ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1192

ซู่เป่ามองดูจี้ฉางตาเป็นประกาย

"ว้าว ท่านอาจารย์รู้เรื่องแบบนี้ด้วย เก่งสุดสุดไปเลย" ซู่เป่าชื่นชม

จี้ฉางก็รู้สึกพึงพอใจขึ้นมา ได้ยินแล้วเขาก็สบายใจมาก

ด้านหลังของตำหนักพญายม ซูจิ่นอวี้กระซิบถามมู่กุยฝานว่า "ทำไมฉันรู้สึกเหมือนว่าใต้เท้าจี้กำลังโดนลูกสาวเราล้างสมองอยู่เลย"

มู่กุยฝานกำลังบำเพ็ญเพียร แต่เมื่อได้ยินดังนั้นเขาก็ลืมตาขึ้นมา

"ใช่เหรอ?" เขาลุกขึ้นยืนแล้วโน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย ซูจิ่นอวี้ไม่รู้ตัวเลยว่ามู่กุยฟานเข้าใกล้ตัวเอง

"อ่อ จะบอกว่าเป็นการล้างสมองได้ยังไง…" มู่กุยฝานพูด "ลูกรักของเรากำลังชื่นชมจากใจต่างหาก"

เจ้าตัวเล็กจะมีแผนอะไรในใจได้ยังไง

เธอก็แค่อยากชื่นชมท่านอาจารย์ให้เขามีความสุขก็เท่านั้นเอง

ซูจิ่นอวี้พูดว่า "ใช่เหรอ…?"

เธอพูดไปพลางหันหน้ากลับมาแล้วปากของเธอโดนเข้ากับหน้าของมู่กุยฝานพอดี

มู่กุยฝานยิ้มแล้วขมวดคิ้ว "หือ?"

ซูจิ่นอวี้ "…"

มู่กุยฝาน "มีอะไรเหรอ?"

ซูจิ่นอวี้มองเขาด้วยสีหน้ารังเกียจ "คุณรู้มั้ย ตอนนี้คุณเหมือนประธานบริษัทจอมโหดที่ใครสักคนแสดงเลย เลี่ยนมาก"

มู่กุยฝาน "..."

เขาจับหัวของซูจิ่นอวี้ ให้เธอหันหน้าไปอย่างไม่เต็มใจนัก "คุณเผือกต่อไปเถอะ"

ตอนนี้จี้ฉางทำหน้าเหมือนผู้ที่บรรลุธรรมแล้ว ราวกับเป็นผู้ที่รู้ทันทุกความเป็นไป เขาพูดน้ำเสียงเรียบเฉยว่า

"สาว ๆ ในช่วงวัยเจริญพันธุ์มักจะชอบอยู่กับจินตนาการของตัวเอง บางทีตอนแรกพวกเธออาจไม่ได้ชอบ แต่พวกเธอจะค่อย ๆ ล้างสมองตัวเองไปเรื่อย ๆ จากที่ไม่ชอบก็กลายเป็นชอบได้"

"นี่เป็นปัจจัยจากภายใน"

"ปัจจัยภายนอกนั้น จิ่งจั้นคิดมาอย่างดีแล้ว เริ่มจากเปิดเผยตัวตนว่าเป็นเด็กกำพร้า ที่เขามีนิสัยชอบเก็บตัวเพราะมีชีวิตที่ลำบาก เคยโดนคนดูถูก เป็นคนน่าสงสาร เพื่อให้ต้วนเหม่ยซวนเกิดความเห็นใจ"

"ต่อมาก็เป็นฮีโร่เข้าไปช่วยเธอ"

"จากนั้นก็บังเอิญเจอ ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกว่าตัวเองก็ชอบเธอเหมือนกัน แล้วอีกอย่างพวกเขาก็มีวาสนาต่อกันด้วย"

ในเมื่อไม่มีไซคลาเมต ก็สร้างขึ้นมาเอง

"และไม้สุดท้ายก็คือแบ่งปันความลับ"

เมื่อคนเราแบ่งปันความลับต่อกัน ก็ทำให้รู้สึกถึงความใกล้ชิดที่แยกจากกันไม่ได้โดยไม่รู้ตัว