ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1185

“จ้วนหลุนหวัง ท่านจะไปไหน” จู่ ๆ ฉินก่วงหวังก็เรียกเขา

จ้วนหลุนหวังยิ้มเบา ๆ แล้วกล่าว “กลับไป”

ฉินก่วงหวังมีสีหน้าเคร่งขรึม “ตอนนี้ต้องหารือเรื่องสำคัญของกฎของยมโลก ท่านกลับไป? หมายถึงอะไร”

จ้วนหลุนหวัง “...”

ฉินก่วงหวังกล่าว “ยมโลกแห่งนี้ไม่ควรให้เด็กมาก่อกวนอะไรได้อีก! พวกท่านควรมาหารือเกี่ยวกับเรื่องนี้กันสักหน่อย"

แม้ว่าฉินก่วงหวังจะไม่ใช่หัวหน้าใหญ่ในยมโลก...แต่ก็ครองไว้ หนึ่ง’ ตำแหน่ง

โดยปกติแล้วเขาจะชอบเป็นผู้นำในการทำบางสิ่งบางอย่าง และทุกคนก็จะให้เกียรติเขา

ฉินก่วงหวังส่งคนไปเรียกคนมา โดยบอกว่าเขามีเรื่องจะปรึกษาและให้มาที่ขุมที่หนึ่งทันที

หลังจากนั้นไม่นานเปี้ยนเฉิงหวังก็มาถึง

“ฉู่เจียงหวังล่ะ” ฉินก่วงหวังขมวดคิ้ว

เปี้ยนเฉิงหวังกล่าวอย่างราบเรียบ “เขากำลังหยั่งรู้”

ทุกคนในตำหนัก “????”

บ้าบออะไร...

การหยั่งรู้เป็นเรื่องธรรมดางั้นเหรอ

เด็กแปดขวบคนนั้นสามารถหยั่งรู้ได้แล้ว และฉู่เจียงหวังก็ด้วยงั้นเหรอ?

แม้ว่าการหยั่งรู้ของฉู่เจียงหวังจะสมเหตุสมผลมากกว่าการหยั่งรู้ของเด็กอายุแปดขวบ แต่สำหรับเขาทั้งหมดในสิบขุม เขาไม่สมเหตุสมผลเลย!

คนที่วัน ๆ เอาแต่แสวงหาอาหาร พวกเขาทั้งหมดกลับไม่ได้หยั่งรู้ ฉู่เจียงหวังไม่สามารถจัดการรูปร่างของเขาให้ดีได้ทำไมถึงหยั่งรู้ได้

เปี้ยนเฉิงหวังยิ้มและทิ้งระเบิดลูกใหญ่ “เมื่อวานเขาไปที่ขุมที่ห้าและกินปลาเทราท์พันลี้ไปครึ่งตัว อ้อ แล้วก็กินม้าบินได้ไปครึ่งตัวด้วย...และยังมีกระต่าย กวาง ฯลฯ และสัตว์ร้ายอีกสองสามชนิด ข้าเองก็จำไม่ได้”

“อืม... นอกจากนี้ เหยียนหลัวหวังยังนำยานำโชคเฉียนคุนมาใช้เป็นเกลือ และใส่ยานำโชคเฉียนคุนสองสามเม็ดลงในซุปปลาและปิ้งย่าง”

“หลังจากที่ฉู่เจียงหวังกลับไปเมื่อวานนี้ก็เริ่มทะลุผ่านได้ ทะลุ ๆ แล้วก็หยั่งรู้ได้เลย”

ยมบาลทุกขุม “...”

“...”

ริษยา

อิจฉา

ตาร้อน

เกลียดชัง! ! !

ยานำโชคเฉียนคุน! ยานำโชคเฉียนคุนใช้แบบนี้ใช่ไหม

เปี้ยนเฉิงหวังยิ้มและสู้ครั้งสุดท้าย “ยาลูกกลอนแบ่งออกเป็นระดับล่าง ระดับกลาง ระดับบนและระดับสูงสุด...ข้าเห็นยานำโชคเฉียนคุนทั้งสามเม็ดล้วนเป็นระดับสูงสุด คิดว่าหลังจากที่ฉู่เจียงหวังออกนอกด่านในครั้งนี้ ความแข็งแกร่ง...”

เขามองไปรอบ ๆ และจ้องมองไปที่จ้วนหลุนหวัง “ความแข็งแกร่งน่าจะสูงกว่ที่จ้วนหลุนหวังประมาณสองสามขั้น”

จ้วนหลุนหวัง “...”

จำได้ว่าวันนั้นฉู่เจียงหวังมาขอให้พวกเขาไปทานอาหารเย็นด้วยกัน แต่กลับไม่มีใครสนใจเลยไม่ยอมไป!

ฉินก่วงหวัง ซ่งตี้หวัง และอู่กวงหวังนึกถึงกลิ่นหอมที่ลอยมาจากขุมที่ห้าในวันนั้น ไม่รู้ว่าทำไม ตอนนี้พวกเขาแค่รู้สึกว่ามันยากที่จะลืมขึ้น กลิ่นหอมที่อยู่ในหัวหลังจากแต่งเติมจินตนาการเข้าไปยิ่งทำให้ลืมไม่ลง ตามมาด้วยความรู้สึกเสียใจ และอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย

...ไม่สำคัญว่าจะอร่อยหรือไม่

ที่สำคัญคือการหยั่งรู้!

ฉินก่วงหวังรู้สึกอารมณ์เสีย ก่อกวน ก่อกวนจริง ๆ! ใช้ยานำโชคเฉียนคุนมาทำเป็นเกลือ! !

...ถ้าแม่หนูนั่นเรียกเขาไปกินอีกครั้งหน้า อืม เขาก็คงจะ...ไปที่นั่นอย่างไม่เต็มใจ

ซ่งตี้หวังคว้าถ้วยชาแล้วแทบจะบี้มันให้แตก

เขาติดอยู่ในเขตแดนยมบาลมานานแล้ว ซึ่งปกติไม่มีการแบ่งแยกของเขตแดนยมบาล แต่เขารู้สึกว่าตัวเองอยู่ในระดับไหนเมื่อเป็นยมบาลในช่วงแรก? ตอนนี้ยังอยู่ที่ระดับไหน ซึ่งเขาคือผู้ที่ต้องการหยั่งรู้ที่สุด

แล้วเขาก็พลาดอาหารมื้อนี้! !

ครั้งหน้าที่เหยียนหลัวหวังเชิญไปทานอาหารเย็น...เขาจะต้องเตรียมของขวัญเพิ่มอีกสองชิ้น

อู่กวงหวังสาปแช่งอยู่ภายในใจ: แม่ง โคตรพ่อง โคตรแม่ง! ถ้ารู้แต่แรกก็คงไม่ฟังซ่งเจียงหวัง ถ้ารู้แต่แรกก็คงรีบตามฉู่เจียงหวังไปร่วมทานอาหาร

อ๊าก โกรธ เสียใจ กระอักเลือด!

ตำหนักขุมแรกเงียบมาก พวกเขาบอกว่ามาที่นี่เพื่อหารือเรื่องต่าง ๆ แต่ทุกคนกลับเงียบ

สิ่งเดียวที่คิดเหมือนกันคืออาหารมื้อนั้นของซู่เป่า

และคิดว่า ครั้งต่อไปนางจะตั้งโต๊ะอีกเมื่อไร...