ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1095

ซู่เป่ารู้สึกว่าตัวเองนอนไปนานมากๆ

ตอนที่ยังนอนหลับใหลอยู่นั้นเธอรู้สึกหิวโหยมาก ราวกับร่างกายถูกดูดพลังไปหมด กับอีแค่ขยับนิ้วมือยังไม่ไหว

ขนตาของเธอกระพริบเบาๆ อยากจะลืมตาแต่กลับยังรู้สึกเหนื่อยมาก…

หิวจังเลย…

หิวจนไม่มีแรงจะตื่นนอนแล้ว…

ทำไมถึงได้หิวขนาดนี้ ปกติแล้วอยู่ที่ยมโลกจะไม่มีความรู้สึกหิวนี่ อย่าบอกนะว่าตอนนี้เธอกลับมาที่โลกมนุษย์แล้ว？

ซู่เป่าที่กำลังนอนอยู่นึกถึงเรื่องพวกนี้จู่ๆ ก็ค่อยๆ ตื่นขึ้น ไม่สิ ครั้งก่อนเธอเพิ่งไปต่อสู้กับพ่อ ท่านอาจารย์และบรรดาผีอยู่เลยนี่

แถมเธอยังขังตูซื่อหวังไว้ในตำหนักพญายมอีกด้วย ไม่มีทางอยู่ที่โลกมนุษย์หรอก

อย่าบอกนะว่าทั้งหมดนี้เป็นความฝันน่ะ？

พอนึกถึงสิ่งนี้ ซู่เป่าก็ลืมตาขึ้นมาทันที แต่ก็เห็นแค่ มุ้งสีม่วงอ่อนอยู่เหนือศีรษะ มุ้งนี้ประดับด้วยดาวน้อยราวกับท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว

บนหน้าเหมือนมีขนอะไรมาทิ่มเธออยู่…

เสี่ยวอู่รอเธออยู่นานมากจนเบื่อ มันรอไปสองวันเต็มๆ เชียวล่ะ หลังซู่เป่าถูกอุ้มกลับมาปุ๊บก็นอนหลับอยู่ตลอด

ขณะที่มันกำลังเตรียมจะไปเล่นกันเต่า จู่ๆ ซู่เป่าก็ลืมตาขึ้นมา ทำให้มันตกใจสุดๆ

เสี่ยวอู่ดีใจกระโดดไปอยู่ข้างหมอนของซู่เป่าแล้วเอาหัวไปถูเธอ “ซู่เป่า เธอตื่นแล้วเหรอ ตอนที่เธอนอนหลับใหลอยู่นั้น แววตาฉันก็ได้แต่รอช่วงเวลานี้ รอเธอจังหวะนี้~”

ซู่เป่ายกมือแล้วปัดเสี่ยวอู่ออก “เสี่ยวอู่ หยุดเล่น…”

พอยกมือปุ๊บ ซู่เป่าก็รู้สึกหมดแรงทันที แถมท้องยังร้องไม่หยุดอีก หิวจนเธอแทบจะร้องไห้อยู่แล้ว

“พวกเรากลับมาแล้วเหรอ？” ซู่เป่าสะดุ้ง

เสี่ยวอู่พยักหน้าตอบอย่างมั่นใจ “อื้ม กลับมาแล้ว！”

กลับมาที่ถิ่นของจักรพรรดิแล้ว เย้ ~

ซู่เป่าสับสนอยู่ครู่หนึ่ง “ฉันไม่เคยออกไปเลยเหรอ？”

เสี่ยวอู่พยักหน้าอย่างต่อเนื่อง “ใช่ๆๆ”

หลังใต้เท้าจี้อุ้มเธอกลับมา เธอก็นอนอยู่ตรงนี้ไม่ได้ออกไปไหนเลย

“ฉันฝันยาวมาก…” ซู่เป่านอนอยู่ที่เตียง มองไปที่มุ้งอย่างเหม่อลอยพลางพูดกับตัวเองไปเบาๆ

เธอฝันว่าเธอกับพ่อไปที่ยมโลกแล้วไปตามหาแม่ แถมเธอกับพ่อก็ยังนั่งปิ้งปลาอยู่ริมบึงเหมันต์ด้วย

จากนั้นก็ไปตามหาแม่แถวสะพานไน่เหอ แม่เก่งมากๆ ขนาดดื่มซุปยายเมิ่งไปเยอะขนาดนั้นยังจำเธอได้อีก แถมยังมากอดเธอด้วย

ต่อมาพวกเขาก็โดนตูซื่อหวังไล่ฆ่า ทั้งพ่อแม่ ท่านอาจารย์ บรรดาผีและเธอร่วมกันต่อสู้ ในที่สุดก็สามารถเอาชนะตูซื่อหวังได้…

“ที่แท้ทั้งหมดนี้เป็นความฝันเหรอเนี่ย” ซู่เป่าถอนหายใจ

ในความฝันเธอยังจับมือพ่อแม่ไว้ แถมพ่อก็ยังโยนเธอสูงๆ ตอนตกลงมาแม่ก็ยังมาช่วยรับเธอไว้อยู่เลย