ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1180

หลังจากที่เมิ่งอันนีพูดจบ เธอก็หันไป ‘มอง’ ซุนฮุ่ยอิ่ง

พวกเธอไม่มีใบหน้า จึงไม่สามารถบอกได้ว่าอารมณ์เป็นอย่างไร

เมื่อซุนฮุ่ยอิ่งมาถึงตำหนักพญายม เธอก็ปะทุทันที

“ไม่มีฐานะก็ไม่ต้องมีลูก?” ซุนฮุ่ยอิ่งย้อนถาม “มันทำให้ลูกไม่มีความสุข? เธอเป็นเด็กคนนั้นหรือเปล่า เขาจะมีความสุขหรือไม่มีเธอเป็นคนตัดสินเหรอ”

เมิ่งอันนีขัดจังหวะ “ฉันก็เป็นแบบนี้ ฉันยอมให้พ่อกับแม่ไม่ให้ฉันเกิดมาดีกว่า!"

ซุนฮุ่ยอิ่งหัวเราะเยาะ “อ้อ ที่แท้เธอก็เป็นคนไร้ความสามารถแบบนี้ ถ้าไม่ทำงานหนักก็จะมีชีวิตที่ไม่ดีไม่มีความสุข หมายความว่ามันเป็นความผิดของพ่อแม่เธอทั้งหมดใช่ไหม”

เกิดแบบเดียวกัน จุดเริ่มต้นเดียวกัน คนอื่นรู้สึกมีความสุขที่ได้พยายามมีชีวิตที่ดี แต่คุณไม่เต็มใจที่จะเผชิญกับความล้มเหลวและเลือกที่จะยอมแพ้กับตัวเอง โทษความเป็นจริงทางสังคมและพ่อแม่ของคุณที่ไม่มีเงินเพียงพอที่จะทำให้คุณมีจุดเริ่มต้นที่ดี!

เธอไม่อยากทำงานหนัก เธอเศร้าซึม เธอกำลังหลบหนีจากความเป็นจริง และไม่กระตือรือร้นกับอะไร!

ด้านหนึ่งจงเกลียดจงชังสังคมเกลียดความไม่ยุติธรรมของโลก อีกด้านหนึ่งอิจฉาคนที่มีฐานะดี!

เธอถือว่าความล้มเหลวของเธอเกิดจากสังคม พ่อแม่ ความกดดันทางการแข่งขันสูง และไม่ไตร่ตรองถึงความพยายามของเธอเอง เธอคิดว่าเธอเป็นใครที่อยากจะระบายความเสื่อมของตัวเองทางออนไลน์และหัวเราะเยาะชีวิตที่ทำงานหนักของคนอื่น?”

เมิ่งอันนีตกตะลึงและแทบจะโกรธจัด “นี่เธอด่าใคร!”

ซุนฮุ่ยอิ่ง “ก็ด่าเธอไง!!!”

“เธอบอกว่าถ้าฐานะไม่ดีก็ไม่ต้องมีลูก! หมายความว่าคนจนไม่มีสิทธิ์มีลูกงั้นเหรอ???

ถ้าแมวจรจัดข้างถนนถูกลากไปทำหมัน เธอก็จะตำหนิอย่างโกรธเคืองว่ามนุษย์ไม่มีสิทธิ์ที่จะลิดรอนสิทธิในการสืบพันธุ์ของแมว!

แต่เมื่อต้องเจอกับคนฐานะยากจนก็สรุปเอาเลยว่าคนอื่นไม่สมควรมีลูก!

เธอเป็นใครถึงหน้าใหญ่ขนาดนี้? ถ้าฐานะไม่ดีก็อย่ามีลูก งั้นจะมีได้ก็ต่อเมื่อมีฐานะดีใช่ไหม คนจนไม่คู่ควรที่จะมีชีวิต สนุกสนาน หรือแม้แต่มีลูกเลย? !

