ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1142

“พวกเจ้า... คิดจะทำอะไรน่ะ” หว่านลี่ก้าวถอยหลังจากจิตใต้สำนึก

ซู่เป่าพูดว่า “มีวิธีที่ง่ายมากวิธีหนึ่ง นั่นก็คือเธอกับพ่อไปตรวจพิสูจน์ความเป็นพ่อลูกกัน”

ไม่เพียงแต่หว่านลี่เท่านั้นที่ตกตะลึง พวกผีหลายใจก็ตกตะลึงเช่นกันหลังได้ยินดังนั้น

ผีหลายใจ “แบบนี้ก็ได้เหรอ”

ผีขี้ขลาดขมวดคิ้ว “จะได้ผลเหรอ”

ผีคลั่งรักครุ่นคิดก่อนจะพูดว่า “ดีเอ็นเอเมื่อสามพันปีที่แล้ว... คือดีเอ็นเอใช่ไหม เหมือนกับตอนนี้หรือเปล่า”

พวกเขาต่างมองไปทางมู่กุยฝาน

อย่างเช่น ซู่เป่ากลับชาติมาเกิดใหม่เพื่อชดใช้บาปกรรม

งั้นมู่กุยฝานก็กลับชาติมาเกิดใหม่เพื่อชดใช้บาปกรรมเหมือนกัน

ซูจิ่นอวี้ส่ายหน้า

หว่านลี่ตะลึงงันไปชั่วขณะ ในที่สุดก็นึกได้ว่าอะไรคือการตรวจพิสูจน์ความเป็นพ่อลูกกัน อะไรคือดีเอ็นเอ เธอจึงรีบส่ายหน้าทันที

“ถ้าท่านพ่อไม่อยากยอมรับข้าก็ช่างมันเสียเถอะ... ถึงแม้ท่านพ่อจะมีหน้าตาและจิตวิญญาณเหมือนเมื่อสามพันปีก่อน แต่เมื่อกลับมาเกิดใหม่แล้ว กายหยาบจึงไม่เหมือนเดิม ไม่ว่าจะตรวจพิสูจน์เช่นไรก็ไม่มีทางเป็นพ่อลูกแท้ๆ ได้”

มู่กุยฝานพูดอย่างเฉยเมยว่า “ก็จริง”

หว่านลี่แอบโล่งใจโดยไม่ทราบสาเหตุ

ทว่า คำพูดต่อมาของมู่กุยฝานกลับทำให้เธอตกอยู่ในภาวะตื่นตระหนกอีกรอบ

มู่กุยฝานพูดว่า “ไปกันเถอะ”

เขายกมือขึ้นพร้อมกับพาหว่านลี่ไปยังบริเวณภายในม่านพลังของวังจักรพรรดิ

ในที่สุดหว่านลี่ก็ก้าวเข้าไปในวังจักรพรรดิตามที่เธอใฝ่ฝัน แต่กลับรู้สึกไม่สบายใจอย่างประหลาด

ซู่เป่าเดินตรงไปยังประตูวังจักรพรรดิอย่างคุ้นเคยพลางทักทายเต่าแก่ตัวหนึ่ง “เฮ้ คุณปู่เต่ายังกินไม่อิ่มเหรอคะ”

เต่าตัวนั้นกำลังเคี้ยวหญ้าพลางมองกลุ่มคน/ผีอย่างเชื่องช้า

หว่านลี่รู้สึกเจ็บปวดใจอีกครั้งเมื่อรู้ว่าซู่เป่าสามารถเข้าออกวังจักรพรรดิได้ตามใจชอบจริงๆ และยังคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมของที่นี่เป็นอย่างดี

แต่เธอล่ะ

เธอถึงเป็น...

