ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1091

ในตอนที่เหล่าบรรดาผีกระโจนเข้ามา ซู่เป่าเป็นคนสุดท้ายที่เคลื่อนไหว

เวลาผ่านไปค่อนข้างนาน…เธอเชื่อฟังอย่างดีและซ่อนพู่กันชี้ชะตาไว้

พู่กันชี้ชะตาที่สามารถไปได้ทั่วทุกสารทิศ ก่อนที่เธอยังไม่มีฝีมือดีพอ ทุกครั้งที่โผล่มาก็จะเป็นวิกฤตครั้งใหญ่ของเธอเพราะจะถูกจ้อง

ที่เขาว่ากันว่ามีหยกอยู่กับตัวจึงมีความผิด หรือบางทีพญายมที่เดิมก็ดูไม่ได้หิวอำนาจอะไร แต่พอเห็นพู่กันชี้ชะตารวมถึงเธอที่ดูไม่ได้มีฝีมือก็เลยเกิดโลภหิวอำนาจขึ้นมาซะงั้น

แต่ครั้งนี้ เธอเอาแรงฮึดที่มีทั้งหมดออกมา

“ฆ่า！” ถึงจะพูดด้วยเสียงใสๆ ของเด็กแต่กลับเต็มไปด้วยความเย็นชา

ซู่เป่ากระโดดขึ้นแล้วพยายามอย่างเต็มเหนี่ยวในการเล็งพู่กันชี้ชะตาไปที่ตูซื่อหวังกลางอากาศ！

พู่กันชี้ชะตานำเอาพลังของซู่เป่าที่ถ่ายทอดมาตรงไปที่หัวของตูซื่อหวัง！

ตูซื่อหวังถึงกับอึ้ง แม้แต่ตอนนี้ เขาก็ยังไม่กล้าดูถูกพู่กันชี้ชะตาเลย！

เขารีบผลักไสเหล่าราชาผี ผีขุนศึกและผีร้ายที่มาเกาะเป็นเห็บหมัดแล้วถอยหลังชูกระบี่ยาวของเขาขึ้นมาเพื่อต้านทาน！

ปัง！

พู่กันชี้ชะตาผ่านกระบี่ยาวไปและปักคาอยู่ที่หัวของตูซื่อหวัง！

ตูซื่อหวังถึงกับปลิวจนไปชนก้อนหินขนาดใหญ่และกระอักเลือดออกมา

ผีชุดแต่งงานแดง น้าขี้เหร่และกระดิ่งน้อยร้องไชโย “เข้าแล้ว！ เข้าแล้วๆ！”

จี้ฉางและอาเจียรีบไล่ตามไปข้างหน้า พู่กันชี้ชะตาและอาเจียที่ถูกฟันจนแบ่งเป็นสองท่อนราวกับผีสิงทะลุเข้าไปที่หน้าท้องของตูซื่อหวัง！

ซู่เป่าดีใจ

มู่กุยฝานหรี่ตา…

วินาทีต่อมากลับเห็นตูซื่อหวังลุกขึ้นมาท่ามกลางฝุ่นควัน！

เขาใช้สองมือจับพู่กันชี้ชะตาไว้ ส่วนใบหน้าก็เต็มไปด้วยเลือด ท่าทางน่ากลัวมาก

ปรากฏหลังพู่กันชี้ชะตาปักเข้าที่หน้าผากของตูซื่อหวังปุ๊บ พลังหยินทั้งหมดในตัวของตูซื่อหวังถูกบีบบังคับให้ต้านไว้

และนี่ก็คือสาเหตุที่จี้ฉางและอาเจียสามารถทะลุเจาะผ่านหน้าท้องของเขาได้！

ขณะนี้ตูซื่อหวังไม่เพียงแต่จะเต็มไปด้วยเลือดบนใบหน้า แต่ท้องของเขายังถูกเจาะเป็นรูขนาดใหญ่ด้วย พอผีขุนศึกตัวอื่นๆ เห็นท่าไม่ดี พวกเขาก็บินมาราวกับแมลงตอมไฟและพุ่งเข้าหาตูซื่อหวังอย่างเด็ดเดี่ยวและแผ่ซ่านไอพิฆาตบนตัวเพื่อพยายามหยุดการเคลื่อนไหวของตูซื่อหวัง

แต่ตูซื่อหวังก็ยังส่งเสียงดังมั่นหน้า และดึงพู่กันชี้ชะตาออกมาจากร่างที่สั่นเทาไปทั้งตัว！

ทันใดนั้นเขาก็เหมือนคนคลั่งและกวาดผีที่พุ่งเข้ามาให้ปลิวออกไปทั้งหมดอย่างแรง

“ฮ่าๆ…ฮ่าๆๆๆ！ พู่กันชี้ชะตา…พู่กันชี้ชะตาเป็นของข้าแล้ว！”

สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความคลั่งไคล้ มือทั้งสองข้างจับพู่กันชี้ชะตาไว้แน่น！

พู่กันชี้ชะตามีเจ้าของมาก่อนแล้ว ไม่มีทางยอมรับตูซื่อหวังได้ง่ายๆ หรอก

มันกำลังดิ้นรนอย่างหนัก

มู่กุยฝานเอ่ยเบาๆ “ซู่เป่า！”

ไม่จำเป็นต้องพูดมากมายอะไร ซู่เป่าเข้าใจตั้งแต่แรกแล้ว “หนูรู้ค่ะ！”

เธอควบคุมพู่กันชี้ชะตาและงัดเอาแรงฮึดของเธอดึงพู่กันชี้ชะตากลับมาที่ตัวเอง！

ดูแล้วเหมือนกับว่าเธอรีบร้อนที่จะเอาพู่กันชี้ชะตากลับมาไวๆ

แววตาตูซื่อหวังแฝงไปด้วยความเยาะเย้ย