เธอดูเอาเถอะว่านี่เป็นเรื่องไร้สาระอะไร! เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังใช้ชีวิตอย่างน่าสังเวชและโทษพ่อแม่ของเธอว่าเห็นแก่ตัวอย่างยิ่งและคิดว่าเธอเป็นคนชอบธรรม จะเปิดปากพูดหรือปิดปากเงียบก็อย่ามีลูกถ้าไม่มีฐานะ ราวกับว่าเธอกำลังทำเพื่อลูกของคนอื่นจริง ๆ!

เธอไม่ใช่พ่อแม่ของเขา ไม่ใช่ลูกของเขา เธอจะรู้ได้ยังไงว่าลูกของคนอื่นรักหรือไม่รักพ่อแม่ของตัวเอง? รู้ได้ไงว่าพ่อแม่คนอื่นไม่รักลูก! เธอตัดสินจากคำพูดของเธอเอาเหรอ? ?

ฐานะของพวกเขาไม่ดี! สิ่งฟุ่มเฟือยเพียงอย่างเดียวที่จะมีเหมือนกับคนรวยได้นั่นก็คือความรัก! ที่พูดว่า ‘จนก็อย่ามีลูก’ ก็ลิดรอนสิทธิในการรักและความหวังของคนอื่นแล้วไหม? !

มีถุงขยะยี่ห้อไหนที่จะบรรจุได้ขนาดนี้! พระแม่เจ้าที่ชอบธรรมแบบนี้?! เห็นได้ชัดว่าเป็นขยะที่เห็นแก่ตัวแต่ยังคิดว่าตัวเองเหนือกว่า คิดต่าง มีความเห็นอกเห็นใจต่อมนุษย์ ฉันมีเหตุผลที่สุดเหรอ

เธอมีสิทธิอะไร เอาความมั่นใจมาจากไหนถึงมีหน้ามาบอกว่าไม่คู่ควรกับการมีลูก?

ชีวิตคนเราลำบากมากพอแล้ว แต่พวกเธอก็ยังอยากพูดประชดว่า ‘จนก็ไม่ต้องมีลูก’ ‘ฉันซาบซึ้งในตัวเอง’ ทำให้แม่ที่ติดอยู่กับความเหน็ดเหนื่อยรู้สึกผิด เศร้า และถูกอ้างเอาหลักศีลธรรมมาบังคับให้ทำตาม!

ใช่ ๆ เธอมันพิการ! คนจนไม่สมควรได้รับสิ่งนี้หรือสิ่งนั้น มีเพียงพวกเธอที่รู้สึกดีที่มีเงินสกปรกเท่านั้นใช่ไหมที่จะมีลูกได้?

คนอีโก้สูง เธอจะสูงส่งได้ยังไงในเมื่อรังแกคนอื่นทางออนไลน์ การใช้เหตุผลที่ไม่มีมูลความจริงเพื่อกลั่นแกล้งผู้อื่นอย่างเปิดเผยทางออนไลน์ ถ้าไม่ได้ต่ำตมแล้วเรียกว่าอะไร ฉันด่าเธอต่ำตมมันผิดตรงไหน!!”

ซุนฮุ่ยอิ่งระบายเรื่องราวที่ผ่านมาในชีวิตกว่ายี่สิบปีออกมาอย่างเด็ดเดี่ยว

ด่าออกมาตรง ๆ สองพันคำ

ซู่เป่าและจี้ฉางต่างก็ตกตะลึง...

ถ้าไม่ระเบิดออกมาในความเงียบ ก็อาจจะตายในความเงียบได้

หลังจากซุนฮุ่ยอิ่งตายในความเงียบแล้วก็ระเบิดขึ้นมาในความตายอีกครั้ง...

ช่วงเวลาแห่งความสับสนฉายชัดขึ้นบนใบหน้าของซู่เป่า

นี่มันคือการถกเถียงกันระหว่างข้อดีข้อเสีย

ฟังดูแล้วทุกคนดูมีเหตุผล แล้วจะตัดสินยังไง ผู้พิพากษา...โอ้ไม่ มันไม่ง่ายเลยที่จะเป็นพญายม!

แล้วใครกันแน่ที่พูดถูก?