ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1085

คืนวันนั้นเธอทำ 'สำเร็จแล้ว' แต่ก็ไม่สำเร็จทั้งหมดเสียทีเดียว ซุนไห่หยางที่เมาไม่ได้สติไม่สามารถทำการบ้านได้อยู่แล้ว

เมื่อผีหลายใจฟังมาถึงตรงนี้ก็หันหน้าไปสอนผีเจ้าสาวทันที "เห็นไหมล่ะ ตอนนี้เข้าใจแล้วใช่ไหม? ผู้ชายที่เมาจริง ๆ น่ะโงหัวไม่ขึ้นหรอก! ที่บอกว่าเมาแล้วไปมีอะไรกับใครไม่รู้ตัว มันก็แค่ข้ออ้าง! ที่จริงแม่งก็อยากอยู่แล้ว ถึงได้ทำกัน! แล้วการเมาก็คือข้ออ้างที่ดีที่สุดสำหรับพวกเขา"

ผีเจ้าสาวเอามือปิดหน้า "แค่ก... อะไรโงหัวไม่ขึ้น? ข้าน้อยฟังไม่รู้เรื่องเลยเจ้าค่ะ"

ผีหลายใจทำท่าจะพูดต่อ แต่กลับโดนผีขี้ขลาดมะเหงกหัวอย่างแรงเสียก่อน

เธอจึงได้แต่บ่นพึมพำแล้วไม่พูดอะไรต่อ

จากนั้นหลี่เมิ่งก็เล่าต่อว่า "ซุนไห่หยางเมาจนไม่มีสติ วันต่อมาเขาตื่นมาก็จำอะไรไม่ได้เลยเห็นแต่สภาพที่ฉันตั้งใจจัดฉากไว้"

สองคนตื่นขึ้นมาบนเตียงในสภาพเปลือยเปล่า คราวนี้จะอธิบายยังไงได้ ซุนไห่หยางทำหน้ารู้สึกผิด เขาบอกเธอว่าเขาทำไปเพราะวู่วาม เขาทำผิดไปแล้ว

คำพูดเหล่านี้ทำให้ในใจของหลี่เมิ่งรู้สึกขาดสมดุลมากขึ้น ราวกับว่าการคบกับเธอเป็นสิ่งที่ผิดอย่างนั้นแหละ ยิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ

ที่น่าโมโหยิ่งกว่าก็คือที่จริงวันนั้นมันไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นเลย หลี่เมิ่งจำเป็นต้องไปหาคนมาช่วยทำการบ้านทั้งวันทั้งคืนเพื่อจะให้ตัวเองท้อง และในที่สุดหนึ่งอาทิตย์หลังจากนั้นเธอก็ตั้งครรภ์ได้สำเร็จ

"ฉันไปหาซุนไห่หยางบอกเขาว่าฉันท้อง เด็กในท้องเป็นลูกของเขา ก็ท้องวันนั้นนั่นแหละ..."

"ซุนไห่หยางราวกับโดนฟ้าผ่า ปฏิกิริยาแรกของเขาคือบอกให้ฉันไปเอาเด็กออก! ห้ามไม่ให้ฉันบอกใคร โดยเฉพาะเมิ่งหย่วนห้ามให้เธอรู้เด็ดขาด!"

ถึงขนาดว่าตัวเขาเองไม่เงินเลยบอกว่าจะไปเก็บขวดขายหาเงินค่าทำแท้งมาให้

หลี่เมิ่งโกรธจนหงายหลังไปเลย

เด็กที่เธอใช้เวลาตั้งสองเดือนกว่าจะสร้างขึ้นมาได้ จะให้ไปทำแท้งง่าย ๆ ได้ไง?!

ซุนไห่หยางบอกว่าอย่าให้เมิ่งหย่วนรู้ ฉันก็ต้องทำตามเหรอ?

เขาไม่กล้าบอกคนตระกูลซุน แต่เธอกล้า!

"ฉันก็เลยอดทนจนเลยสามเดือนให้เด็กในท้องมั่นคงหน่อยแล้วก็ไปอัลตร้าซาวด์... แล้วคราวนี้ก็ตรงไปหายายเฒ่าตระกูลซุนนั่น"

"ฉันไปบอกเขาว่าฉันท้องลูกของซุนไห่หยาง..."

