ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1219

ฉินก่วงหวังกับผีขี้ขลาดประลวงฝีมือกันจนตัดสินแพ้ชนะไม่ได้

ฉินก่วงหวังพยายามสุดชีวิต จะเสียหน้าอีกครั้งไม่ได้แล้ว ต้องหาบันไดลงนี่ให้เจอให้ได้

รอเขาเอาชนะผีขุนศึกลูกน้องของซู่เป่าได้ เขาก็จะฉวยโอกาสพูดว่าเหยียนหลัวหวังเก่งกาจจริง ๆ พวกข้าเลื่อมใสแล้ว!

หลังจากนั้นก็ค่อยหาโอกาสกลับไป...

แต่ใครจะรู้ได้กันล่ะ?

ผีขี้ขลาดไม่ใช่ผีขุนศึกทั่ว ๆ ไป เป็นผีขุนศึกที่ค่อนข้างไม่ยอมให้ใครมาวิจารณ์ตนและพวกของตน

ครั้งแรกที่ได้อยู่ในขั้นยมบาล ก็ต่อสู้กับยมบาลเสียแล้ว แม้จะมีประสบการณ์ไม่พอ แต่ก็ไม่ยอมแพ้เช่นกัน!

เขาอยากจะแก้หน้าให้ซู่เป่า อยากช่วยซู่เป่ากดหัวของฉินก่วงหวังได้อย่างสมบูรณ์ แล้วบดขยี้บนพื้นเสีย!

ทั้งสองคนต่างเดือดดาล ยิ่งต่อสู้กันก็ยิ่งฮึกเหิม ยิ่งต่อสู้กันก็ยิ่งโหดเหี้ยมยิ่งขึ้น

ฉินก่วงหวังใกล้จะกระอักเลือดแล้ว หงุดหงิดเป็นอย่างมาก

ในตอนนี้เขาถึงได้มองออก ผีขุนศึกตนนี้มาให้บันไดทางลงกับเขาที่ไหนกันล่ะ นี่จะเอาชีวิตเขาต่างหากล่ะ!

มีที่ไหนเล่นลูกหนังกับหัวหน้าแบบนี้บ้าง?!

ฉินก่วงหวังเริ่มรู้สึกว่าแรงกายกะใจไม่ไปด้วยกันแล้ว

ที่สำคัญก็คือ กะอีแค่ผีขุนศึกกระจอก ๆ ก็ยังตัดสอนแพ้ชนะกับเขาไม่ได้ ทันใดนั้นฉินก่วงหวังก็รู้สึกไร้เรี่ยวแรงอย่างหนึ่ง

ครั้งแรกที่รู้สึกถึงกฎเก่าต่อหน้ากฎใหม่ แพ้ทุกตารางนิ้ว...

ราวกับตัวเขานั้น กำลังล้มลงไปทีละก้าว ๆ สุดท้ายเป็นไปได้ว่าอาจจะร่วงลงไปในขั้นของขั้นนี้ และไม่สามารถผงาดขึ้นมาใหม่อีกครั้ง...

เมื่อความคิดนี้ผุดขึ้นมาในหัว ท่วงท่าของฉินก่วงหวังก็แพ้ไปก่อน เริ่มตามไม่ทัน และเริ่มรู้สึกว่าเปลืองแรง...

คนเราก็เป็นแบบนี้ เมื่อมีกำลังใจควรฮึดสู้และทำให้สำเร็จในครั้งเดียว มิฉะนั้นหากกำลังใจหมดก็จะไม่สามารถทำต่อไปได้ มันพอจะพิสูจน์ได้ว่าขวัญกำลังใจสำคัญแค่ไหน

ผีขี้ขลาดมีความมั่นใจเต็มเปี่ยม ยิ่งต่อสู้ก็ยิ่งฮึกเหิม แม้ตามตัวจะเต็มไปด้วยรอยแผล แต่ก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

หมัดสุดท้าย ทำเอาฉินก่วงหวังกระเด็นออกไปเลย...

เพียงหนึ่งหมัดจริง ๆ

ฉินก่วงหวังตกลงบนสิ่งปลูกสร้างด้านนอกตำหนักเหยียนหลัวดังโครม ทำเอาเอากำแพงที่ซู่เป่าตกใส่ตอนถูกฟ้าผ่าขณะฝ่าด่านเคราะห์อัสนีบาตรเมื่อสองสามวันก่อนยิ่งพังเข้าไปใหญ่

ครานี้หน้าแตกอย่างสมบูรณ์แบบ

ผีขี้ขลาดยังเอ่ยขึ้นอย่างตกตะลึง “โอ๊ะ! ขอโทษนะครับ! ใต้เท้า เป็นผมที่ไม่รู้จักหนักเบาเอง! เมื่อกี้ตอนที่สู้กับใต้เท้าเลือดมันร้อนจริง ๆ ไม่นึกเลยว่าจะลืมออมมือให้ใต้เท้าไปซะได้ ผมสมควรตายจริง ๆ!”

ฉินก่วงหวัง “...”

เดือดดาลจนสั่นไปทั้งตัว

เยี่ยม...เยี่ยมดีจริง ๆ!

ทั้งหมดนี้จงใจสู้เพื่อกดเขาใช่ไหม?

เขาเป็นถึงยมบาลแห่งนรกขุมแรกผู้สง่า ทว่ากลับถูกเหยียดหยามเช่นนี้ พญายมตัวน้อยเยี่ยมมากจริง ๆ!

ฉินก่วงหวังตะเกียกตะกายขึ้นมา พร้อมทั้งเอามือปิดหน้า...

ใบหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บแค้น “พอได้รับตำแหน่งกระบี่แรกก็ตัดสายตรงก่อนเลยนะ! เหยียนหลัวหวัง เจ้าช่างน่าผิดหวังจริง ๆ!”

ความหมายก็คือเธอเพิ่งจะได้รับตำแหน่ง ก็ทำให้ขุนนางเก่า ๆ ยำเกรง ต่อไปยังจะมีใครกล้าจงรักภักดีกับเธออีกล่ะ?

ซู่เป่ามองเขาอยู่เงียบ ๆ

“ฉินก่วงหวัง ลุงไม่ใช่สายตรง” เธอพูดเพียงแค่ประโยคนั้นประโยคเดียว