ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1154

ซืออี้หรันตั้งใจอ่านต่อ หน้าแรกของแท่นหินหนังสือแกะสลักบันทึกเกี่ยวกับสามภพหกวิถี

สามโลกคือ โลกสวรรค์ โลกมนุษย์ และยมโลก

ตามตำนานโบราณมีโลกสวรรค์ แต่ “สวรรค์” ที่ว่าราวกับจะไม่ใช่โลกสวรรค์ที่เราเข้าใจ...

โลกมนุษย์นั้นไม่จำเป็นต้องอธิบาย ยมโลกนั้นก็คือโลกนรก โลกใต้พิภพ หรือก็คือที่ที่ตอนนี้เขาอยู่

“โลกนรกมีเทพทั้งห้า เทพองค์ที่หนึ่ง...จักพรรดิตงเยว่”

จักพรรดิตงเยว่ หรือจักรพรรดิเขาไท่ซาน ควบคุมการเกิดของสิ่งมีชีวิตทุกอย่าง เป็นผู้บัญชาพญายมทั้งสิบขุมแห่งยมโลกและนรกสิบแปดชั้น...

ซืออี้หรันขมวดคิ้ว เนื้อหานี้คล้านกับจะย้อนแย้งกับจักรพรรดิแห่งเฟิงตู เพราะคำเล่าขานส่วนมากจะบอกว่าจักรพรรดิแห่งเฟิงตูต่างหากคือผู้กุมอำนาจสูงสุดของยมโลก

“องค์ที่สอง จักพรรดิตงจี๋ชิงหัว หรือชื่อเต็มคือพระโพธิสัตว์แห่งนรกภูมิจักรพรรดิฝูเจวี๋ยผู้เป็นราชันผี...”

ดำรงหน้าที่ “ช่วยเหลือ” มีเพียงเขาเท่านั้นที่สามารถเปิดประตูจิ่วโยวได้ หรือก็คือนรกชั้นลึกสุด...

“องค์ที่สาม เทพพระแม่ธรณี ดูแลแผ่นดินขุนเขา ควบคุมหยินหยางและหล่อเลี้ยงสวรรพสิ่ง”

ตามตำนานเล่าขาน เทพพระแม่ธรณีเป็นผู้ค้นพบว่าหลังวิญญาณตายไปแล้วนั้นไม่มีที่ไป นางรู้สึกว่านี่เป็นข้อบกพร่องอย่างหนึ่งของวงล้อชะตา

ดังนั้นท่านจึงแปลงเป็นภวจักรหกภพภูมิ ให้วิญญาณนับไม่ถ้วนได้กลับชาติไปเกิดอีกครั้ง เติมเต็มให้วงล้อชะตาสมบูรณ์มากยิ่งขึ้น

“องค์ที่สี่ จักรพรรดิแห่งเฟิงตู ลูกสมุนของจักรพรรดิตงเยว่ หรือเรียกว่าจักรพรรดิเป่ยอิน...”

ดูแลทวาทั้งหกภายใต้เมืองเฟิงตูและขุนพลหกเทวา แม้จะไม่ใช่เทพที่ใหญ่ที่สุดในยมโลก แต่กลับเป็นผู้กุมอำนาจจริงมากที่สุด เขาจึงใหญ่ที่สุด

อ่านถึงตรงนี้ซืออี้หรันเริ่มเข้าใจแล้ว ทำไมถึงบอกว่าจักรพรรดิแฟ่งเฟิงตูใหญ่ที่สุดในยมโลก ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง เพราะเขามีอำนาจจริง!

องค์ที่ห้าย่อมเป็นพระกษิติครรภโพธิสัตว์

ถึงตรงนี้ซืออี้หรันเพียงแค่อ่านคร่าวๆ ไป เพราะบันทึกของเขานั้นมีไม่มี เขียนไว้เพียง [ตกนรกโดยสมยอม]

เมื่ออ่านหน้าแรกของแท่นหินหนังสือแกะสลักจนจบ ซืออี้หรันชะงักอีกครั้ง

หน้าแรกพูดถึงความรุ่งโรจน์ของยมโลก จักรพรรดิตงเยว่ผู้อยู่ตำแหน่งสูงสุดนั้นหยั่งรู้ว่าสามภพหกวิถีมิใช่จุดสิ้นสุดของมนุษย์ ผู้คนรวมถึงพวกเขาเองต่างติดอยู่ในฟ้าดินแดนหนึ่ง

นอกสามภพหกวิถีนั้นราวกับยังมีมือที่มองไม่เห็น คอยควบคุมชะตาของพวกเขาทุกคน

กฎแห่งวิถีของยมโลกคือกฎแห่งพิภพ กฎแห่งวิถีนอกฟ้าดิน ถูกพวกเขาขานว่าวิถีแห่งสวรรค์

เขาใช้แรงทั้งหมดที่มี กลับทำมันสะท้านไม่ได้แม้แต่นิด

ซืออี้หรันรู้สึกว่า เนื้อหาด้านหลังน่าจะบันทึกเรื่องราวที่เทพทั้งนั้นเริ่มต้นใหม่ยังไง เรื่องมันเกี่ยวกับตัวตนของเขา และตัวตนของเทพทั้งห้าองค์

มาถึงจุดที่สำคัญที่สุด แต่เขากลับอ่านต่อไม่ได้ เขาโมโหแทบตาย

ซืออี้หรันเม้มปาก ส่งเสียงหึต่ำๆ ทีหนึ่ง

ในเมื่อที่นี่บันทึกความลับของเทพผู้สูงส่งทั้งห้าแห่งยมโลกเอาไว้ งั้นเมืองใต้ดินนี้ ต้องเกี่ยวข้องกับเทพองค์ใดองค์หนึ่งแน่

หากไม่ใช่หนึ่งในเทพทั้งห้า ไม่มีทางรู้เรื่องราวในตอนนั้นละเอียดขนาดนี้

ความลับนี้ ยังไงเขาก็ต้องอ่านแน่

ซืออี้หรันหยิบขวานยาวออกมา จ่อไปที่หนังสือศิลา

(หนังสือศิลา:ดูซิ คนเขียนเป็นท่าน คนที่จะทำลายก็เป็นท่าน นี่มันสมเหตุสมผลเหรอ)

>>ขอให้ทุกคนสอบได้อย่างที่หวัง และให้เรื่องทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่น สู้ๆ นะ~~<<