ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1248

อารมณ์ของซู่เป่าค่อนข้างหนักอึ้งและละเอียดอ่อน ก่อนหน้านี้ไม่นานเธอยังเห็นเจียชิ่นหว่านอยู่หยกๆ แถมอีกฝ่ายก็ยังดีๆ อยู่เลยนี่

หรือว่าพี่ชายทั้งสองคนจะไม่ได้อยู่เฝ้า แล้วโดนผู้ชายลามกคนนั้นกระทำมา？

เจียชิ่นหว่านก็เลยทนแรงกดดันไม่ไหวต้องฆ่าตัวตาย？

“ลองเล่ามาซิว่าเกิดอะไรขึ้น” ซู่เป่านั่งอยู่ในตำแหน่งข้างๆ

ฉู่เจียงหวังดึงเธอขึ้นแล้วเอ่ย “เหยียนหลัวหวังมานั่งตรงนี้ดีกว่า！”

เขาชี้ไปที่พระที่นั่งประจำตำแหน่งพญายมของตัวเขาเอง

ซู่เป่าส่ายมือ “ไม่ล่ะ”

เจียชิ่นหว่านถึงกับงง เหมือนตัวเองเห็นพญายมอยู่สองท่านยังไงไม่รู้…

ที่แท้ในยมโลกมีพญายมสองคนงั้นเหรอ？

เธอทำตาละห้อย แต่สักพักก็กลับมาเศร้าหมองอีก

“ฉัน…”

เธอค่อยๆ เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาให้ฟัง

ซู่เป่าถอนหายใจ เรื่องนี้เหมือนกับเรื่องเมื่อครั้งก่อนที่สองสาวทะเลาะกันในเน็ตแล้วนัดกันมาต่อสู้กันต่อหน้าเลยนี่

ในยุคปัจจุบันนั้น ความบันเทิงต่างๆ ก้าวหน้าอย่างรวดเร็วจริงๆ การสื่อสารของผู้คนในชีวิตประจําวันได้แปรเปลี่ยนจากโลกความเป็นจริงไปอยู่ในอินเทอร์เน็ตโดยไม่รู้ตัว

วาจาสามารถฆ่าคนได้…ดูเหมือนว่าจะมีน้อยคนที่จะเรียนรู้การระมัดระวังคําพูดและการกระทํา

“กลับไปเถอะ ยังไม่ถึงฆาต”

แต่เจียชิ่นหว่านกลับดื้อรั้น “ไม่ ฉันไม่อยากกลับไป”

โลกนี้ไม่มีอะไรให้เธออาลัยอาวรณ์อีกต่อไปแล้ว

ซู่เป่าถาม “ถ้าไม่รีบกลับไปให้ทันเวลาอาจจะตายจริงๆ ก็ได้นะ หรือไม่ก็อาจจะกลายเป็นเจ้าหญิงนิทรา แน่ใจใช่ไหม？”

เจียชิ่นหว่านพยักหน้า “อื้ม”

เธอไม่สนใจแล้ว

ฉู่เจียงหวังขมวดคิ้ว “และอาจเป็นได้ว่าจะมีวิญญาณเร่ร่อนไปสิงร่างก็ได้นะ ร่างกายของพี่จะกลายเป็นร่างกายของคนอื่น คนอื่นสามารถใช้ร่างกายของพี่ไปทำอะไรก็ได้…พี่ก็ไม่สนใจเหรอ？”

เจียชิ่นหว่านเงียบไปครู่หนึ่งแต่ก็พยักหน้าไป “อื้ม ไม่สนใจ”

เธอตัดใจได้แล้วจริงๆ

ทั้งมิตรภาพความรัก และชีวิตการทํางานที่กระทบจิตใจเธออย่างหนัก ทําให้เธอไม่มีความกล้าที่จะกลับไปเผชิญหน้ากับใครอีก

ซู่เป่าส่ายหน้า “พี่คิดว่านี่เป็นจุดจบที่ดีที่สุดแล้วเหรอ？ ไม่กลัวตายแล้วไม่อยากกลับไปแก้แค้นเหรอ…”

ฉู่เจียงหวัง “แค้กๆ！”

เขาเบิกตากว้างแล้วจ้องไปที่ซู่เป่า เอ่อ พูดแบบนี้ได้ยังไง เป็นพญายมจะพูดแบบนี้ไม่ได้นะ？

พยักหน้าทันที “ใช่ กลับไปแก้แค้นไง ไม่อยากกลับไปแก้แค้นหน่อยเหรอ？”

