ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1162

ชายลึกลับมองไปยังความเคว้งคว้างว่างเปล่า ที่ดินไม่เหลือแม้แต่เมืองใต้พิภพ

ในแววตาเต็มไปด้วยความสับสนงุนงง

เขาจำได้ว่าตอนไล่ฆ่าเจ้าเด็กปถุชนคนธรรมดานั่น เมืองใต้พิภพมันยังอยู่ดีนี่นา!

นอกจากคทาและหัวใจก็ถูกเจ้าเด็กแสบนั่นขโมยไปหมดแล้ว

ของอื่นๆ น่าจะยังอยู่...

ของล้ำค่ามากมาย...

หลังจากที่อยู่บนภูเขาศักดิ์สิทธิ์มาเนิ่นนาน ในที่สุดก็ค้นพบสักที…!

หายไปหมดได้อย่างไร?

ชายลึกลับอยู่ในอาการงงงวย และคิดถึงความเป็นไปได้ได้เพียงแค่อย่างเดียว

เขามาผิดที่เข้าให้แล้ว!

ถูกเจ้าเด็กแสบนั่นหลอกเข้าให้จนได้!

เจ้าเด็กแสบนั่นอยู่ใกล้ตัวเขาแท้ๆ จะหายตัวไปไกลขนาดนั้นได้อย่างไร เขาคงทำตัวฉลาดจะลงไปหาข้างใต้หุบเหวผีร้อง!

ดูจากตอนนี้ เจ้าเด็กนั่นยังไม่ได้หายตัวไป ทว่าแวบเข้าไปในถ้ำ ไม่น่าไว้ใจแล้วสิ...

แล้วเหตุใดถึงหายวับเข้าไปในถ้ำได้ล่ะ?

เมืองใต้พิภพในถ้ำเป็นสถานที่ที่จักรพรรดิชิงหัวลงยันต์เอาไว้อยู่

คำอธิบายที่พอจะเป็นไปได้เพียงข้อเดียวนั่นก็คือ เจ้าเด็กนั่นคือจักรพรรดิชิงหัวกลับชาติมาเกิด!

ชายลึกลับรู้ดีถึงพลังของเจ้าเด็กคนนั้น เขาหลบหนีไปด้วยตัวเองไม่ไหวหรอก ดังนั้นคือคทาต่างหากที่พาเขาหลบหนีไป

คทารู้จักแต่เพียงจักรพรรดิชิงหัว ฉะนั้นแล้วเด็กแสบนั่นก็คือจักรพรรดิชิงหัว แต่ก่อนที่จักรพรรดิชิงหัวกลับชาติมาจุติ สถานการณ์วันนี้ควรจะได้รับการสะสางเสียก่อน...

เขาต้องได้กระอักเลือดแน่!

ในช่วงเวลาแห่งความประมาท หากไม่ได้รับการสืบทอดของจักรพรรดิชิงหัวก็ลืมไปเลยได้เลย

และเจ้าเด็กจักรพรรดิชิงฮัวก็วิ่งหนีไปแล้ว!

ชายลึกลักคำรามอย่างแค้นเคือง เขาปล่อยหมัดใส่ถ้ำออกไปหลายครั้ง เขาจากไปด้วยสีหน้าเกี้ยวกราด

**

ของในถ้ำสรุปแล้วใครเอาไปกันแน่?

ย้อนเวลากลับไปหนึ่งชั่วโมงก่อนหน้า!

บึงเหมันต์เป็นสถานที่วิวทิวทัศน์สวยงาม

มู่กุยฝานเคยบอก ‘จุดประจำตำแหน่ง’ กับซู่เป่าเอาไว้ว่า “เอาล่ะ ลองสร้างจุดวาร์ปกันดูที่นี่นะ”

ซู่เป่าถามด้วยความสงสัย “พ่อคะ ที่นี่คือที่ไหนเหรอ?”

มู่กุยฝานตอบ “ที่ดีๆ ที่หนึ่ง ที่เต็มไปด้วยขุมทรัพย์”

ดวงตาทั้งสองของซู่เป่าเปล่งประกาย (✧ᗜ✧)

ไปๆๆๆ ไปได้แล้ว!

ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง

ซู่เป่าก็สร้างแผนที่นำทางไปยังเขาคุนหลุนอันศักดิ์สิทธิ์สำเร็จ!

คู่พ่อลูกทั้งสองก็ได้ปรากฏตัวในเมืองถ้ำใต้ดิน!

ในเวลานี้มู่กุยฝานไม่รู้เลยว่าซืออี้หรันได้หายตัวไป ชายลึกลับพึ่งออกมาจากภูเขาศักดิ์สิทธิ์ กำลังมุ่งหน้าไปยังหุบเหวผีร้อง

ไม่ช้าไม่เร็ว ทั้งสองฝ่ายก็จะได้พบกันแล้ว

ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขาแล้ว ยังไม่สามารถปกป้องซู่เป่าได้ เขาเองก็รู้ดีว่าพาซู่เป่ามาที่นี่ไม่ได้แน่นอน

“ที่นี่เหรอคะ?” ซู่เป่ามองไปยังหน้าปากถ้ำอย่างตกตะลึง