ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1184

[ผู้ที่ไม่เคารพภูตผี ไม่เคารพนักพรต และดูหมิ่นศาสนาพุทธ... จะต้องตกนรกขุมนี้ด้วย]

ซู่เป่าหยิบปากกาออกมาอย่างใจเย็นและขีดฆ่ามันออกไป

เคารพหรือไม่ รู้ดีอยู่แก่ใจ

เต๋าก็มีทั้งเต๋าแท้และเต๋าเทียม

พุทธก็มีทั้งพุทธแท้และพุทธเทียม

หากเป็นเต๋าและพุทธที่แท้จริง ตัวเองก็จะมีความสามารถของตัวเอง ยังจะสนใจว่าคนอื่นจะเคารพหรือเปล่าอีกเหรอ ทำไมจึงต้องแสดงรายการกฎเกณฑ์นี้และบังคับให้โลกต้องก้มหัวด้วยความกลัวด้วย?

ซู่เป่าพลิกดูหนังสือ ‘คำตอบมาตรฐาน’ อย่างเงียบ ๆ ซึ่งไม่รู้ว่ามีจำนวนกี่หน้า และค่อย ๆ รู้สึกว่าบางอย่างไม่สมเหตุสมผล บางอย่างอาจเป็นไปตามกฎเดิม แต่กฎบางข้อก็ล้าสมัยไปแล้ว

กฎบางข้อดูสมเหตุสมผล แต่ก็ดูเหมือนจะมีความซับซ้อน และบางกฎก็ไม่ได้มาจากมุมมองที่เป็นธรรมด้วยซ้ำ บังคับให้วิญญาณต้องเคารพภูตผี

เท่ากับว่าใครก็ตามที่ได้สิทธิเป็นผู้นำ คนคนนั้นก็จะมีคุณสมบัติสามารถตั้งกฎของเกมได้ หากคุณไม่ปฏิบัติตามกฎของฉัน มันเป็นความผิดของคุณ

“ใครเป็นคนเขียน” ซู่เป่าขมวดคิ้วและเปิดไปที่หน้าสุดท้าย “อันไหนงงมาก”

มีรายชื่อพญายมมากมายจากทุกราชวงศ์และทุกชั่วอายุ

บทสรุปสุดท้าย: สำนักพิมพ์ยมโลก

บรรณาธิการและผู้พิสูจน์อักษรหนังสือทั้งเล่ม: เหยียนหลัวหวัง

ซู่เป่า “...”

จี้ฉางกล่าว “มันเหมือนกับว่าเจ้าหน้าที่ระดับสูงทุกคนในที่ทำงานต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อพิสูจน์ว่าตัวเองกำลังทำงานอยู่ โดยหลักการแล้วตราบใดที่ไม่ออกเรื่องผิดพลาดขนาดใหญ่ก็เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแล้ว”

แต่ว่า เหยียนหลัวหวังมีสิทธิที่จะลบ ปรับเปลี่ยน และเขียนใหม่ได้ ไม่เช่นนั้นจะพูดว่าเป็นหัวหน้าของทั้งสิบขุมได้อย่างไร

กฎพวกนี้เหยียนหลัวหวังสามารถนำมาใช้และรวมไว้ด้วยกัน และแน่นอนว่าเขาสามารถกำจัดกฎที่ไม่สมเหตุสมผลได้

ซู่เป่าไม่อยากจะเชื่อ “เมื่อก่อนหนูคิดว่าสิ่งเหล่านี้สมเหตุสมผลแล้วงั้นเหรอ”

จี้ฉางกล่าว “ไม่ใช่ ช่วงแรกสุดก็มีกฎบางอย่างที่มีมาอยู่แล้ว”

เธอก็แค่ไม่ได้เคลื่อนไหวอะไร ท้ายที่สุดแล้วมันก็เป็นกฎของยมโลก

กฎของโลกใต้ภิภพและยมโลกไม่ใช่อยากจะเปลี่ยนก็เปลี่ยนได้ แต่มีบางสิ่ง...ที่สามารถเปลี่ยนแปลงได้จริง ๆ มันเป็นสภาวะที่ละเอียดอ่อนและขัดแย้งกันมาก

มาดูกันว่าใครจะมีความกล้าหาญและความสามารถ

ซู่เป่าถือโอกาสขีดฆ่ากฎที่ไม่สมเหตุสมผลบางอย่างออกไป

มีบางสิ่งบ้างอย่างเปลี่ยนแปลงไปเล็กน้อยในยมโลก

โดยเฉพาะตำหนักพญายม ที่ส่งเสียงคำรามต่ำ ๆ

ดูเหมือนว่าฉินก่วงหวังจะรับรู้ถึงบางสิ่งบางอย่างได้ และรีบตรวจสอบ ‘สืบค้นกฎแห่งวิถีคำตัดสินของยมโลก’ อย่างรวดเร็ว...

