ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1133

ขณะที่ทารกน้อยถูกอุ้มกลับมา ดูเหมือนสติสตังของซูอีเฉินจะยังไม่กลับมา

นายหญิงซูรีบไปอุ้มทารกน้อยไว้ในอ้อมแขน ซูอีเฉินนั่งลงบนโซฟาที่อยู่อีกด้าน ประธานใหญ่ผู้เฉียบขาดบัดดี้ในดวงตากลับเต็มไปด้วยความสับสน

ซูเหอเหวินนั่งลงบนโซฟาและรู้สึกสับสนงุนงงเช่นกัน

รู้สึกว่าความรู้ที่ตนเองศึกษามา เหมือนกับว่า ไม่มีอันไหนถูกต้องตามทฤษฎีเลย...

สองพ่อลูกมองหน้ากันทันที

ซูจื่อซีนั่งกอดอกลงบนเก้าอี้ข้างหน้าต่าง เพลิดเพลินกับลมเย็นสบาย มองวิวข้างนอก แล้วหันมามองข้างใน

ทุกคนในครอบครัวกำลังรื่นเริงและมีความสุข ดูเหมือนว่าวันนี้เป็นวันที่ไม่เลวเลย

ซูเหอเวิ่นและหานหานยืนจ้องมองทารกน้อยอยู่ข้างๆ นายหญิงซู เสียงหัวเราะดังขึ้นเป็นระยะ

แม้ว่าจะไม่ใช่น้องสาว หานหานผิดหวังเล็กน้อย แต่ช่วงเวลาได้เห็นทารกน้อยก็ยิ้มขึ้นมาได้

ซู่เป่าคึกคักอยากจะลอง “คุณยาย ให้หนูอุ้มอุ้มนะคะ ให้หนูอุ้มอุ้ม~”

นายหญิงซูวางทารกน้อยไว้ในอ้อมแขนซู่เป่า เธอไม่กังวลสักนิด ไม่เหมือนคนเฒ่าคนแก่คนอื่นๆ ที่มักจะพูดประมาณว่า ‘อุ้มเป็นเหรอ’

ซู่เป่ารู้สึกแค่ว่าแขนของเธออ่อนแรงลงเล็กน้อย ราวกับมีสิ่งเล็กๆ ยัดเข้าไปในอ้อมแขนของเธอ

ทารกน้อยตรวจร่างกายแถมยังล้างตัวสะอาดแล้ว ไม่มีปัญหา ร่างแข็งแรง แต่เขาหลับสนิทตลอดเวลา เว้นแต่จะเปิดตามองตอนที่ถูกอุ้มขึ้นมา เวลาอื่นก็หลับตลอด

ซู่เป่ามีสีหน้าเปล่งกระกาย พูดด้วยความประหลาดใจ “ว้าว...ที่แท้เราตอนเด็กก็เป็นแบบนี้นี่เอง”

มือเธออยู่ไม่สุข อดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปสัมผัสใบหน้าน้องชายของเธอ

เบบี๋น้อยจู่ๆ ก็ลืมตาขึ้นมา มองไปยังพี่สาวของตัวเอง ใบหน้าปรากฏรอยยิ้มโดยไม่ทันรู้ตัว

ซู่เป่า “!!!”

“น้องยิ้มให้หนู!”

นายหญิงซูอดไม่ได้ที่จะหัวเราะลั่นออกมา “เจ้าเด็กคนนี้ รู้จักพี่สาวของตัวเองแต่เด็กเลยเหรอ”

หานหานเข้ามาใกล้ๆ “เฮ้ เจ้าเด็กดื้อ! ฉันก็พี่สาวของแกเหมือนกันนะ ยิ้มให้ฉันเร็วๆ เข้าสิ!”

เบบี๋น้อยเหลือบมองหานหาน เขาแสดงรอยยิ้มออกมาอย่างว่านอนสอนง่าย

หานหานดวงตาทั้งสองข้างเป็นประกาย ไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ ก็รู้สึกประทับใจขึ้นมา

ฮือๆๆ น้องชายของฉันช่างน่ารักนุ่มนิ่ม ไว้คราวหลังจะพาไปเล่นโคลน ปีนกำแพง และถอนขนไก่ เด็กคนอื่นๆ ชอบ เขายิ่งต้องชอบมากแน่นอน!

ซูเหอเวิ่นเห็นเช่นนั้นแล้วจึงพูดขึ้นมา “เฮ้! พึ่งเกิดมาก็ทำตัวแอ๊บแบ๊วเป็นละเหรอ ยิ้มให้พี่ชายหน่อยสิ!”

รอยยิ้มของเบบี๋น้อยหายไปทันที เขาเหลือบตาเล็กๆ มองพี่ชายที่อยู่ตรงหน้า

ซูเหอเวิ่น “...”

ซูเหอเหวินท้ายที่สุดก็อดรนทนไม่ไหวเดินเข้ามา วันหนึ่งเขาก็ต้องกลายเป็นพ่อคนแม่คนเหมือนกัน ตอนนี้ลูกชายของเขาถือกำเนิด...ไม่สิ น้องชายเกิดมาแล้ว ต้องทำความคุ้นเคยเอาไว้

ซูเหอเหวินมองดูทารกน้อยแรกเกิดอยู่ข้างๆ อย่างเงียบๆ