เมื่อก่อนมู่กุยฝานเคยสู้กับพวกไร้ยางอายอยู่เหมือนกัน สำหรับคนที่ไม่สนพวกคนที่ทำตัวไร้ยางอายแบบนี้ ขอแค่สู้กับมันตรงๆ จนพอใจก็พอ
แต่ตอนนี้ซู่เป่าที่กำลังเผชิญกับผีใจแคบนั้นไม่เหมือนกัน
เขาทั้งดูวิปริต ไร้ยางอาย ไม่กลัวการตัดสิน ยิ่งไม่กว่านั้นยังไม่กลัวนรกอีกด้วย
แม้ว่าจะกำจัดเขาจนวิญญาณแตกสลายแต่เขาก็ดูเหมือนไม่แคร์อะไรเลย
ซู่เป่าไม่รู้จะลงมือยังไงดี จะให้กรอกซุปหลงลงภวังค์ใส่ปาก หรืออ่านบันทึกเป็นตายก็ดี แต่มันไม่สะใจยังไงชอบกล
อีกทั้งเขาถึงขนาดกล้าที่จะด่าแม้กระทั่งแม่ของตัวเอง ดูแล้วเหมือนไม่มีอะไรสามารถลงโทษเขาได้เลยจริงๆ
จี้ฉางหัวเราะเยาะ “อย่างนั้นหรือ?”
เขายกมือขึ้น ตำราแสงทองก็ปรากฏขึ้นทันทีแล้วพลิกไปที่หน้าๆ หนึ่ง
“โต้วเฉิง คนจังหวัด xx เมือง xx เกิดเมื่อปี x เดือน x วันที่ x ถูกถลกหนังควักกระดูกแตกเป็นเสี่ยงๆ จนตาย”
ซู่เป่าพยักหน้า “ก็ว่าทำไมถึงไม่กลัวลงนรก ที่แท้ก็ตายอนาจแบบนี้นี่เอง”
ซูเหอเวิ่นถึงกับตะลึง “ถลกหน้าควักกระดูก แตกเป็นเสี่ยงๆ…กระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นของฉันสุดๆ!”
การทรมานแบบนี้มีแค่ในสมัยโบราณเท่านั้นนี่ ผีใจแคบไปทําอะไรมาถึงได้ตายอย่างน่าสังเวชขนาดนี้!
พอพูดถึงการตายของตัวเองแล้ว ผีใจแคบไม่เพียงแต่จะไม่รู้สึกหวาดกลัวหรือเกลียดชังแต่กลับหัวเราะเหอะๆ ว่า “ไม่มีอะไรหรอก”
จี้ฉางไปตรวจสอบดู “คนที่เขาเกลียดที่สุด ถ้าข้าเดาไม่ผิดน่าจะเป็นหลีเสวี่ยวหยิง”
พอได้ยินชื่อนี้อีกครั้ง แววตาของผีใจแคบก็เปลี่ยนเป็นความเกลียดชังอีกครั้ง แต่ไม่นานนักก็หัวเราะขึ้นมา
“ถูกแล้ว หลีเสวี่ยอิ๋ง!”
“ตอนนี้เธอก็น่าจะแก่แล้วหรือเปล่า?เป็นเพราะตอนสาวๆ ชอบเล่นตัวดีนัก แก่มาก็เลยมีโรค แถมยังโดนคนทั้งชุมชนก่นด่าอีกใช่ไหม?ฮ่าๆ!”
พอพูดถึงเรื่องนี้เขาก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันที “ผู้หญิงคนนี้มันชั้นต่ำ จุดจบแบบนี้แหละถึงจะเหมาะกับเธอ! แก่แล้วก็ยังถูกคนข่มขืน มีชีวิตสกปรกขนาดนี้ กระโดดเหวตายไปเลยก็ดี ฮ่าๆ!”
จี้ฉางขมวดคิ้ว
ซู่เป่าก็ขมวดคิ้วเช่นกัน
พอผีใจแคบเปิดปากพูดแต่ละคำก็มีแต่ทำให้คนอื่นรู้สึกไม่สบายใจ
“ไปดูก็รู้” จี้ฉางเอ่ยเรียบๆ “เจ้าว่าดีหรือไม่ ก็ไม่ได้อยู่ไกลเสียนี่!”
ผีใจแคบถึงกับอึ้ง
ซู่เป่าเข้ามาใกล้แล้วซบอยู่ที่ไหล่ของท่านอาจารย์แล้วมองไปที่ตำรา
“เอ๊ะ อยู่ไม่ไกลจริงด้วย อยู่ในโซนที่คฤหาสน์เราอยู่เลย!”
คฤหาสน์ตระกูลซูอยู่ในที่ดินผืนใหญ่ แต่บ้านก็ไม่ได้อยู่เขาลึกๆ ก็อยู่ในชุมชนเล็กๆ แห่งหนึ่งนั่นแหละ
พอพูดถึงชุมชนนี้แล้ว คนที่อยู่ก็มีแต่คนรวยทั้งนั้น ถ้าไม่ได้มีอำนาจก็น่าจะมีปัญญา นอกจากคฤหาสน์ตระกูลซูแล้วยังมีคฤหาสน์สำหรับครอบครัวขนาดใหญ่อยู่อีกสองหลัง แต่พื้นที่อาจจะไม่ได้ใหญ่ถึงครึ่งหนึ่งของตระกูลซูก็เท่านั้น
นอกจากคฤหาสน์สามหลังแล้วที่เหลือก็จะเป็นวิลล่าบ้านเดี่ยวหรือวิลล่าขนาดใหญ่อยู่ แบบที่แย่ที่สุดก็ยังดีกว่าบ้านเดี่ยวข้างนอกอยู่เยอะ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน
รอทุกวันเลยค่ะ...
กระโดดข้ามหายไปหลายตอนเลยค่ะ...
1293 1297 1298 หายค่ะ 🥲🥲...
ตอนที่ 1288 หายไปค่ะ...
เย้...กลับมาแล้ว รอทุกวันเลยค่ะ...
หายไปนานจังเลยนะจ๊ะรอลงตอนใหม่อยู่นะคะ...
รอค่ะ...
ทำไมรอบนี้หลายไปนานคะ หรือไปบงที่อื่นคะ...
บทที่ 1268 แล้วกระโดดไป 1278 เลย บทที่ 1269 1270 1271 1272 ข้ามไปทั้งหมด 4 ตอนนะคะ...
รอบนี้หายนานมาก รอตอนใหม่อยู่นะคับ...