“เจ้าลบกฎเหล่านี้ทิ้งรึ!” ฉินก่วงหวังตกใจ “เจ้าเพิ่งกลับมาได้ไม่กี่วันก็กล้าเปลี่ยนกฎของยมโลกแล้ว เจ้า...เจ้า!”

นางกล้าหาญมาก!!

กฎเหล่านี้เป็นกฎทั้งหมดของยมโลกที่มีมาแต่เดิม มันคือสัจธรรม และเป็นกฎแห่งวิถีอย่างไม่ต้องสงสัย!

นางกล้าดียังไงมาถามหาสัจธรรม!

“ไร้สาระ!” ฉินก่วงหวังลุกขึ้นยืนทันทีและตะโกนด้วยความโกรธ “เจ้าคิดว่าเจ้ามีเหตุผลงั้นรึ! คิดว่าเจ้าเก่งมากเลยรึ”

“เจ้ามีเงินกี่ชั่งกี่ตำลึง มีพละกำลังจากไหน เจ้ากล้าดีอย่างไรมาฝ่าฝืนกฎแห่งวิถีของยมโลก! ไม่รู้ไม่กลัวอะไรและเย่อหยิ่งตั้งแต่อายุยังน้อยแบบนี้!”

“ยมโลกไม่ใช่ของเจ้าแค่คนเดียว! เมื่อครู่นี้เจ้าจะตัดสินอย่างไร บิดเบือนกฎหมายเพื่อประโยชน์ส่วนตัว และอาศัยอำนาจเพื่อแก้แค้นอย่างไรข้าไม่ได้สนใจ! แต่การลบและแก้ไขกฎนี้ เจ้าเคยถามยมบาลทั้งเก้าหรือไม่ว่าพวกเราเห็นด้วยหรือเปล่า!”

ซู่เป่าเงยหน้าขึ้นแล้วมองดูเขาอย่างเงียบ ๆ

ก็ดี ถือโอกาสเวลานี้ เขาต้องไปที่ขุมอื่นอีกหกแห่งเพื่อหารือและร่วมกันประณามซู่เป่าจากตำแหน่งพญายม

เด็กอายุแปดขวบกล้าก้าวก่ายกฎแห่งยมโลกตามใจชอบ จริง ๆ แล้ว...จริง ๆ แล้วมันน่ากลัวเกินไปและทำเอาคนอกสั่นขวัญหายจริง ๆ!

เสียงโครมคราม...

ไม่เคยได้ยินเสียงโครมครามในยมโลกเลย ความรู้สึกนี้เหมือนพายุฝนฟ้าคะนองในโลกมนุษย์

ก่อนที่ฝนจะตก ท้องฟ้ามืดครึ้มและมีเสียงฟ้าร้องเบา ๆ เป็นครั้งคราว

บรรดายมบาลจากขุมอื่น ๆ ต่างออกมา แหงนหน้ามองดูท้องฟ้ายมโลก ขมวดคิ้วด้วยความสับสนและไม่สบายใจ

เมื่อเห็นฉินก่วงหวังกลับมา ซ่งตี้หวังจึงถามว่า “เกิดอะไรขึ้น”

ฉินก่วงหวังเพิ่งกลับมาจากขุมที่ห้า ทุกคนมองดูเขา แต่พวกเขาก็จ้องไปที่ซู่เป่าอย่างไม่รู้ตัว

เมื่อไรก็ตามที่มีการเคลื่อนไหวที่น่าตกใจแบบนี้ ก็จะคิดว่าซู่เป่าเป็นต้นเหตุขึ้นทันที

ฉินก่วงหวังพูดด้วยใบหน้างอ “ไม่มีอะไรหรอก เหยียนหลัวหวังนางกำลังหยั่งรู้อยู่ก็เท่านั้น”

ทุกคนในตำหนัก “...”

ท่านพูดว่าก็เท่านั้น??

พวกเขาเป็นยมบาล ใช้เวลามากมายในการครุ่นคิดอย่างหนักทุกวัน พยายามที่จะได้รู้แจ้งโดนพลัน แต่ในรอบสองสามแสนปีมานี้พวกเขาไม่สามารถบรรลุได้เลยแม้แต่ครั้งเดียว

ตอนนี้เด็กอายุแปดขวบกลับหยั่งรู้ได้ ซึ่งนางอายุแค่แปดขวบเท่านั้น! นางสามารถหยั่งรู้แบบใดได้เมื่ออายุแปดขวบ นี่หยั่งรู้ได้แล้ว มันไม่น่ารำคาญไปเหรอ

ยมบาลทุกคนรู้สึกถึงความไม่ยุติธรรมอย่างยิ่ง

ภายในใจของจ้วนหลุนหวังสั่นไหว ไม่ได้ จะปล่อยให้นางหยั่งรู้ไม่ได้!