ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1179

แม้ว่าผีไร้หน้าจะไม่ได้เห็นกันบ่อย แต่ก็ไม่ใช่เรื่องพิเศษอะไร

เพียงแต่ว่าส่วนใหญ่จะเป็นผีอาฆาตและผีตายโหงที่อยู่ในโลกมนุษย์มานานเกินไป เป็นเรื่องยากสักหน่อยที่จะเจอคนที่ไม่ได้หาใบหน้ากลับมาด้วยหลังจากมาถึงที่ตำหนักพญายม

ผีสาวไร้หน้าทั้งสองตัวเปียกปอนไปหมด และยังคงบีบคอกันไปมาอย่างไม่พอใจ

“พวกเจ้าสองคนชื่ออะไร มาจากไหน ตายได้ยังไง” ซู่เป่าอดจะรู้สึกอยากรู้อยากเห็นไม่ได้

ผีสาวทั้งสองยังคงดึงผม ตบตี ถ่มน้ำลาย แล้วจู่ ๆ ก็กลิ้งทับกันจนล้มลง ผีทั้งสองเสียงดังตึงตังและนั่งคุกเข่าลงกับพื้นอย่างว่าง่าย!

“ฉันชื่อเมิ่งอันนี เป็นคนไห่ซื่อ ฉันทะเลาะกับเธอจนตกลงแม่น้ำและจมน้ำตาย”

“ฉันชื่อซุนฮุ่ยอิ่ง เป็นคนกุ้ยเสิ่ง ฉันทะเลาะกับเธอจนตกลงแม่น้ำและจมน้ำตาย...”

ซู่เป่าประหลาดใจ “พวกเจ้าทั้งสองอาศัยอยู่ด้วยกันเหรอ”

เมิ่งอันนีพูด “ไม่ใช่ ฉันอาศัยอยู่ที่ไห่ซื่อ และเธอก็อาศัยอยู่ที่กุ้ยเสิ่ง!”

ซุนฮุ่ยอิ่งส่งเสียงฮึดฮัด “ใครจะอยู่ร่วมกับคนแบบนี้! หยุดสบประมาทคนอื่นได้แล้ว ฉันไม่รู้จักเธอเลยด้วยซ้ำ!”

จี้ฉางเปิดบันทึกเป็นตายแล้วส่งให้ซู่เป่า

ซู่เป่าตรวจดูและพบว่าก่อนที่ทั้งคู่จะตาย คนหนึ่งอาศัยอยู่ทางตะวันออก และอีกคนอาศัยอยู่ทางตะวันตก ซึ่งอยู่คนละที่กันโดยสิ้นเชิง

แล้วทั้งคู่ก็ตายด้วยกันที่อวิ๋นเสิ่ง...หืม?

แล้วมาทำอะไร คนที่ไม่รู้จักกันสองคนนัดกันที่อวิ๋นเสิ่ง?

เมิ่งอันนีที่ปากไวกว่าหน่อย รีบพูดขึ้นทันที “ตอนแรกก็ไม่มีอะไรหรอก! ทั้งหมดมันเกิดมาจากวิดีโอคลิปอันเดียว!”

ตอนแรกเมิ่งอันนีกำลังเลื่อนดูคลิปสั้น ๆ อยู่ และบังเอิญไปเจอบันทึกชีวิตของแม่ที่อยู่บ้านเลี้ยงลูกสองคน

เธอตื่นแต่เช้าตรู่เพื่อมาทำอาหาร ดึงลูกคนโตมาทานข้าวเช้า และรีบไปส่งลูกชายคนโตไปโรงเรียนก่อนที่ลูกสาวคนเล็กจะตื่น

บ้านอยู่ห่างจากโรงเรียนประถมเพียงสิบนาที แต่เมื่อกลับถึงบ้านลูกสาวตัวน้อยก็ตื่นอยู่ก่อนแล้วและนั่งร้องไห้อยู่บนเตียงอย่างเศร้าใจ

แม่ที่อยู่บ้านเลี้ยงลูกปลอบลูกสาวโดยอุ้มเธอไว้ด้วยขณะทำอาหาร กวาดบ้าน และทำงานบ้าน จากนั้นเธอก็พาลูกสาวไปเดินเล่น ซื้อกับข้าว นอนกลางวัน และเตรียมอาหารเย็น

หนึ่งวันมีเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ มากมาย ในที่สุดเมื่อลูกชายคนโตเลิกเรียน เธอก็พาลูกสาวคนเล็กไปรับเขา

เมื่อสามีกลับจากเลิกงาน เขานั่งอยู่บนโซฟาโดยไม่สนใจอะไร แถมยังโอนเงินหนึ่งพันหยวนให้เธอเป็นค่าใช้จ่าย...

