ยายของหานหานยืนอยู่หน้าตำหนักพญายม หวาดกลัวและสับสน
ในความคิดของเธอ พญายมจะดูโกรธและดุร้าย ราวกับผีห่าซาตาน คิ้วทั้งสองข้างเชื่อมต่อกันเป็นเส้นเดียว ตั้งชูขึ้นเหมือนไม้กวาดสองอัน
น่าขนลุกยิ่งกว่าผี แถมมีเขี้ยวเต็มปาก...
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ยายของหานหานจึงคุกเข่าทันทีที่เข้าไปในตำหนักพญายม เอาแต่โค้งคำนับซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“ท่านพญายม! ฉันตายอย่างไม่ยุติธรรม...”
ซู่เป่าที่กำลังทำการบ้าน “?”
หลังจากเห็นว่าเป็นใคร เธอก็แปลกใจอยู่สักพักหนึ่ง คุณยายของพี่หานหานไม่ใช่เหรอ?
ไม่เจอกันแค่ไม่กี่ปี ตอนนี้ตายเสียแล้วเหรอ?
จี้ฉางก้มลงอ่านบันทึกเป็นตายก็พบว่าอายุขัยของเธอสิ้นสุดลงแล้ว
“เจ้าชื่ออะไร เป็นคนที่ใด ตายเพราะเหตุใด” จี้ฉางถาม
ยายของหานหานหวาดกลัวมากจนไม่กล้าเงยหน้า และเอาแต่ร้องไห้ “ฉันชื่อเหวยเฟินฟางเป็นคนอันเฉิง จังหวัดจิงตู เกิดวันที่x เดือนx ปีxxx...”
อันดับแรกต้องเท้าความไปถึงความเป็นมาชีวิตของเธอก่อน เธอเติบโตมาในสภาพครอบครัวที่ดี หลังจากเธอแต่งงาน เธอได้ให้กำเนิดบุตรสาว ต่อมาสามีตายจาก เธอจึงฝากฝังชีวิตและความหวังไว้ที่ลูกสาวของเธอ เหวยหว่าน
“ต่อมาผู้เป็นลูกสาวโชคดีได้แต่งงานกับตระกูลที่มีฐานะ เธอกลายเป็นภรรยาลำดับที่สองของตระกูล ให้กำเนิดบุตรชายหนึ่งคน บุตรสาวหนึ่งคน ลูกชายว่านอนสอนง่าย ลูกสาวน่ารัก เดิมทีชีวิตนี้ก็เป็นชีวิตที่มีความสุข ถ้าไอ้สารเลวนั่นไม่ปรากฏตัว เราคงจะมีความสุขตลอดไป...”
ซู่เป่าหยุดปากกาในมือชั่วขณะ อดไม่ได้ที่จะนึกย้อนไปวันที่เยือนตระกูลซูครั้งแรก และนิสัยเมื่อไม่ได้ดั่งใจจะฉุนเฉียวและร้องไห้ของพี่หานหาน
เธอถูกสอนมาแบบผิดๆ ในสายตาพวกเธอกลับคิดว่าน่ารักน่าเอ็นดู
“หลังจากนั้นล่ะ?” แม้ว่าเสียงของซู่เป่าจะยังไม่โตเป็นผู้ใหญ่ แต่ก็เต็มไปด้วยความเยือกเย็นและความสง่างาม
ยายของหานหานที่กำลังร้องห่มร้องไห้รู้สึกว่าน้ำเสียงที่พูดกับเธอช่างคุ้นเคย จึงเงยหน้าขึ้นโดยไม่รู้ตัว แต่ทันใดนั้นก็รู้สึกว่ามีบางอย่างกดทับเอาไว้อยู่!
เธอผงกศีรษะลงไปทันทีและกล่าวว่า “นั่นก็คือลูกสาวคนเล็กของตระกูลซูที่ให้กำเนิดเด็กมาจากนอกบ้าน คนเป็นพ่อก็ไม่รู้ว่ามาจากบ้านป่าเมืองเถื่อนที่ไหน...”
‘คนบ้านป่าเมืองเถื่อน’ ที่ว่ากำลังนอนเอนกายอย่างเกียจคร้าน มู่กุยฝาน “?”
ซู่จิ่นอวี้หรี่ตา รู้สึกว่าน่าสนใจขึ้นมาทันที น่าตื่นเต้นดีเหมือนกันนะ ไม่รู้ว่าหลังจากหญิงชราเงยหน้าขึ้นมาแล้วเห็นเราสามคนพ่อแม่ลูก จะทำหน้ายังไง!
จี้ฉางมีสีหน้าลำบากใจพร้อมกล่าวด้วยความเย็นชา “ใครๆ เขาก็มีพ่อมีแม่กันทั้งนั้น เจ้านี่มันสารเลวจริงๆ !”
คุณยายของหานหานพูดจาเล่นลิ้น “เธอเป็นลูกหลานตระกูลซูจริง แต่พ่อของเธอคือมู่กุยฝาน ที่บอกว่าเป็นหัวหน้าอะไรนั่น...ฉันไม่เชื่อหรอก!”
เป็นไปได้ว่าตระกูลซูคงต้องการให้เด็กนั่นมีภาพลักษณ์ที่ดี ถึงได้ยกเรื่องหัวหน้าอะไรนั่นขึ้นมาพูด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน
ไม่ลงต่อแล้วหรอคะ 🥹...
รอทุกวันเลยค่ะ...
กระโดดข้ามหายไปหลายตอนเลยค่ะ...
1293 1297 1298 หายค่ะ 🥲🥲...
ตอนที่ 1288 หายไปค่ะ...
เย้...กลับมาแล้ว รอทุกวันเลยค่ะ...
หายไปนานจังเลยนะจ๊ะรอลงตอนใหม่อยู่นะคะ...
รอค่ะ...
ทำไมรอบนี้หลายไปนานคะ หรือไปบงที่อื่นคะ...
บทที่ 1268 แล้วกระโดดไป 1278 เลย บทที่ 1269 1270 1271 1272 ข้ามไปทั้งหมด 4 ตอนนะคะ...