ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1132

“อะไรนะ?? หลิงเยว่คลอดแล้ว?!” ตะกร้าผ้าร่วงลงมาจากมือนายหญิงซู

ดวงตาของซู่เป่าเบิกกว้าง โห เร็วขนาดนี้เลยเหรอ

ถ้าอย่างนั้นประโยชน์จากการทำนายก็คือคาดการณ์ความเป็นไปได้มากที่สุดเท่านั้น เวลานี้ ซู่เป่าเองก็รู้สึกตื่นเต้นและประหลาดใจอย่างมากเช่นกัน

“คุณยาย ไปเร็ว!” เธอดึงมือคุณยาย คู่ยายหลานรีบพรวดพราดออกไปอย่างรวดเร็ว

ชั้นล่าง

เมื่อคุณท่านซูเห็นคู่ยายหลายมีท่าทางตื่นตระหนก จึงรีบปรี่ลงมาจากชั้นบนพร้อมกับตะโกนว่า “ป้าอู๋...ป้าอู๋!”

เขาเขย่าหนังสือพิมพ์แล้วพูดว่า “ทำอะไรน่ะ ท่าทางตื่นตระหนกนั่น อายุก็ปูนนี้ยังใจเย็นไม่เป็นอีกรึ!”

นายหญิงซูตะโกนอย่างร้อนใจ “คุณจะไปรู้อะไรล่ะ!”

คุณท่านซู “...”

ซู่เป่าตะโกน “คุณตาคะ! ป้าสะใภ้ใหญ่คลอดแล้ว!”

คุณท่านซู “!”

เขาลุกยืนขึ้นทันที “ป้าอู๋! ป้าอู๋!”

“...”

**

ทั้งครอบครัวพารีบยกขบวนกันไปโรงพยาบาล ทั้งตื่นเต้นทั้งกังวล

ในที่สุดไข่ไก่ตัวผู้พันปีแห่งตระกูลซู หรือพูดตามความเป็นจริงแล้ว บ้านก็จะเต็มไปลูกหลานของลูกชายทั้งแปดคนกันหมดแล้ว

ตอนนี้?

ตระกูลซูประกอบไปด้วยลูกชายแปดคน หลานชายมีแค่สามคน หลานสาวมีสองคน

นายหญิงซูรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง ในที่สุดลูกสะใภ้ก็ให้กำเนิดหลานคนที่สามที่เธอตั้งหน้าตั้งตาคอยสักที

ที่กังวลยิ่งไปกว่านั้น เหยาหลิงเยว่มีร่างกายที่ค่อนข้างผิดปกติขณะเธอตั้งครรภ์ ทุกคนกลัวเหลือเกินว่าเธอจะคลอดผีดิบตัวน้อยออกมา

หากเป็นเช่นนั้น คนที่รับมือคงปกปิดมันเอาไว้ไม่ได้ ครอบครัวซูต้องเตรียมพร้อมล่วงหน้าอย่างดี ปกป้องความปลอดภัยในทุกรอบด้านให้กับชีวิตเด็กแรกเกิด

สุดท้ายก็มาถึงโรงพยาบาล ทุกคนเห็นเหยาหลิงเยว่นั่งอยู่บนโซฟาคนเดียว เธอกำลังกินโจ๊ก

นายหญิงซูตะลึงงัน

ซู่เป่า “ป้า...ป้าสะใภ้ใหญ่”

ซูเหอเวิ่น “แม่...แม่ทำอะไรน่ะ”

ซูเหอเหวินที่กำลังค้นหาหัวข้อ ‘การคลอดบุตรและวิธีดูแลทารกแรกเกิด’ ในมือถือของเขา “...”

หานหานยื่นหน้ายื่นตา “น้องสาวหนูล่ะ”

นายท่านซูและป้าอู๋ มีอาการเช่นเดียวกับซูจื่อหลินและซูอิ๋งเอ่อร์ที่พึ่งมา “?”

เหยาหลิงเยว่เงยหน้าขึ้น “หือ”

“ซู่เป่า!”

เธอดีใจเนื้อเต้นรีบตักโจ๊ะสองคำสุดท้ายเข้าปาก ดีใจจนลุกขึ้นวิ่ง อยากจะสวมกอดซู่เป่า

ท้องใหญ่ๆ ของเธอตอนนี้ไม่มีแล้ว กอดได้หรือยังนะ?

นายหญิงซูตื่นตกใจจนรีบจับมือของเธอลง “ท้อง...ท้องของเธอ...ไม่ใช่ว่า เด็กที่คลอดล่ะ”

“ลูกสะใภ้คุณคนนี้ใจถึงมาก ตอนที่พวกเราได้ยินเสียงร้องของเธอ ก็เห็นเธอช้อนเด็กขึ้นมาแล้ว”

ซูจื่อซี “...”

ซู่เป่ามุมปากกระตุก “ไม่..ไม่ได้เลอะอุนจิใช่ไหมคะ...”

พยาบาลถอนใจโล่งอก “ไม่เปื้อน เธอไม่ได้ไปเข้าห้องน้ำจริงๆ เหมือนที่ฉันบอก คุณแม่หลายคนก่อนคลอดจะรู้สึกอยากขับถ่าย นั่นคือเหตุผลว่าทำไมฉันถึงบอกคุณว่าคุณแม่มีลูกแล้วถึงสองคน แต่คุณพ่อยังประมาทมาก”

ซู่เป่างุนงงและอธิบาย “ไม่ใช่พ่อแม่ของหนูค่ะ ป้าสะใภ้ใหญ่ต่างหาก...”

พยาบาล “โอ้ ขอโทษด้วยจ้ะ”

“พวกคุณไม่ต้องร้อนใจไปนะคะ เด็กปกติดี! ให้พ่อเด็กอุ้มเขาไปล้างเนื้อล้างตัวแล้วค่ะ...”

ปกติแล้วเด็กที่พึ่งคลอดไม่จำเป็นต้องอาบน้ำ ไม่ควรทำให้สะอาดมากเกินไป ไขมันที่จับตามตัวของทารกหลังคลอด เพียง1-2วันก็จะหลุดไปเองตามธรรมชาติ

ทว่าตอนนี้ไม่มีทางเลือก เด็กตกลงไปในชักโครก เมื่อคำนึงถึงเรื่องสุขอนามัย ความปลอดภัย และความเสี่ยงติดเชื้อแล้วจึงพาไปแยกตรวจและล้างตัว

เรื่องดังกล่าวทำให้ตระกูลทั้งตะลึงงันทั้งสับสนงงงวย พยาบาลเดินออกไปแล้ว ทุกคนยังยืนค้างอยู่ข้างหน้าเหยาหลิงเยว่ พวกเขาตกใจเกินกว่าจะเรียกสติกลับมาได้

นายหญิงซูบ่น “นี่...นี่ นี่มันไม่ใช่แบบที่ฉันคิดเอาไว้เลยนะ...”

นายท่านซูเสริม “ไหง...ไหงเป็นงี้ไปได้ล่ะ”

ซู่เป่า “ทั้ง...ทั้งบ้านตกใจกันหมดแล้วนะคะ...”

ซูอิ๋งเอ่อร์ “เวรเอ้ย! เวรจริงๆ !”

ซูจื่อหลิน “?”

ใยทุกคนจึงมีท่าทีแบบนี้ล่ะ?