ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1145

หว่านลี่ไม่เข้าใจว่าทำไมซู่เป่าถึงยอมรับเธอไม่ได้

จักรพรรดิสามารถกรีดเลือดกรีดเนื้อและทำลายกฎแห่งวิถีสามพันของตัวเองเพื่อธิดาคนโตได้

สามารถอ่อนโยนและตามใจซู่เป่าลูกสาวตัวน้อยคนนี้ได้ ถึงขนาดยอมลดศักดิ์ศรีตัวเอง

แต่ทำไมถึงเวทนาเธอบ้างไม่ได้...

แม้แต่กับคนแปลกหน้า เขาก็ไม่เลือดเย็นและโหดร้ายขนาดนี้

จู่ๆ มู่กุยฝานที่เดินจากไปก็เดินกลับมา หว่านลี่พลันรู้สึกมีความหวังริบหรี่อีกครั้ง ทว่ากลับเห็นเขายกมือขึ้น แล้วภาพวาดที่เธอบรรจงเก็บรักษาไว้อย่างดีก็ตกไปอยู่ในมือของเขา

หว่านลี่เข้าใจในทันทีว่าเขาต้องการจะทำอะไร ร้องด้วยความตกใจว่า “ท่านพ่อ อย่า!”

มู่กุยฝานจ้องมองเธออย่างเย็นชาแวบหนึ่งก่อนจะยกมือขึ้นทำลายลายเซ็นบนภาพวาดทั้งหมด

เขาโยนภาพวาดกลับใส่มือของหว่านลี่พร้อมพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าให้ฉันได้ยินเธอเรียกฉันว่าท่านพ่ออีก ซู่เป่าไม่ชอบ ฉันก็ไม่ชอบ และมันจะสร้างความเข้าใจผิดและสร้างปัญหาให้กับครอบครัวของเรา”

เห็นแก่ที่เธอไม่ได้ผิดทั้งหมดและถือว่านี่เป็นครั้งสุดท้ายที่เธอเรียกว่า ‘ท่านพ่อ’ เขาจึงไม่ถือสา

บัญชีที่ควรสะสางก็สะสางแล้ว สิ่งที่ควรทำลายก็ถูกทำลายแล้ว นับแต่นี้ต่อไปนี้เขาไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเธออีก ตราบใดที่เธอไม่มายุ่งวุ่นวายหรือยั่วยุเขา เขาก็จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเธอเหมือนคนแปลกหน้า

หว่านลี่นั่งทรุดลงกับพื้นพลางจ้องมองภาพวาดด้วยแววตาเลือนลอย

ภาพวาดยังคงเป็นภาพเดิม แต่ตำแหน่งที่เคยเป็นของพ่อตอนนี้กลับว่างเปล่า ส่วนที่เป็นลายเซ็นก็ถูกฉีกทำลาย

เขาพยายามเก็บภาพวาดให้สมบูรณ์ที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะมันเป็นของที่ระลึกจากแม่ของเธอ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ฉีกมันทิ้งทั้งหมด...

แม้แต่กับภาพวาด เขายังมีเหตุผล เข้าใจและปลอบโยน

ทำไม... ทำไมถึงทำแบบนี้กับเธอคนเดียว...

รอบๆ ไม่มีใครเหลืออยู่แล้ว ความเย่อหยิ่งของหว่านลี่ไม่ยอมให้คนธรรมดามองว่าเธอเป็นตัวตลก

เธอเดินโซเซไปบนถนนพร้อมภาพวาดในมือ

บนภาพวาดครอบครัวสามคนขาดภาพของพ่อไป

ในขณะที่เธอมองดูภาพวาดไปเรื่อยๆ หว่านลี่ก็ค่อยลืมเลือนใบหน้าของพ่อ ราวกับว่าพ่อของเธอเป็นเหมือนหมอกจริงๆ มันกลายเป็นความจริงที่คลุมเครือจนเธอไม่รู้ว่าความจริงคืออะไร

แต่ใบหน้าและความเยือกเย็นของจักรพรรดิกลับปรากฏขึ้นอย่างชัดเจนในหัวของเธอ

หากไม่ใช่ท่านพ่อ...

เมื่อตัดความสัมพันธ์นี้ ความรู้สึกที่เริ่มก่อตัวและคลุมเครือที่มีอยู่เดิมพลันโหมซัดออกมาเป็นระลอก

สามพันปีที่เฝ้ารอคอยและเฝ้ารักษากลับไม่มีความรักที่แท้จริงจากพ่อ ทุกสิ่งอย่างล้วนอาศัยจินตนาการ

เมื่อถูกตัดความเป็นพ่อลูก บวกกับที่เมื่อครู่ได้เห็นอารมณ์ฉุนเฉียวของจักรพรรดิตัวจริง ทันใดนั้น ความรู้สึกที่ลึกซึ้งภายในใจของหว่านลี่ก็เปลี่ยนไปในทันที

“จักรพรรดิ...” หว่านลี่หยุดชะงักในทันใด มองไปที่รอยฉีกขาดของลายเซ็นอย่างใจลอย

ทันใดนั้นเธอก็เข้าใจ สิ่งที่เธอเฝ้ารอคอยตลอดสามพันปีคือพ่อจริงๆ เหรอ

สำหรับเธอแล้ว จักรพรรดิไม่ใช่บุคคลธรรมดาอีกต่อไป

คนอื่นเกรงขามและเคารพเขา

เธอและเขามีชะตากรรมที่เกี่ยวพันกันมาตั้งแต่สามพันปีก่อนแล้ว ถึงแม้แม่จะชักนำผิด แต่ทำไมคนอื่นถึงไม่มีประสบการณ์แบบนี้ แต่มีเพียงเธอเท่านั้น

นั่นแสดงว่าเธอและจักรพรรดิมีชะตากรรมที่ต้องเกี่ยวพันกัน

แววตาของหว่านลี่เปล่งประกายด้วยความหวังอีกครั้งและก้าวเดินด้วยท่าทางที่ร่าเริงขึ้น

“ข้าจะพยายามให้มากขึ้น...”

จะต้องเก่งขึ้น ไม่ได้คาดหวังว่าจะยืนเคียงข้างเขา แต่... ขอแค่ได้มองดูเขาอยู่ห่างๆ อย่างเงียบๆ ตลอดไปก็พอแล้ว

หว่านลี่อยากกลับไปที่ยมโลกจนแทบทนรอไม่ไหว พักนี้เธอเกียจคร้านมากเกินไป ตอนนี้เธอจะทุ่มเทให้กับการบำเพ็ญเพียรมากยิ่งขึ้น