ซู่เป่านึกแผนออก กำลังจะบอกพ่อแม่ กลับพบว่าคุณพ่อนั่งอยู่บนโซฟาเมฆ และหลับตาพริ้ม
ส่วนคุณแม่ฟุบอยู่บนฟูกนิ่ม ไม่รู้ทำไมถึงหลับสนิทเหลือเกิน
“คุณพ่อคุณแม่คะ” ซู่เป่าฉงน ทำไมคุณพ่อคุณแม่ไม่พูดไม่จาเลยล่ะ
หลับแล้วเหรอ
ซู่เป่ามองไปรอบด้าน ไม่เพียงแต่พ่อแม่ แต่ผีตัวอื่น ๆ ก็นอนบนพื้นอย่างตุปัดตุเป๋ เพราะเป็นผีที่เธอเก็บมาเอง รอบนี้เธอจึงเห็นอย่างชัดเจน
บนตัวพวกเขามีพลังหยินหมุนเวียน
“ที่แท้ก็กำลังเพิ่มระดับนี่เอง” ซู่เป่าสงสัย “แค่กินอิ่มก็สามารถเพิ่มระดับได้เลยเหรอ?”
“วิเศษมากเลยท่านอาจารย์ หือ ท่านอาจารย์”
ทำไมท่านอาจารย์ก็หลับล่ะ…
วิเศษขนาดนั้นจริงเหรอ
ซู่เป่าหยิบ “ขาแกะย่าง” ชิ้นสุดท้ายขึ้น ขาแกะถูกย่างจนมันแกะเดือดซู่ซ่า ซึ่งกำลังหอมมากที่สุด
แม้จะอิ่มไปนิด แต่ซู่เป่ารู้สึกว่าตนสามารถกินได้อีกชิ้นหนึ่ง เธอจึงกินเข้าไปอีกชิ้นด้วยเสียงจ๊อบแจ๊บ
“เรอ~”
อิ่มมาก
แต่เธออิ่มขนาดนี้แล้ว ทำไมยังไม่เป็นเหมือนคุณพ่อและผีตนอื่นๆ ล่ะ
ซู่เป่าเก็บเหล่าผีเข้าไปในน้ำเต้าวิญญาณด้วยความงุนงง
ส่วนท่านอาจารย์…
ซู่เป่ามองทุกคนที่กำลังหลับ จึงดึงต้นหญ้าอย่างขยันขันแข็ง เธอดึงดอกไม้ต้นหนึ่งมาปลูกไว้ในน้ำเต้าวิญญาณ
จากนั้นย้ายท่านอาจารย์เข้าไป แขวนไว้บนต้นไม้…แล้วจึงปรบมืออย่างพอใจ
บนพื้นหญ้าที่ “ตั้งแคมป์” เหลือแค่คุณพ่อและคุณแม่…
เห็นคุณพ่อคุณแม่หลับลึก ซู่เป่าก็ไม่อยากจะไปปลุก เธอจึงยกโซฟาก้อนเมฆขึ้น แบกคุณพ่อเข้าไปในตำหนัก
และยกคุณแม่ออกไปในลักษณะเช่นเดิม
สุดท้ายเธอส่งเสียง ‘ฟู่ว’ เช็ดหน้าผากที่ไม่มีหยาดเหงื่อ และพูดด้วยท่าทีราวกับผู้ใหญ่ตัวน้อย
“น่ากังวลจริงๆ บ้านนี้ไม่มีหนูคงเละเทะแน่!”
ในที่สุดก็จัดการทุกอย่างเสร็จ โลกทั้งใบราวกับถูกกดปุ่มปิดเสียง เงียบสงัดจนเหมือนจะได้ยินเสียงน้ำไหลเบาๆ นอกตำหนัก
ซู่เป่านอนอยู่หน้าคุณแม่ ร่างเล็กๆ ของเธอจดเป็นก้อน เธอมุดตัวเข้าไปในอ้อมอกแม่ แล้วจึงหลับตาลงอย่างพอใจ…
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไร เธอหลับลง บนใบหน้าเผยรอยยิ้มอิ่มแปล้ ก่อนนอนเธอคิด รอให้คุณพ่อคุณแม่ตื่นในวันพรุ่งนี้ แล้วค่อยกลับไปเยี่ยมคุณย่าพร้อมกับพวกเขา เพื่อรายงานความปลอดภัย…
เธอหลับยาวจนถึงเช้า
ซู่เป่าตื่นขึ้นมาอึน ๆ กลับพบว่ารอบด้านยังคงเงียบสงัดเช่นเคย คุณพ่อคุณแม่ก็ยังไม่ตื่น
หัวใจของเธอบีบรัด ได้สติขึ้นมาทันขวัญ
“คุณแม่คะ” ซู่เป่าบีบมือของแม่เบาๆ กลับพบว่าเธอยังคงนอนนิ่งๆ ไม่ตอบสนองอย่างใด
ผีไม่มีลมหายใจอยู่แล้ว แม่ของเธอเหมือนไม่เป็นอะไร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน
ไม่ลงต่อแล้วหรอคะ 🥹...
รอทุกวันเลยค่ะ...
กระโดดข้ามหายไปหลายตอนเลยค่ะ...
1293 1297 1298 หายค่ะ 🥲🥲...
ตอนที่ 1288 หายไปค่ะ...
เย้...กลับมาแล้ว รอทุกวันเลยค่ะ...
หายไปนานจังเลยนะจ๊ะรอลงตอนใหม่อยู่นะคะ...
รอค่ะ...
ทำไมรอบนี้หลายไปนานคะ หรือไปบงที่อื่นคะ...
บทที่ 1268 แล้วกระโดดไป 1278 เลย บทที่ 1269 1270 1271 1272 ข้ามไปทั้งหมด 4 ตอนนะคะ...