ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1232

ซูเหอเหวินนั่งอยู่ข้างๆ ด้วยสีหน้านิ่งเฉยและหมดคำพูดมาก

ปลอมกว่านี้ได้อีกไหมไอ้น้องชาย

ซู่เป่าพูดไว้หน้าอย่างเช่นเคย “ว้าว พี่ชายจับผีได้ตั้งยี่สิบตัว เก่งมากจริงๆ”

เธอยกนิ้วโป้งพร้อมแสดงสีหน้าชื่นชม

ซูเหอเวิ่นพึงพอใจมาก

ซู่เป่าพูดอีกว่า “พื้นที่ในถุงหล่อแกมีขนาดใหญ่ประมาณเท่าบ้านเราเลย”

เธอมองออกไปนอกหน้าต่าง แล้วชี้ไม้ชี้มือพลางพูดว่า “ถ้าเราอยากจะย้ายบ้าน ตัวบ้านรวมสวน และของในบ้านทั้งหมดนี้สามารถยัดใส่ในถุงนี้ได้หมดเลย”

“ดังนั้นผียี่สิบตัวก็ใส่ในถุงนี้ได้สบายเลย”

ซูเหอเวิ่นแอบตกใจ พื้นที่ใหญ่ขนาดนั้นเลย

นี่แหละคือการหดขยายพื้นที่

ถุงที่เขาใช้ยันต์ทำออกมาจะเรียกว่าถุงหล่อแกได้ซะที่ไหน... มันเทียบกันไม่ได้เลย

จู่ๆ ซูจื่อซีพลันพูดว่า “เยี่ยม อย่างนั้นก็พอใส่ผีสามสิบตัวของฉันได้”

ซูเหอเวิ่น “...”

ซูเหอเหวิน “...”

ทั้งสองคนแอบด่าในใจพร้อมกันว่า ขี้แสดง!

ส่วนหานหานมองซู่เป่าตาปริบๆ “แล้วของฉันล่ะ ของฉันมีไหม”

ซู่เป่าเริ่มหยิบบางสิ่งออกมาจากแหวน

“นี่คือยาต้าลี่” ซู่เป่ายื่นยาลูกกลอนให้หานหาน “มันสามารถเปลี่ยนแปลงสภาพร่างกายและเพิ่มพละกำลังได้ค่ะ”

เธอรู้สึกว่ามันเหมาะกับพี่หานหาน เพราะพี่หานหานชอบชกต่อย... เอ๊ยถุย ชอบออกกำลังกาย

หานหานดีใจมาก และพอใจกับของขวัญชิ้นนี้อย่างมาก

แม้ว่าซู่เป่าจะขนสมบัติล้ำค่าและอาหารอันโอชะกลับมาเป็นกอง แต่เธอก็ยังรู้สึกว่ามันด้อยค่ากว่ายาต้าลี่เม็ดเล็กๆ นี้

หานหานกลืนยาต้าลี่โดยไม่พูดพร่ำทำเพลง

ซู่เป่าเปิดขวดน้ำแร่จิตวิญญาณแล้วยื่นให้เธอ “พี่ช้าๆ หน่อย เดี๋ยวสำลัก”

หานหานดื่มน้ำหมดไปครึ่งขวด จากนั้นรู้สึกเหมือนมีความร้อนพุ่งลงท้องจากลำคอ แล้วกระจายไปทั่งร่างกายและพลุ่งพล่านในสายเลือด

ทันใดนั้น เธอพลันรู้สึกว่าตัวเองสามารถต่อยวัวลอยได้ในหมัดเดียว

ตื่นเต้นจัง อยากชกใครสักคนลองดูจัง

หานหานย้ายโต๊ะ เก้าอี้ โซฟาไปมาอย่างตื่นเต้น...

“ว้าว เก้าอี้เบาเหมือนนุ่นเลย”

“โอ้โห ฉันสามารถยกโซฟาได้ด้วยมือเดียว”

“ยกโต๊ะขึ้นได้เลย ต่อไปใครจะทำความสะอาด ฉันจะช่วยเขายกโต๊ะเอง”

ทุกคน “...”

เสี่ยวสวินสวินอยู่ไม่นิ่ง งอแงอยากเล่นบนเตียงของพี่สาว ซู่เป่าจึงอุ้มเสี่ยวสวินสวินมา แล้วกลิ้งเขาลงบนเตียง

เขารีบนอนหงายทันทีที่ถึงเตียง จากนั้นยกเท้าทั้งสองข้างขึ้นมาแล้วจับนิ้วเท้าเล่น

เวลาเงียบสงบแบบนี้ก็ดูน่ารักดี เขากลิ้งกลอกตาไปมาพลางมองพี่ชายและพี่สาว ท่าทางเหมือนฟังเข้าใจ

ซูเหอเหวินเงยหน้าขึ้นอย่างเอื่อยเฉื่อย แล้วชำเลืองมองซู่เป่าอย่างเฉยเมยแวบหนึ่ง

แต่ใบหน้าน้อยๆ กลับแสดงสีหน้าเคร่งขรึม

นัยน์ตาของซูเหอเหวินเปื้อนด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย ถามติดตลกว่า “ต้องตรวจสุขภาพก่อนหยอดตาไหม”

ซู่เป่า “อืม... เอ่อ คือ ควรตรวจดูสักหน่อยว่ามีขี้ตาไหม”

ซูเหอเหวิน “...”

ซูเหอเวิ่นและหานหานหัวเราะเสียงดังอย่างไม่เกรงใจ

ซูเหอเหวินดีดหน้าผากเธอแล้วพูดว่า “ซนแล้วนะ กล้าล้อพี่ชายเล่นแล้ว”

ซู่เป่าหัวเราะคิกคักก่อนจะเปิดฝาขวดหยกออก จากนั้นเข้าไปใกล้ตาของซูเหอเหวิน

“ห้ามขยับนะคะ”

“ห้ามกระพริบตาด้วย”

“ไม่ต้องตื่นเต้นนะคะ”

ซูเหอเหวิน “...”

เมื่อเขาเห็นขวดหยกสั่นดิ๊กๆ ตรงหน้า ในใจพลางคิดว่าดูเหมือนเธอตื่นเต้นมากกว่าฉันอีกนะ น้องสาว!

ในขณะที่เขากำลังจะพูดว่าให้เขาทำเองเถอะ ซู่เป่ากลับใช้นิ้วโป้งและนิ้วชี้คลีเปลือกตาบนและล่างของเขาออกโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว

จากนั้นสิ่งที่บรรจุอยู่ในขวดหยกก็ไหลลงมาราวกับล้างตา ซูเหอเหวินจึงน้ำตาไหลเป็นทาง

“...”

นี่...

อืม น้องสาวของเขาช่างใจกว้าง ไม่คิดเล็กคิดน้อยเลย... !