ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1233

พอเห็นพี่ชายปล่อยไก่ปุ๊บ ซูเหอเวิ่นที่รอเวลานี้มานานก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเก็บภาพทันที

ซูจื่อซีเอาโทรศัพท์ขึ้นมา ทำท่าทางจริงจัง…ถ่ายคลิปวิดีโออยู่

ซู่เป่ารีบเอามือขึ้นมาเช็ดหน้าของซูเหอเหวินอย่างลวกๆ แล้วเอ่ยว่า “ขอโทษค่ะ！ มือสั่นไปหน่อย！”

ซูเหอเหวินหลับตาแล้วเอ่ยว่า “ไม่เป็นไร”

ซู่เป่า “โอเค ทีนี้ถึงตาอีกข้างหนึ่งแล้ว”

ซูเหอเหวินกลัวว่าเธอจะมาถ่างตาเขาอีกรอบโดยไม่กล่าวเตือนล่วงหน้า เขาก็เลยไปจับมือเธอไว้ในขณะที่นิ้วของเธอกำลังกดอยู่ที่เบ้าตาของเขา

“อย่าสั่นสิ” เขาเอ่ย

ซู่เป่า “โอเค！ หนูไม่สั่นแล้ว！”

สั่นๆๆ…

พร้วด~

ล้างตาอีกแล้ว

ไม่เป็นไรๆ！ของดีๆ ไม่เสียดาย！

ซู่เป่ารีบจัดขวดหยกให้ตรง เหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อกี้ทำให้สิ่งที่อยู่ในขวดหยกถึงกับหายไปประมาณหนึ่งส่วนสามเลยทีเดียว

ในขวดหยกนี้มี ‘น้ำหวานบริสุทธิ์’ เป็นน้ำที่สะสมและคั้นออกมาจากเกสรดอกไม้ในจิ่วโยว

เป็นที่รู้กันอยู่แล้วว่าคนธรรมดาไม่สามารถเข้าไปในจิ่วโยวได้ ไม่ต้องพูดถึงดอกไม้เลยเพราะมันเป็นสมบัติล้ำค่าที่หายากมาก

แต่น้ำเกสรดอกไม้ไม่ได้มีผลกับการบำเพ็ญของผีมากนัก (ซู่เป่าคิด) เพราะฉะนั้นเธอเลยไม่ได้รู้สึกเสียดายอะไร

ซู่เป่าปิดฝาให้สนิทแล้วก็ยื่นให้กับซูเหอเหวิน “พี่ใหญ่ คราวหน้าถ้าพี่รู้สึกปวดตาอีกก็หยิบอันนี้มาหยอดตานะ”

ซูเหอเหวินที่กำลังเอากระดาษทิชชู่เช็ดหน้าอยู่…ก็พยักหน้ารับ หลังลืมตาขึ้นมาก็รู้สึกว่าจู่ๆ ของในห้องก็ชัดขึ้นมาในทันที

ก่อนหน้านี้ถึงแม้ว่าจะสายตาสั้นไม่มาก แต่พอมองระยะไกลในตอนกลางคืนก็รู้สึกว่ายังแอบมัวอยู่บ้าง

แต่ตอนนี้กลับชัดจนไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว เหมือนเอาโทรศัพท์มาแนบอยู่ตรงหน้าอย่างงั้นแหละ

ซูเหอเหวินสงสัย มันได้ผลดีขนาดนี้เลยเหรอ？เห็นผลทันตาเห็นสุดๆ！

แบบนี้ดูเหมือนแว่นตาจะไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว

แต่เขายังคงชินกับการใส่แว่นตามากกว่า เพราะการใส่แว่นสามารถบดบังความรู้สึกบางอย่างจากแววตาของเขาได้ แถมยังทำให้เขาดูสุขุมมากขึ้นด้วย

ตอนนี้ซูเหอเหวินได้เริ่มเข้าไปทำงานที่ซูซื่อกรุ๊ป เริ่มฝึกงานเพื่อที่จะได้สืบทอดธุรกิจในอนาคต

ภาระอันใหญ่หลวงของตระกูลซูก็ย่อมต้องมีคนลุกขึ้นมา

ซูเหอเหวินที่อายุสิบห้าสิบหกยังดูอ่อนเยาว์เกินไป ยังดูไม่ผู้ใหญ่พอ ยังไงก็คงต้องใส่แว่น แต่อาจจะเปลี่ยนมันเป็นแว่นกันแสงแทน

“รีบนอนเถอะ！” ซูเหอเหวินทนไม่ไหวเอื้อมมือไปลูบที่หัวของซู่เป่า

พี่ใหญ่พอใจแล้ว ถึงแม้น้องสาวจะแค่มาช่วยเขา “หยอดตา” เพียงชั่วคราวเท่านั้น

แต่กลับได้ยินซู่เป่าบอกว่า “รอเดี๋ยว หนูยังไม่ได้ให้ของขวัญพี่ใหญ่เลย！”

ซูเหอเหวินเซอร์ไพรส์เล็กน้อย “อะไรเหรอ？”