ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1213

แสงที่มันแวบๆ มีสายฟ้าอยู่ในนั้น ราวกับไม่อนุญาตให้สิ่งใดดำรงอยู่อย่างนั้น สาบานว่าจะทำลายสิ่งนั้นให้สิ้น...

ฉินก่วงหวังอึ้งไปเลย ค้นพบโดยไม่รู้ตัว

ไม่ถูกต้องสิ สิ่งที่ยมบาลตัวน้อยต้องการเปลี่ยนในครั้งนี้ไม่ใช่ข้อบังคับของโลกใต้พิภพ...ไม่นึกเลยว่าจะเป็น...กฎของโลกใต้พิภพ?!

ข้อบังคับกับกฎแตกต่างกันมาก ๆ!

กฎคือสิ่งที่อยู่มาคู่กับฟ้าดิน ฝืนไม่ได้

ข้อบังคับเป็นสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้นมาเอง ประกอบขึ้นเป็น “กฎ” อีกชั้นหนึ่งภายใต้กฎ เมื่อเทียบกับกฎของฟ้าดินแล้วยังห่างกันอีกมาก...

ไม่นึกเลยว่ายมบาลตัวน้อยจะเปลี่ยนกฎ!

นี่คือกำลังจะต่อต้านกับฟ้าอย่างนั้นหรือ?!

เธอ...เธอกล้าดีอย่างไร!

นี่มันต้องการทำลายทั้งยมโลกไม่ใช่หรือ!

ผิดอย่างร้ายแรง ผิดอย่างร้ายแรงจริง ๆ!

ฉินก่วงหวังเดือดดาลจนเนื้อตัวสั่นเทา ไม่ได้ เขาต้องห้ามเธอเอาไว้!

ในจังหวะนี้เอง บนท้องฟ้าของตำหนักเหยียนหลัวแห่งนรกขุมที่ห้า!

เงาร่างเล็ก ๆ ร่างหนึ่งขึ้นไปอย่างสุดยอด สิ่งที่มารับหน้าคือสายฟ้าที่ฟาดลงมา ขึ้นไปปะทะอย่างไม่เกรงกลัว!

ยมบาลทุกตนต่างตกตะลึงกันเป็นอย่างมาก มองเงาร่างน้อย ๆ นั่นพร้อมทั้งเหงื่อตกติ๋ง ๆ

บำเพ็ญมาหลายพันปี ยมบาลทุกตนยังไม่เคยเห็นเหตุการณ์แบบนี้มาก่อนเลย

คนต่อสู้กับสวรรค์ คนที่ตัวเล็กราวกับมด ไม่นึกเลยว่าจะกล้าฝืนครรลองสวรรค์

ภายใต้แรงกดดันของความน่าหวาดหวั่นในการบีบบังคับของครรลองสวรรค์ แม้ส่วนใหญ่ต้องการจะกำจัดเงาร่างน้อย ๆ นั่นก็ตาม แต่อานุภาพของสวรรค์ยิ่งใหญ่ ทั้งโลกใต้พิภพล้วนต้องประสบพบเจอภัยพิบัติ

ฉินก่วงหวังที่อยากจะเข้าไปห้ามซู่เป่า รู้สึกเพียงว่าตัวเองถูกครรลองสวรรค์ข่มขู่และกดเอาไว้ ถูกกดจนกระดูกสันหลังอดไม่ได้ที่จะงอ เขาคุกเข่าลงบนพื้นดังตึง!

เปี้ยนเฉียนหวังต้านทานอย่างยากลำบาก ภายใต้อานุภาพแห่งครรลองสวรรค์เดิมทีก้าวขาสักชุ่น¹ยังยาก แต่เขาจำเป็นต้องออกไป...

