ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1182

ผีสาวทั้งสองด่ากันไปมา ถ้าไม่ใช่เพราะเพิ่งออกมาจากตำหนักพญายม และพญายมบอกว่าหาหน้าไม่เจอ ชาติหน้าอาจจะเกิดมาหน้าพัง และจะต้องสู้กันอีกครั้ง

ตอนนี้ใบหน้าอยู่ในตาของอีกฝ่าย พวกเธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องหากลับมา

เมิ่งอันนีและซุนฮุ่ยอิ่งมาถึงสถานที่แห่งความตายและเตรียมพร้อมที่จะตายอีกครั้ง

ในเวลานี้กลับค้นพบว่าโลกมนุษย์ผ่านไปได้เพียงชั่วระยะเวลาหนึ่งเท่านั้น

หลายคนรวมตัวกันรอบแม่น้ำ ชูโทรศัพท์มือถือเพื่อถ่ายรูปที่แม่น้ำ

“มีผู้หญิงสองคนตกลงไปในแม่น้ำ ได้ยินมาว่าจมน้ำตายแล้ว!”

“ฉันเอง นี่มันเกิดอะไรขึ้น”

มีคนมากเกินไป คนด้านนอกที่เข้าไปไม่ได้ชูโทรศัพท์มือถือขึ้นสูง มองผ่านหน้าจอโทรศัพท์ และถ่ายสิ่งที่ตัวเองก็มองไม่ชัดในแม่น้ำ

“ได้ยินมาว่าพวกเขาทั้งคู่เป็นนักศึกษา! ทะเลาะกันเรื่องคนอุปถัมภ์” ชายวัยกลางคนหัวเราะเบา ๆ และเล่าให้คนรอบตัวเขาฟังเกี่ยวกับ ‘สถานการณ์ภายใน’ ที่เขารู้

“คนหนึ่งเป็นนักศึกษาหญิงจากไห่ซื่อ และอีกคนเป็นนักศึกษาหญิงจากมหาวิทยาลัย x ในกุ้ยเสิ่น ทั้งคู่ไม่ได้ถูกคนอุปถัมภ์เลี้ยงดูคนเดียวกัน สุดท้ายผู้หญิงที่มาจากไห่ซื่อก็รู้ว่าคนอุปถัมภ์ไม่ได้เลี้ยงเธอแค่คนเดียว”

“ผู้หญิงทั้งสองคนเลยมาหากัน! ได้ยินมาว่าครั้งนี้พ่อผู้อุปถัมภ์พานักศึกษาหญิงที่กุ้ยเสิ่งคนนั้นไปเที่ยวที่อวิ๋นเสิ่ง และผู้หญิงไห่ซื่อก็ตามมาจับชู้”

นักศึกษาหญิง

เลี้ยงดู

จับชู้

ทันทีที่คำสำคัญทั้งสามคำนี้ออกมา โทรศัพท์มือถือหลายเครื่องก็ถูกชี้ไปที่ชายวัยกลางคน ชายคนนั้นยังพูดต่อว่า “เฮ้ ๆ อย่าถ่ายรูปฉันนะ นี่เป็นข่าววงใน เดี๋ยวกลับไปแล้วฉันโดนด่า”

พวกเขาเอาแต่พูดว่าไม่ถ่ายไม่ถ่าย ถ่ายท้องคุณอยู่ แล้วทุกคนก็หัวเราะกันครื้นเครง

เมิ่งอันนีและซุนฮุ่ยอิ่งตัวแข็งทื่อ ผีสาวทั้งสองยืนเงียบ ๆ ข้างชายคนนั้น ฟังสิ่งที่เรียกว่า ‘ข้อมูลวงใน’ ของเขา

“เลี้ยงเอาไว้หมด แล้วจะพูดว่าจับชู้อะไร เพราะเธอเองก็เป็นชู้”

“ฮ่า ๆ ๆ ไม่จริงหรอก สงสัยเป็นเพราะเงินที่ให้มาน้อยเกินไป สุดท้ายก็เลยขายไปหนึ่ง”

“ผู้หญิงสมัยนี้เป็นพวกวัตถุนิยมและมีจิตใจคับแคบที่สุด”

ชายวัยกลางคนกล่าว “ใช่ นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้น หลังจากที่ทั้งคู่พบกันก็เลยลงไม้ลงมือกัน ในที่สุดทั้งสองก็ตกลงไปในแม่น้ำและจมน้ำตาย”

“พวกเธอไม่เห็นหรอก ขนาดตกลงไปในแม่น้ำแล้วยังไม่หยุดเลย ดึงทึ้งกันในน้ำ ผลก็คือจมน้ำตายทั้งคู่”

“สมควร!”