หลี่เมิ่งเล่าเรื่องวันนั้นต่อหน้าเมิ่งหย่วนด้วยหน้าตากระหยิ่มใจ ถึงขนาดตัดต่อภาพวงจรปิดที่โรงแรมมาให้เมิ่งหย่วนดูด้วย

เธอคิดอย่างชั่วช้าว่า เมิ่งหย่วนรักซุนไห่หยางขนาดนั้น ถ้าเขาโกรธจนกระทบต่อลูกในท้อง แล้วแท้งไปเลยยิ่งดี

"หวงเมิ่งหย่วนถูกบีบคั้นหัวใจมากจริง ๆ เขาเซล้มลงบนโซฟา…"

น่าเสียดาย ทำไมไม่ล้มลงพื้น ล้มให้แท้งลูกไปเลยสิดี!

ตอนนั้นหวงเมิ่งหย่วนท้องได้ห้าเดือนแล้ว หลี่เมิ่งเห็นท้องที่ป่องขึ้นมาของเมิ่งหย่วน แหลมแบบนั้น ดูก็รู้ว่าต้องเป็นเด็กผู้ชายแน่

เธอทั้งอิจฉาและแค้นเคือง หากเด็กคนนี้เกิดมาตระกูลซุนจะไม่ตามใจจนขึ้นสวรรค์เลยหรือไง?

ถึงตอนนั้นหวงเมิ่งหย่วนก็คงได้ดีเพราะลูก อยากได้อะไรก็ได้ทั้งทุกอย่าง

ส่งไปแบบกระทันหัน เงินสักนิดก็ไม่เตรียมให้เขาไป

รู้ได้เลยว่าซุนไห่หยางที่ถูกส่งออกนอกประเทศไปต้องลำบากขนาดไหน หลี่เมิ่งคิดไม่ถึงเลยว่าตระกูลซุนจะทำถึงขนาดนี้

"นั่นเป็นลูกชายแท้ ๆ ของพวกเขานะ..." จนตอนนี้หลี่เมิ่งก็ยังไม่เข้าใจ

ซูจิ่นอวี้จิบซุปยายเมิ่งไปอึกหนึ่งแล้วถอนหายใจ "เฮ้อ" จากนั้นก็พูดอย่างเหยียด ๆ ว่า "ลูกชายแท้ ๆ แล้วจะยังไง? ตอนนี้ก็มีหลานชายแท้ ๆ แล้วไม่ใช่เหรอ? ตัดพ่อทิ้งไปเก็บไว้แต่ลูก ก็ดีแล้วนี่"

"ใครที่พูดฟังไม่รู้เรื่องก็ส่งออกไป สามีฟังไม่รู้เรื่องก็ส่งสามีไป ลูกชายฟังไม่รู้เรื่องก็ส่งลูกชายไป นายหญิงซุนยอดหญิงแกร่ง!"

มู่กุยฝานที่อยู่ข้าง ๆ "..."

ซุนไห่หยางถูกส่งตัวไปแล้ว ที่เหลือเธอคงต้องพึ่งพาตัวเอง

หลี่เมิ่งไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้อยู่แล้ว เธออุตส่าห์ท้องแล้วแท้ ๆ เพื่อป้องกันไม่ให้ถูกจับได้ เธอจึงปลอมตัวเป็นผู้หญิงในไนท์คลับและสวมหน้ากากมีอะไรกับใครหลายคนเพื่อให้ตัวเองท้อง

เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพ่อผู้ให้กำเนิดของเด็กในท้องเธอคือใคร และคนที่มาเที่ยวไนต์คลับก็คงไม่ได้มีความรับผิดชอบขนาดนั้น ดังนั้นเธอจึงต้องเกาะตระกูลซุนไม่ปล่อย

"ดังนั้นฉันคิดว่าสาเหตุที่ตระกูลซุนไม่เห็นค่าฉัน ก็เพราะว่าหวงเมิ่งหย่วนกำลังตั้งท้องเลือดเนื้อเชื้อไขของตระกูลซุนอยู่..."่

"แต่ถ้าเด็กในท้องของหวงเมิ่งหย่วนไม่อยู่แล้วล่ะ?"

ความอาฆาตพยาบาทและบ้าคลั่งปรากฎขึ้นมาในดวงตาของหลี่เมิ่ง