ครั้งนี้เขาคงช่วยซู่เป่าไม่ได้แล้ว

แต่สิ่งที่เขาทำได้ก็คือ ไม่ให้ฉินก่วงหวังหรือคนอื่น ๆ ฉวยโอกาสก่อความวุ่นวาย

ฉู่เจียงหวังเองก็มีความคิดเช่นเดียวกัน ต้านทานกับแรงกดดันและการบีบบังคับของครรลองสวรรค์ยากที่จะเดินไปยังนรกขุมที่ห้า เพียงแต่ผ่านไปนานสองนานแล้วถึงจะก้าวขาออกไปข้างหน้าได้ก้าวหนึ่ง รู้สึกว่าภายใต้แรงกดดันและการบีบบังคับนี้กระดูกข้อเข่าต่างหักเสียงดังเป๊าะไปหมดแล้ว...

อู่กวงหวังเอ่ยขึ้นอย่างตื่นตระหนก “พี่สาม เราจะทำอย่างไรกันดี?”

แค่พูดเขายังรู้สึกยากเลย!

ซ่งตี้หวังเอ่ย “ไม่ต้อง...สนใจ!”

ฉากทำลายฟ้าทลายดินนี้ราวกับวันสิ้นโลก ซ่งตี้หวังอกสั่นขวัญแขวน กระทั่งยังสงสัยว่าโลกใต้พิภพจะหายไปหรือเปล่า

หากก่อนหน้าที่จะกินอาหารมื้อนี้ ถ้าเกิดเขาอยู่ฝ่ายเดียวกับฉินก่วงหวัง ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องขวางซู่เป่าเอาไว้

ความเสี่ยงของการเปลี่ยนแปลงมีมากทีเดียว หากไม่ระวังทุกคนก็ต้องรนหาที่ตายเป็นเพื่อนเหยียนหลัวหวัง เพื่อตัวเอง เช่นนั้นเขาจึงทำได้เพียงยืนข้างเดียวกับฉินก่วงหวังเท่านั้น...

ในวินาทีนี้ซู่เป่ากำลังต้านทานสายฟ้าฟาดอย่างยากลำบาก

ที่แท้หลังจากที่พวกฉินก่วงหวังเขากลับไป ซู่เป่าก็ต้องการเอากฎใหม่ที่บรรลุวันนี้ออกมาปกคลุมบนตำหนักเหยียนหลัว

เธอไม่เคยนึกมาก่อนเลยว่าจะลากทั้งตำหนักเหยียนหลัว “ฝังไปพร้อมกัน” เพียงแต่ไม่นึกเลยว่าครรลองสวรรค์จะมีการตอบสนองที่ใหญ่โตถึงเพียงนี้!

ซู่เป่าสัมผัสได้อย่างชัดเจน ครรลองสวรรค์ไม่อนุญาตให้เธอเปลี่ยนแปลง

เพียงแต่ต้องการกดเธอ พวกเขา และทุกสิ่งในยมโลกนี้ให้อยู่ภายใต้มัน รับการควบคุมของมันทั้งหมด

ทว่าซู่เป่ากลับรู้สึกถึงบางสิ่งที่ค่อนข้างแตกต่างออกไป ครรลองสวรรค์ไม่ได้มีเจตนานี้ ทว่าเหมือนกับบดขยี้ไปตามสัญชาตญาณ?

ไม่ว่ายังไง สายฟ้าฟาดนี้เธอก็เป็นคนดึงดูดลงมา เธอไร้ซึ่งทางให้ถอยแล้ว

ถ้าครั้งนี้เธอต้านทานไม่ได้ เธอมีลางสังหรณ์ว่าทุกครั้งหลังจากนี้เธอจะผ่านไปไม่ได้

และหากเธอต้านเอาไว้ไม่อยู่ สายฟ้าคงฟาดลงบนตำหนักเหยียนหลัวเป็นแน่...ถึงเวลานั้นทุกคนก็จะสาบสูญ

พ่อกับแม่ยังอยู่ในตำหนักเหยียนหลัว เหล่าผีเองก็อยู่ในตำหนักเหยียนหลัวเช่นกัน!

เธอยังรับปากกับคุณยายและเหล่าลุง ๆ ว่า อีกหนึ่งปีจะต้องกลับไปให้ได้...

จะแพ้ไม่ได้!

“อ๊า...”

ซู่เป่าจะโกนด้วยความเดือดดาล ในมือถือพู่กันชี้ชะตา พุ่งเข้าไปอย่างไม่เกรงกลัวใด ๆ!