ในตอนกลางคืน แม่ที่อยู่บ้านเลี้ยงลูกก็ยุ่งอยู่กับการล้างจาน ถูพื้น ช่วยลูกชายทำการบ้าน พาลูกสาวเข้านอนหลังจากอาบน้ำ และเล่านิทาน...

มีชีวิตแต่งงานที่เหมือนกับเป็นม่าย

ค่าใช้จ่ายเดือนละหนึ่งพันหยวน

แม่ที่กำลังยุ่งวุ่นวายก็ทิ้งลูกสาวตัวน้อยไว้ที่บ้านตามลำพังในตอนเช้า

ทั้งหมดนี้ทำให้ชาวเน็ตระเบิด

“ฉันเพิ่งคอมเมนต์ไปใช่ไหม” เมิ่งอันนีพูด “แล้วสุดท้ายเธอคนนี้ก็มากัดฉัน!”

ซุนฮุ่ยอิ่งค่อนข้างเงียบและพูดไม่เก่ง หลังจากเงียบไปสักพักเธอก็พูดด้วยความโกรธ “นั่นก็เพราะเธอมันต่ำตม!”

“ตัวเองผ่านความยากลำบากมาตลอดชีวิต ถูกบังคับให้เรียนหนักตั้งแต่ยังเด็ก ไม่ได้มีชีวิตวัยเด็กที่มีความสุข มีชีวิตแต่งงานที่เหมือนกับเป็นม่ายมีความสัมพันธ์ที่ตึงเครียดกับครอบครัว! มันไม่ง่ายที่จะเรียนจบมหาวิทยาลัยที่มีการแข่งขันสูง แถมยังหางานดี ๆ ทำไม่ได้! เข้างานเก้าโมงเช้าเลิกสามทุ่มมาตลอดชีวิต เพื่อทำงานให้กับคนมีเงิน!”

“แล้วเธอยังจะมีลูกอีกคนเพื่อซ้ำเส้นทางชีวิตของเธอ ทนทุกข์ทรมานกับความยากลำบากแบบเดียวกับที่เธอทนมาตลอดชีวิต! ทำไมถึงยังมีลูกอีกในเมื่อไม่มีความสุขขนาดนี้!”

“ลูกไม่มีความสุขมาตั้งแต่เด็ก ถ้าลูกเกิดมาแล้วต้องทุกข์ จะให้เกิดมาทำไม แล้วยังโพสต์วีดีโอแบบนี้บ่นทำให้ตัวเองน่าสงสารมาก! เหอะ ก็แค่ทำให้ตัวเองดูน่าซาบซึ้งก็เท่านั้น เธอเคยถามความคิดเห็นของลูกไหม เคยถามลูก ๆ ไหมว่าเขาอยากมาอยู่บนโลกนี้เพื่อทนทุกข์หรือเปล่า โลกนี้ช่างลำบากเหลือเกิน เขายอมไม่มาที่นี่หรอก! คนพวกนี้มันเห็นแก่ตัว ฉันด่าเธอแล้วมันทำไม ว่าอะไรผิดเหรอ มีคำที่เรียกว่าไม่มีความสามารถก็ไม่ต้องมีลูกเธอเข้าใจไหม”

เมิ่งอันนีระเบิดเสียงดังออกมาและพ่นออกมายาวเหยียด

ไม่ละเว้นพันคำในครั้งนี้

ซู่เป่าและจี้ฉางต่างอ้าปากค้างมองไปที่เมิ่งอันนีทีและซุนฮุ่ยอิ่งที

นี่……

เมื่อมองแวบแรก คำพูดของเมิ่งอันนีดูเหมือนจะสมเหตุสมผล และไม่มีอะไรผิดปกติ

แต่ซู่เป่ารู้สึกเหมือนว่าเป็นตรรกะที่ไม่ถูกต้อง

ฉินก่วงหวังหัวเราะเยาะและพูดเสียงต่ำ “ไร้สาระ!”

ตัวร้ายที่เล่นอยู่ในใจซู่เป่า: เฮ้ ๆ ๆ ยมบาลต้องไม่ใส่อารมณ์ไม่ใช่เหรอ

แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา เพราะตอนนี้การตัดสินคดีนั้นสำคัญกว่า

ตอนแรกที่คิดว่าซุนฮุ่ยอิ่งซึ่งมีนิสัยนิ่งเงียบและไม่พูดอะไรอยู่นานจะยังคงเงียบอยู่ต่อไป แต่ไม่คิดเลยว่าฉากต่อมาจะทำให้ซู่เป่าต้องประหลาดใจ