกเขาแล้ว! คงวางแผนมาอย่างดีสิท่า"

ถึงว่าทำไมตระกูลซุนถึงได้ยกสมบัติให้เขามากขนาดนั้น ที่แท้ก็เห็นแก่ลูกในท้องของเขานั่นเอง

"ในเมื่อหวงเมิ่งหย่วนทำได้ ฉันก็ต้องทำได้เหมือนกัน!"

ก็แค่ลูกคนเดียวเอง!

รอให้เธอท้องลูกของซุนไห่หยางก่อนเถอะ ถึงตอนนั้นเธอก็จะได้รับการปฏิบัติแบบเดียวกัน

แต่ดูแล้วเด็กคนนี้น่าจะไม่เหมือนคนอื่น

ผีหลายใจพึมพำ "ผู้ชายก็เลวเหมือนกันหมด!..."

ก่อนหน้านี้ซุนไห่หยางก็เหมือนหมาจริง ๆ แค่หลี่เมิ่งทำดีด้วยหน่อย เขาก็กลายเป็นหมาเชื่อง ๆ แล้ว ในเมื่อหลี่เมิ่งพาเขาไปเปิดห้องที่โรงแรมแล้ว ถ้าสองคนจะมีอะไรกันก็คงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร

คิดไม่ถึงว่าหลี่เมิ่งจะพูดว่า "ปัญหามันก็อยู่ตรงนี้แหละ"

เธอกัดฟันกรอด "ฉันไม่รู้ว่าฉันไม่ดีตรงไหน? เมื่อก่อนเขารักฉันจะเป็นจะตาย แต่มาตอนนี้ฉันเปลือยเปล่ามุดเข้าไปในผ้าห่มเขา เขากลับถอยหนี"

หลี่เมิ่งไม่มีวันลืมท่าทางตกใจของซุนไห่หยางตอนนั้นได้ เขาถึงขั้นตกเตียงดังตุ้บ ทำอย่างกับเธอเป็นสัตว์ดุร้ายอย่างนั้นแหละ

คืนนั้นราวกับว่าเขากำลังหนีอะไรบางอย่างเขาวิ่งหนีออกจากโรงแรมโดยไม่ได้เปลี่ยนชุดนอนด้วยซ้ำ เขาถึงขั้นไม่กลับมาอีกเลย เขายอมนอนข้างถนนดีกว่านอนกับเธอ!

หลี่เมิ่งโกรธมาก เธอพยายามทำทุกอย่างให้ดีที่สุดมาตั้งหลายวัน แต่ซุนไห่หยางเหมือนตั้งใจแน่วแน่แล้ว เขาไม่ให้โอกาสเธออีกเลย

"จะให้ฉันไปทำอะไรอย่างนั้นข้างถนนก็คงไม่ได้…" หลี่เมิ่งกัดฟัน "ฉันก็เลยยอมถอย บอกเขาว่าฉันจะไม่บังคับเขาอีก ฉันแค่อยากจะอยู่กับเขา..."

หลังจากหลอกล่ออยู่หลายวัน วันหนึ่งทั้งสองคนก็ได้มานั่งคุยความในใจกันข้างถนน แล้วหลี่เมิ่งก็ได้โอกาสมอมเหล้าเขา...

"ที่ทำให้ฉันโกรธมากยิ่งกว่าก็คือตอนที่เขาเมาเขาบอกว่าเมื่อก่อนเมิ่งหย่วนก็มาหาเขาแบบนี้แหละ…"

"ฉันอุตส่าห์แบกเขากลับโรงแรมอย่างยากลำบาก แต่เขากลับเรียกหาแต่เมิ่งหย่วน…"