ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1202

ฉู่เจียงหวังมองอาหารที่อยู่ตรงหน้า กลืนน้ำลายอย่างบ้าคลั่ง

จบแล้วดูท่ายมบาลตัวน้อยคงจะไม่ให้อภัยเขาแน่

แต่เขาไม่กล้ายุ่งจริง ๆ ยมบาลตัวน้อยที่ไปเกิดใหม่กับเหยียนหลัวหวังคนก่อน เขาควรเชื่อฟังใคร? แน่นอนว่าก็ต้องเชื่อฟังคนก่อนสิ!

อย่าว่าแต่เป็นจี้ฉางมาขอร้องให้ช่วยเลย ตัวนางมาขอร้องเองเขาก็ไม่กล้ายุ่งมั่วซั่วหรอก

ซู่เป่าก้มหน้าก้มตากินอาหาร ราวกับตัวเองทำให้ฉู่เจียงหวังลำบากใจมากเกินไปแล้ว

ก่อนหน้านี้ตอนที่ยังไม่ได้ฝ่าด่านเคราะห์บอกเขาห้ามสอดมือ ต่อมาบอกให้เขาออกโรงช่วยเขาจึงไม่กล้าลงมือ ก็ไปว่าเขาไม่...นี่ไม่ถูกต้องสิ มากน้อยก็มีการอ้างหลักศีลธรรมมาบังคับผู้อื่นอยู่นิดหน่อย

ฉู่เจียงหวังไม่ใช่พ่อของเธอ พ่อจะทำเพื่อเธอโดยไม่คิดลังเล ผิดครรลองสวรรค์ก็ไม่กลัว

เธอมีสิทธิ์อะไรเอาเงื่อนไขของพ่อไปขอร้องคนอื่นกัน?

อีกอย่างการฝ่าด่านเคราะห์ก็เป็นเรื่องของตัวเธอเอง ถ้าเธอป้ายโทษไปที่ฉู่เฉียงหวังเพียงเพราะตัวเองฝ่าด่านเคราะห์ล้มเหลว แบบนั้นจะต่างอะไรกับจิ่งจั้นล่ะ

เป็นคนยังไงก็ปฏิบัติต่อกันอย่างนั้น พ่อเคยบอกเอาไว้ว่าบนโลกใบนี้นอกจากจะมีเพื่อนที่ยอมตายแทนกันได้แล้ว ก็ยังมีเพื่อนทั่ว ๆ ไปอีก ในชีวิตนี้ยากจะเจอคนรู้ใจ หากไม่ใช่คนรู้ใจ ก็จะไม่ไปมาหาสู่เหรอ?

มิตรภาพที่ร่วมตายมาด้วยกันก็จะยอมตายแทนกันได้ ที่ไม่เคยร่วมตายกันมาก็คบหากันปกติเท่านั้น

ซู่เป่าลอบถอนหายใจเฮือกหนึ่ง เข้าใจแล้ว

กำลังจะคีบอาหารให้ฉู่เจียงหวังแล้วเอ่ยขึ้นว่า “รีบกินเถอะค่ะ” ไม่นึกเลยว่าเมื่อมองไปที่ฉู่เจียงหวัง

แย่แล้ว ขาสัตว์ที่เขาจ้องมานานแสนนานกำลังจะถูกกินแล้ว!

ยมบาลตัวน้อยไม่ให้อภัยเขาแล้วจริง ๆ!

นี่จะได้ยังไง คนร่วมโต๊ะที่ดีขนาดนี้...ไม่ใช่สิ เพื่อนกิน...ก็ไม่ใช่ หัวหน้าระดับสูงที่ดีขนาดนี้ เขาไม่อยากเสียไป!

ฉู่เจียงหวังพูดโพล่งออกมาว่า “หินสีชาดหนึ่งแสน!...”

ซู่เป่า “?”

หินอะไรนะ?

ทว่าวินาทีต่อมาภาพตรงหน้าก็เบลอ หินกองหนึ่งถูกดันมาอยู่ข้าง ๆ วางเต็มตำหนักเหยียนหลัว

ซู่เป่า “???” เอาหินหนึ่งแสนก้อนมาให้เธอทำไม?

ฉู่เจียงหวังอธิบายให้เธอฟังอย่างกระตือรือร้น

“หินสามชนิดที่สำคัญที่สุดในยมโลกคือหินอุดผืนฟ้า อัญมณีอัคนีและหินสีชาด”

“เล่าลือกันว่าตอนที่หนี่ว์วาอุดฟ้า หินอุดผืนฟ้าแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ ร่วงลงมาก่อตัวเป็นอัญมณีชื่อว่าอัญมณีอัคนี! ในนั้นแฝงไปด้วยสีสันสดใส มีประโยชน์ทำให้บรรลุในกฎ”

“หินที่อยู่ข้าง ๆ อัญมณีอัคนีถูกมันทำให้กระทบกับกฎ ดูดซับพลังหยินอย่างบ้าคลั่ง ก่อเป็นหินสีชาด...หินสีชาดมีเพียงสีเดียวเท่านั้น ซึ่งก็คือสีแดง!”

“หินอุดผืนฟ้ามีพลังร้ายกาจเป็นอย่างยิ่ง จนถึงวันนี้ข้ายังไม่เคยเห็นหินอุดผืนฟ้าเลยสักก้อน เคยได้ยินแต่ว่ามีเพียงจักรพรรดิตงเยว่เท่านั้นถึงจะมี...”

ซู่เป่า “หืม?”

ฉะนั้น...?