คำพูดของมู่กุยฝานขัดจังหวะความคิดของเธอ “ถึงแล้ว”

หว่านลี่มองชั้นวางของสูงใหญ่ตรงหน้าด้วยความตกตะลึงในทันที ในขณะเดียวกันมู่กุยฝานก็หยิบขวดหยกขวดหนึ่งลงมา

ซู่เป่าถามด้วยความประหลาดใจว่า “มันคืออะไรเหรอคะคุณพ่อ”

เดิมทีเธอคิดว่าคุณพ่อเข้ามาหาเส้นผมจากเมื่อสามพันปีก่อนหรือรังแคอะไรทำนองนี้

จี้ฉางชำเลืองมองขวดหยกแวบหนึ่ง จากนั้นเหลือบไปมองสระน้ำด้านหลังชั้นวางของสูงใหญ่ แต่แล้วเขาก็พลันตัวแข็งทื่อในทันที... และนิ่งเงียบอยู่นาน

“ตอนนั้น จักรพรรดิต้องการหลุดพ้นจากเครื่องพันธนาการไปพร้อมกับธิดา แต่แล้วธิดาของเขากลับสิ้นชีพอย่างกะทันหัน และวิญญาณดับสลาย”

“จักรพรรดิย่อมยอมรับเรื่องนี้ไม่ได้จึงกรีดเลือดกรีดเนื้อตนเองและใช้กฎแห่งวิถีสามพันของตนพยายามหลอมรวมวิญญาณและร่างกายของธิดาขึ้นมาใหม่”

จริงอยู่ที่วิญญาณของนางเวียนกลับมา แต่กายหยาบนั้นสูญสลายหมดสิ้นไปแล้ว ไม่อาจกอบกู้คืนมาได้

จี้ฉาง “...”

มู่กุยฝานตกตะลึงไปชั่วขณะ เวลานี้ใครจะไปสนใจเรื่องการตรวจดีเอ็นเออีก เพียงจ้องมองซู่เป่าด้วยความตกตะลึง “หนูทำเองเหรอ”

หว่านลี่พลั้งปากว่า “มันเป็นไปไม่ได้”

ไม่ใช่เพราะเธอมีเรื่องบาดหมางกับซู่เป่า แต่มันฟังดูเหลือเชื่อเกินไป

ถึงแม้เธอจะเป็นแบบนี้ แต่เธอก็ยังต้องผ่านวิธีที่ซับซ้อนมากมายเพื่อมายังโลกมนุษย์ เธอเก่งขนาดนี้ แต่การเดินทางจากยมโลกมายังโลกมนุษย์ก็ยังต้องใช้เวลาหลายวัน

มีเพียงจักรพรรดิเฟิงตูเท่านั้นที่สามารถเดินทางไปยังยมโลกได้ภายในไม่กี่วินาที ตำนานเล่าขานว่าจักรพรรดิเฟิงตูมีความชำนิชำนาญด้านอักษรรูน เขาสามารถวาดอักษรรูนกลางอากาศได้ อีกทั้งยังสร้างเส้นทางเชื่อมต่อระหว่างสองโลกอันทรงพลังได้

คำว่า “ลิฟต์” ที่เพิ่งพูดถึงนั้นก็คือเส้นทางรูนนี้เอง หว่านลี่ไม่เชื่ออย่างเด็ดขาดว่าซู่เป่าจะสามารถสร้างมันขึ้นมาได้

จริงๆ แล้วเธออาจจะค้นพบเส้นทางรูนนี้ที่จักรพรรดิทิ้งไว้ในอดีต และเธอแค่ย้ายเส้นทางนี้ไปยังสถานที่ที่กำหนดไว้เท่านั้น

ถึงแม้ว่าการย้ายเส้นทางของจักรพรรดิจะเป็นเรื่องที่น่าทึ่ง แต่ก็ไม่ได้น่าทึ่งจนถึงขั้นที่หว่านลี่จะรับไม่ได้...

กลับเห็นซู่เป่าพยักหน้าพลางพูดว่า “ใช่แล้วค่ะคุณพ่อ หนูเจอลิฟต์ที่คุณพ่อเคยสร้างไว้ก็เลยวาดตามค่ะ”

เมื่อหว่านลี่ได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึกสงบลงทันทีแถมยังหัวเราะเยาะ

“โอ้อวด” ในแววตาของเธอเต็มไปด้วยความดูถูก

เมื่อครู่เธอเองก็เกือบจะเชื่อแล้ว แต่ตอนนี้ซู่เป่าพูดอะไรนะ

วาดตามเหรอ

นี่นางหมายความว่านางเก่งเหมือนจักรพรรดิในอดีตงั้นเหรอ ตลกสิ้นดี