พอได้ฟังสิ่งที่เจียชิ่นหว่านประสบมา เขาก็รู้สึกโกรธเคืองอยู่ไม่น้อย แต่เป็นพญายมมานานขนาดนี้ก็ย่อมเจอเรื่องน่าโมโหแบบนี้มามาก เลยค่อยๆ เรียนรู้ที่จะทำตัวนิ่งๆ

เจียชิ่นหว่านไม่คาดคิดว่าพญายมจะเป็นแบบนี้…

ก่อนเธอตายเธอได้อ่านบางคอมเมนต์อยู่ผ่านๆ

【รู้สึกผิดล่ะสิ ตายซะก็ดี จะได้ไม่มอมเมาเยาวชน】

【แค่นี้ก็ทนไม่ไหวอยากฆ่าตัวตายแล้วเหรอ？ เกี่ยวอะไรกับพวกเราล่ะ เธอรับแรงกดดันไม่ได้เองนี่】

【มีปัญญาจะเป็นเลสเบี้ยน แต่ไม่มีปัญญาแบกรับสายตาของคนอื่นเนี่ยนะ นับประสาอะไรเล่า】

คนในโลกรังแกเธอ ด่าทอเธอ หลอกเธอและทำลายเธอ ผู้คนต่างก็เย้ยหยันและดูถูกเธอบอกว่าเธอสมควรแล้ว

แต่พอมาถึงโลกหลังความตาย พญายมทั้งสองกลับบอกเธอว่าทำไมไม่กลับไปแก้แค้นซะ…

แต่ครั้งนี้ค่อนข้างพิเศษ เพราะเธอกลับมาในรูปแบบของวิญญาณ

ก่อนหน้านี้ไม่เคยคิดมาก่อนเลย แต่จู่ๆ ก็รู้สึกว่าครั้งนี้แตกต่างไปนิดหน่อย

เหมือนมีอะไรบางอย่างในโลกหลั่งไหลเข้ามาในจิตวิญญาณของเธอ…

ซู่เป่าอึ้งไปครู่หนึ่ง “เอ๊ะ…”

ก่อนหน้านี้ไม่เคยท่องจิตไปในแดนพุทธภูมิที่โลกมนุษย์มาก่อน จู่ๆ ก็รู้สึกเหมือนเธอจะพลาดอะไรบางอย่างไป

มันคืออะไรกันแน่…

ซู่เป่าแหงนหน้ามองไปที่ท้องฟ้าแล้วขมวดคิ้วคิด

เจียชิ่นหว่านมาท่องจิตกับพญายมแบบนี้เป็นครั้งแรก ถึงแม้พญายมจะเป็นเด็ก แต่เธอก็รู้สึกถึงแรงกดดันอะไรบางอย่างอยู่เช่นกัน…

“เป็นอะไร？” เธอถามอย่างร้อนรน

ซู่เป่าส่ายมือ “ไม่มีอะไร พี่ทำเรื่องของพี่เถอะ เดี๋ยวข้าตามอยู่ข้างหลัง พี่ไม่ต้องสนใจข้าหรอก”

เจียชิ่นหว่าน “เอ่อ ได้ค่ะ…”

เธอปรับตัวเข้ากับสถานการณ์ทันที

เธอสาบานว่าจะต้องหาได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่ ทําไมรูปถ่ายส่วนตัวของเธอถึงหลุดออกไปได้！

ด้วยความที่เป็นวิญญาณ เธอรีบไปตามดูพาร์ทเนอร์ของเธอก่อนเป็นอย่างแรก

อีกฝ่ายแอบถ่ายรูปของเธอโดยไม่ได้รับความยินยอมจากเธอ เธอไม่มีทางให้อภัย แต่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี！

แต่หลังจากตามดูอยู่ครึ่งวัน เธอถึงได้รู้ว่าที่จริงพารท์เนอร์ของเธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่ารูปหลุดออกไปได้ยังไง และตัวเธอเองก็กําลังตรวจสอบอยู่เหมือนกัน

อีกฝ่ายมาเยี่ยมเธอที่โรงพยาบาลบ่อยๆ เพราะรู้สึกผิด แต่กลับถูกพ่อกับแม่ไล่ไป

เจียชิ่นหว่านไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกยังไง ขณะที่เธอกําลังจะออกจากโรงพยาบาลก็หันไปสบตากับดวงคู่หนึ่งที่อยู่มุมห้องโดยไม่ทันตั้งตัว…