ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1087

หลี่เมิ่งขอร้องว่า "ปล่อยให้ฉันไปเถอะนะ ขอแค่พวกเธอไม่พูดไป ยมบาลก็ไม่รู้หรอก..."

ซู่เป่าทำสีหน้าเข้มงวด

"ว๊าย... บังเอิญจังเลย"

เธอหยิบตำหนักพญายมโดนออกไป ตำหนักพญายมขยายตัวใหญ่ขึ้นในพริบตา

หลี่เมิ่งเงยหน้าขึ้นไปมองโดยสัญชาตญาณ แล้วก็ได้เห็นว่าด้านบนของตำหนักพญายมมีป้ายแขวนไว้ บนป้ายมีข้อความว่า 'ตำหนักพญายม' ให้ความรู้สึกที่เข้มงวดและเย็นชา

ซู่เป่าวิ่งเข้าไปแล้วตรงไปนั่งที่บัลลังก์พญายม หยิบค้อนพิพากษาขึ้นมาตีลงบนโต๊ะดังตึง มีมาดคลายคลึงเปาบุ้นจิ้น

ตึง!

"หนูก็คือยมบาล!"

หลี่เมิ่ง "...?!"

"ยมทูตขาวดำ ยมบาลหัววัวหน้าม้า!" ซู่เป่าเอ่ยปากเรียกตามสัญชาตญาณ

ลมหนาวชวนขนลุกพัดมา มีแสงสีเขียวสว่างวาบในตำหนักพญายม แล้วยมทูตทั้งสี่ก็ปรากฏตัวขึ้นในตำหนัก

ยมบาลหัววัวหน้าม้า ??? (ข้าเป็นใคร ข้าอยู่ที่ไหน? ข้ากำลังคุ้มกันวิญญาณคนตายไปส่งอยู่ไม่ใช่หรือ?)

ยมทูตขาวดำ ??? (ข้าเป็นใคร ข้าอยู่ที่ไหน? ข้ากำลังสะกดวิญญาณอยู่ในโลกมนุษย์ไม่ใช่หรือ?)

จี้ฉางและซูจิ่นอวี้รวมถึงบรรดาผีทั้งหลาย ¿¿¿¿¿ (ข้า/ฉันเป็นใคร ข้า/ฉันอยู่ที่ไหน?ทำไมจู่ ๆ ก็เริ่มพิพากษาโทษขึ้นมาได้!)

ยายเมิ่ง "!!!"

นี่มันจะกระทันหันเกินไปหรือเปล่า!

ตอนนี้แม้แต่ซู่เป่าเองก็ยังงง ๆ อยู่

เอ่อ เธอมานั่งบนบัลลังก์ เคาะค้อนเปิดศาลได้ยังไงเนี่ย...

เธอ... ปฏิกิริยาแรกของเธอคือคิดว่าหลี่เมิ่งช่างน่ารังเกียจ เธอมีหน้ามาขอให้ทุกคนแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น และปล่อยเธอไปเพียงเพราะยมบาลไม่รู้

โดยทั่วไปแล้ว หลังจากที่คนตายแล้ววิญญาณจะถูกคัดแยกส่งไปยังตำหนักยมบาลต่าง ๆ อย่างเคร่งครัด

พวกที่ต้องโทษประหารทำผิดร้ายแรง เช่น ฆ่าคน วางเพลิง หลังจากตายไปแล้วจะถูกส่งไปที่ตำหนักยมบาลที่เก้าของผิงเติ่งหวัง

ผู้ที่อกตัญญู และทำให้พ่อแม่หรือพ่อตาแม่ยายของตนต้องหดหู่ลำบากใจขณะชีวิตอยู่จะถูกส่งไปที่ตำหนักยมบาลที่แปดของตูซื่อหวัง

พวกที่เบี้ยวหนี้ค่าอาหารค่าเช่า หรือกระทำการฉ้อฉนคดโกง จะถูกส่งไปที่ตำหนักยมบาลที่สี่มีอู่กวงหวังเป็นผู้พิพากษาโทษ...

อย่างนี้เป็นต้น

จากกรรมต่าง ๆ ที่หลี่เมิ่งได้กระทำ น่าจะเป็นหน้าที่ของของจ้วนหลุนหวังแห่งตำหนักที่สิบเป็นผู้ตัดสิน แต่ตำหนักยมบาลที่สิบของจ้วนหลุนหวังนั้นค่อนข้างพิเศษเล็กน้อยเมื่อเทียบกับตำหนักอื่น ๆ ตำหนักอื่น ๆ ทั้งเก้าตำหนักจะแยกแยะความดีความชั่วแล้วกำหนดระดับจากค่าเฉลี่ย จากนั้นก็แยกส่งไปเกิดใหม่ตามแต้มบุญ

ถ้าหลี่เมิ่งถูกส่งตัวกลับไป ขั้นแรกก็ต้องไปผ่านตำหนักที่สิบของจ้วนหลุนหวังก่อน...

ซู่เป่าไม่อยากให้หลี่เมิ่งกลับไปที่ตำหนักจ้วนหลุนหวังอีกแล้ว เธอสังหรณ์ใจว่าถ้าต้องข้องเกี่ยวกับจ้วนหลุนหวังเธอกับพ่อต้องตกที่นั่งลำบากแน่

ดังนั้นสัญชาตญาณของเธอจึงบอกให้เธอจัดการเรื่องนี้เสียตรงนี้เลย ดังนั้นด้วยเหตุผลนา ๆ ประการตำหนักพญายมจึงปรากฏออกมา

เมื่อหลี่เมิ่งเห็นตำหนักพญายมที่จู่ ๆ ก็โผล่ขึ้นมาตอนแรกก็ยังประหลาดใจไม่หาย แต่พอเห็นยมบาลหัววัวหน้าม้ากับยมทูตขาวดำก็เกิดเข่าอ่อนขึ้นมาทันที

"โปรดไว้ชีวิตฉันเถอะ... พญายมโปรดไว้ชีวิตฉันเถอะ!"

หลี่เมิ่งคุกเข่าดังฟุ่บ เดิมที่ถ้าคนที่นั่งอยู่บนนั้นเป็นเหยียนหลัวหวังจริง ๆ เธอก็คงไม่กล้าแก้ตัวอะไรแล้ว

แต่พอเห็นว่าเป็นซู่เป่า คุณหนูเล็กตระกูลซู ตอนอยู่บนโลกมนุษย์เธอก็เคยเจอ

แค่เด็กตัวเล็ก ๆ เนี่ยนะเป็นยมบาล

ดังนั้นเธอจึงมีความกล้ามากขึ้น เธอร้องห่มร้องไห้บอกว่า "ท่าน... เอ่อ ท่านเจ้าคะ ฉันถูกกล่าวหาอย่างไม่เป็นธรรม!"