ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1153

หัวใจของซืออี้หรันราวกับถูกบีบไว้แน่น มันควบคุมจังหวะการเต้นไม่ได้แต่นิด จนแทบจะหลุดออกมาทางคอหอย

พรูด...

ซืออี้หรันอดทนไม่ไหว เขากระอักเลือดออกมาอย่างแรง สีหน้าเขาเหลืองโทรมขึ้นมาในทันที

ร่างในนี้ต้องเก่งกาจมากเพียงไหนกันแน่

ซืออี้หรันกัดฟันแน่น หยิบชิ้นส่วนออกมาจากในแหวนเก็บของชิ้นหนึ่ง

นี่เป็นชิ้นส่วนที่เขาได้รับมาจากการฝึกฝนเมื่อครั้งที่แล้ว ไม่รู้ว่ามันคือสิ่งใดกันแน่ มันไม่มีการตอบสนองแม้แต่นิด ซืออี้หรันจึงคิดว่ามันเป็นเหล็กไร้ประโยชน์ชิ้นหนึ่ง

แต่บัดนี้เขามีความรู้สึกอย่างหนึ่ง หากหยิบมันออกมาแล้วจะช่วยชีวิตเขาไว้ได้

เขานำเหล็กไร้ค่าชิ้นนั้นมาบังไว้ที่เบื้องหน้า ได้ยินเพียงเสียงตู้ม สนิมบนเหล็กเก่าถูกเสียงหัวใขสะเทือนหลุดไป เผยให้เห็นสีดำทมิฬที่แท้จริงของมัน

“เป็นของดีซะด้วย” ซืออี้หรันตะลึง

ดูท่าของชิ้นนี้ก็เอาให้ซู่เป่าได้...หากว่าในอนาคตเธออยากมาที่นี่ล่ะก็

ซืออี้หรันถือ “เหล็กเก่า” เอาไว้ เหล็กนี้คล้ายกับใบมีดที่แสนคม ซึ่งสามารุเฉือนผนึกหน้าถ้ำออกได้อย่างง่ายดาย เขาก้าวเท้าเข้าไป

เขาประสบกับหมอกพิลึกตั้งแต่อายุเจ็ดขวบ เริ่มก้าวสู่แดนยมโลกตั้งแต่อายุสิบเอ็ด

หลายปีมานี้ เมื่อตอนเขาเล็กเขายังไม่เคยกลัวอะไรมาก่อน ย่อมไม่มีทางที่เขาจะไม่ก้าวเข้ามาเพียงเพราะด้านในนี้มันอันตราย

เขาแข็งแกร่งขึ้นทีละก้าว จากการผ่านความเป็นตาย

ซืออี้หรันคิดสถานการณ์ในถ้ำไว้เป็นร้อยเป็นพัน แต่อย่างไรก็คิดไม่ถึงฉากตรงหน้า

เพียงแค่พริบตา ในสมองของเขาก็มีความคิดเพียงอย่างเดียว

เทพตายได้ไหม

หลังเทพตายพวกเขาจะไปที่ไหนกัน

หากเทพตายก็จะถูกฝังไว้ในยมโลกเหรอ

และเขาเทพคุนหลุน ที่ตั้งอยู่ในยมโลกเป็นหลุมศพที่มีไว้เหล่าทวยเทพใช่หรือไม่

ซืออี้หรันมองภาพตรงหน้าอย่างตกตะลึง หัวใจที่กำลังเต้นอยู่ถูกไม้เท้าอันหนึ่งยกไว้กลางอากาศ