ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1236

สารจากผู้เขียน（ขอโทษเป็นอย่างสูง ตอนที่แล้วได้ใส่ชั้นเรียนของหลันเสวี่ยเอ่อร์ผิดไป เธอกับซู่เป่าไม่ได้อยู่ห้องเดียวกัน ขอโทษอีกครั้งค่ะ！）

หลันเสวี่ยเอ่อร์ทนไม่ไหวก็เลยแกล้งเดินไปห้องน้ำ เพื่อที่จะเดินผ่านห้องของซู่เป่า

แต่สุดท้ายพอเห็นภาพที่เธอถูกเพื่อนร่วมชั้นรุมล้อม…ก็เจ็บใจกว่าเดิม

ตั้งแต่ที่ซู่เป่าแฉเธอเมื่อตอนงานประชุมโรงเรียนครั้งที่แล้ว เธอก็ตกเป็นเป้าหมายของการวิพากษ์วิจารณ์จากเพื่อนๆ แถมทุกคนในชั้นเรียนก็ไม่ชอบเธอ อีกทั้งเมื่อออกจากห้องเรียนของตัวเอง ห้องเรียนอื่นๆ ก็ต่างไม่ชอบเธอด้วยจากข่าวลือโป๊ะแตกของเธอ

เรื่องทั้งหมดนี้เป็นเพราะซู่เป่า！

เธอเป็นที่รักของตระกูลซู ถึงไม่เปิดโปงก็ไม่ได้ส่งผลกระทบอะไรต่อเธอซะหน่อย

แต่ทำไมเธอถึงต้องเปิดโปงล่ะ？ไม่คิดจะเหลือหนทางให้เธออยู่เลยหรือไง？

หลันเสวี่ยเอ่อร์รู้สึกว่าตอนนี้ชีวิตของเธอดำดิ่งสุดๆ ไปโรงเรียนก็โดนคนอื่นชี้หน้านินทา ทุกคนต่างว่าเธอว่าเป็นยัยบัวขาวแอ๊บแบ๊ว เธอรู้สึกกดดันทุกวันที่ไปโรงเรียน

แต่ไม่ไปเรียนก็ไม่ได้

ตอนนี้ถึงแม้เธอจะสอบได้คะแนนดีแค่ไหน เพื่อนๆ ก็ไม่มีวันมาชื่นชมเธอ มีแต่จะเย้ยหยันเธอเท่านั้น

หลันเสวี่ยเอ่อร์รู้สึกโดดเดี่ยว หดหู่ และเจ็บปวด…เธอดิ้นรนอยู่ในกระแสน้ำวนแบบนี้ ทำให้เธอมีความรู้สึกเหมือนชีวิตของตัวเองจะไม่มีทางลุกขึ้นมาได้อีก

**

ซู่เป่าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าในใจหลันเสวี่ยเอ่อร์คิดยังไงและไม่มีท่าทีสนใจเลยด้วยซ้ำ

เธอตั้งใจอ่านหนังสือทบทวน และหวงแหนเวลาเรียนอย่างมาก

ความพยายามเอาจริงเอาจังนี้ของเธอถึงกับทำให้ครูประจําชั้นรู้สึกกังวลนิดหน่อย ทัศนคติต่อการเรียนของเธอนั้นค่อนข้างดีเลยทีเดียว แต่การขาดเรียนทั้งเทอมแบบนี้ ใช่ว่าจะทนต่อ

“ความล้มเหลว” ได้

ถ้าเกิดสอบไม่ได้ขึ้นมาก็จะรู้สึกเหมือนความจริงปะทะหน้า และอาจจะทำร้ายความรู้สึกของเด็กได้ จนกระทั่งไม่มีแรงฮึดสู้แบบนี้อีก…

ครูประจําชั้นอดไม่ได้ที่จะเตือนว่า “นักเรียนซูจื่อซู่ แค่พยายามก็เพียงพอแล้ว หากผลออกมาเป็นยังไงก็ไม่สำคัญหรอก ครูรู้ว่าหนูตั้งใจเต็มที่ สุดท้ายต่อให้สอบได้ไม่ดีก็ไม่เป็นไร”

ซู่เป่าเงยหน้าขึ้นมาแล้วพูดอย่างจริงจังว่า “ครูคะ หนูจะเอาที่หนึ่งให้ได้ค่ะ”

ครูประจำชั้น “…”

เฉาเสี่ยวเหนียนที่นั่งอยู่แถวหลังของซู่เป่า “…”

ถึงกับหดคอไม่กล้าพูดอะไร

ห้ะที่หนึ่งเลยเหรอ！！

เธอขอแค่สอบได้กลางๆ ของชั้นเรียนก็พอแล้ว

ขนาดตัวเองตั้งใจอ่านหนังสือทุกวันยังไม่กล้าบอกว่าจะเอาที่หนึ่งให้ได้เลย แต่พอมองใบหน้าอันมั่นใจของซู่เป่าแล้ว เฉาเสี่ยวเหนียนก็รู้สึกทึ่งและชื่นชมเป็นอย่างมาก

ครูประจำชั้นตบไหล่ซู่เป่า แต่ไม่ได้พูดอะไรต่อ

ในใจรู้สึกว่าซู่เป่าคงคุยโม้ไปเอง…เดี๋ยวรอผลสอบออกมา เขาต้องมาพิจารณาดูอีกทีว่าจะแจ้งถึงปัญหาการเรียนของเด็กให้ตระกูลซูฟังยังไงดี

ข่าวลือที่ซู่เป่าจะเอาที่หนึ่งแพร่สะพัดออกไป