ทุกคนเห็นด้วย

ชายวัยกลางคนพูดอธิบายและแสดงท่าทางเหมือนจริง พวกสอดรู้สอดเห็นส่วนใหญ่แค่ฟังมานิด ๆ หน่อย ๆ ก็เชื่อและไม่ได้สนใจความจริงมากนัก พวกเขาสนใจแค่ว่าเรื่องที่พวกเขาอยากรู้นั้นจะน่าตื่นเต้นพอหรือไม่

เมิ่งอันนีและซุนฮุ่ยอิ่งโกรธจนตัวสั่นไปทั้งตัว

แต่พวกเธอตายกันหมดแล้ว!

แม้ว่าอยากจะสาปแช่งสามร้อยบท ดุเอาคนพวกนั้นมาด่าหรือฟ้องร้อง ตอนนี้พวกเธอก็ทำไม่ได้แล้ว

“การไปเกิดใหม่เป็นเรื่องสำคัญ...” ซุนฮุ่ยอิ่งพูดอย่างเงียบ ๆ หนึ่งประโยค

อารมณ์ของเมิ่งอันนีนั้นยากที่จะสงบลง แม้ว่าเธอจะลอยไปข้างหน้า แต่ปากก็ยังด่าชายคนนั้นไม่หยุด ด่าว่าเขาเป็นคนสกปรก และเรื่องของคนอื่นไปพูดมั่วซั่ว!

ภายใต้ความคิดเห็นยอดนิยม จะมีความคิดเห็นที่แตกต่างกันมากกว่าร้อยความคิดเห็นพร้อมทั้งคำดูถูกเหยียดหยาม

สถานการณ์นี้ทั้งมึนงงและคุ้นเคย หลังจากที่เมิ่งอันนีและซุนฮุ่ยอิ่งตายก็รู้สึกแค่ว่ามันเป็นเรื่องน่าขัน

พวกเธอตายแบบนี้เหรอ...?

ทั้งสองมองหน้ากัน นิ่งเงียบ หันหัวแล้วลงไปในแม่น้ำโดยไม่พูดอะไรสักคำ

ศพของพวกเธอทั้งคู่ถูกเกี่ยวขึ้นมาจากแม่น้ำ

แม่ของซุนฮุ่ยอิ่งที่อยู่ค่อนข้างใกล้ รีบบินมาทันทีหลังจากได้รับข่าว

ในตอนนี้ เธอกำลังผลักฝูงชนออกไปและตะโกนว่า “ให้ฉันเข้าไป ลูกสาวฉัน ลูกสาวของฉัน!”

ซุนฮุ่ยอิ่งมองดูบอร์ดดิ้งพาสที่เธอยังถือไว้ในมือ...

ซึ่งน่าจะถือมันไว้ตั้งแต่ขึ้นเครื่องบิน ลงเครื่อง และลืมที่จะเก็บมัน

“แม่ฉันเป็นคนประหยัดสุด ๆ ตอนที่ฉันพาเธอไปเที่ยว เธอยอมนั่งรถไฟทั้งคืนแทนที่จะนั่งเครื่องบินหนึ่งชั่วโมง”

“ของมีค่า เธอทนไม่ไหวที่จะเก็บไว้ในกระเป๋าเสื้อด้านในสุด...เธอไม่รู้หรอก เธอเย็บกระเป๋าลับไว้ที่กางเกงในของเธอ ถ้าเธอต้องเดินทางไกลเธอก็จะเก็บเงินไว้ในกระเป๋าลับกางเกงในเธอเอง”

และคนแบบนี้ ถือบอร์ดดิ้งพาสมาตลอดทาง

“เมื่อก่อน ถึงฉันจะบอกเธอว่าพอขึ้นเครื่องแล้วก็ไม่ต้องใช้บอร์ดดิ้งพาสแล้ว เธอก็ยังเก็บไว้ชั้นในสุดของกระเป๋าอยู่ดี”

แต่ตอนนี้...

จู่ ๆ น้ำตาของซุนฮุ่ยอิ่งก็หยดลง และเริ่มร้องไห้