ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 126

ซินจื่อเหมิงรับคำฟ้อง และตกลงที่จะหย่า

แล้วแม่ของซินจื่อเหมิงล่ะ

ก่อนหน้านี้เธอคอยติดตามผลงานของซินจื่อเหมิงตลอด เรียกว่าเป็นแฟนคลับตัวยงของลูกตัวเองเลย

เนื้อหาในเรื่องแต่ละฉาก แค่อ้าปากแม่ก็รู้แล้ว จำได้แม่นยิ่งกว่าซินจื่อเหมิงซะอีก

ซินจื่อเหมิงเอาคอมฯเครื่องก่อนยกให้แม่เธอไปนานแล้ว แม่ของเธอก็รับบทเป็นผู้ตรวจ แล้วก็แก้ไขปรับปรุงบางจุด จากนั้นก็เชื่อมโยงกับเนื้อหาใหม่ของซินจื่อเหมิงได้อย่างเนียนกริบ...

ซินจื่อเหมิงชื่นชมแม่จากก้นบึ้งในหัวใจเลยว่า เก่งสุด ๆ

ซึ่งก็ได้พิสูจน์ให้เห็นว่า หนังสือนั้นได้เขียนโดยแม่ของซินจื่อเหมิง เงินที่ได้ก็เป็นของแม่ซินจื่อเหมิง ที่ให้ลูกสาวเพราะเห็นลูกไม่ได้รับความเป็นธรรม

บ้านพักตากอากาศที่เป็นชื่อของซินจื่อเหมิง ก็เป็นสมบัติของพ่อแม่ที่ให้มา และไม่เกี่ยวข้องอะไรกับฝ่ายชายเลยแม้แต่น้อย

ยังไม่ทันได้ขึ้นศาล สามีซินจื่อเหมิงกับแม่ของเขาก็รู้แล้วว่าตัวเองแพ้ แม้แต่สตางค์เดียวก็ไม่ได้

อ๋อไม่สิ ยังได้อยู่ เว็บไซต์มืดที่ซินจื่อเหมิงเคยทำอยู่ก่อนหน้านี้ จ่ายค่าลิขสิทธิ์ให้สิบหรือยี่สิบกว่าหยวนต่อเดือน

ตลอดหลายปีที่ผ่านมาก็ได้มามากกว่าหนึ่งพันสี่ร้อยหยวนแล้วเหมือนกัน ซึ่งซินจื่อเหมิงไม่เคยได้ใช้เลย

ดังนั้นพวกเขาก็จะได้ส่วนแบ่งราว ๆ เจ็ดร้อยยี่สิบหยวนกับอีกห้าเหมา

แต่เงินแค่นั้นเขาจะเอาไปทำอะไรได้

ขณะที่ซินจื่อเหมิงมีเงินฝากเป็นร้อยล้าน และบ้านพักตากอากาศอีกหนึ่งหลัง เป็นผู้หญิงที่ร่ำรวยสมบูรณ์แบบ และยังทำมาหากินอย่างต่อเนื่อง

ถ้าหย่ากันขึ้นมาจริง ๆ พวกเขานั่นแหละที่จะขาดทุนย่อยยับ พวกเขาไม่ได้ทำงาน ไม่มีรายได้ ต่อให้ไปทำงานเดือนหนึ่งจะได้สักกี่บาท

เท่านั้นยังไม่พออำนาจการเลี้ยงดูบุตรพวกเขาก็จะแย่งไปไม่ได้เช่นกัน!

ถ้าพูดถึงสิทธิ์ในการเจอบุตร ก็ยังต้องได้เจอหน้าของซินจื่อเหมิงอีก

อนาคตเด็กเติบโตขึ้นมา รู้ว่าพ่อของพวกเขาเป็นคนแบบนี้ ต้องไม่เลี้ยงเขาตอนแก่แน่

สามีซินจื่อเหมิงพอเจอสถานการณ์ที่เกิดขึ้นก็รู้สึกเสียใจขึ้นมา คุกเข่าให้ซินจื่อเหมิงทันที

“เมียครับ ผมผิดไปแล้ว ก่อนหน้านี้ผมก็แค่โมโหชั่ววูบ แต่ไหนแต่ไรมาผมไม่เคยคิดจะหย่ากับคุณเลยนะครับ ผมยังรักคุณมาก ๆ นะ”

แม่สามีของซินจื่อแหมิงรู้สึกขายขี้หน้ามาก เธอทำได้เพียงพูดอย่างเขินอาย

“น้องเหมิงจ้ะ ก่อนหน้านี้ที่แม่ทำมันก็ไม่ถูก แม่แก่แล้วก็เลยสับสน ทั้งหมดเป็นเพราะแม่ยุยงเอง เดิมทีเขาก็ไม่เห็นด้วยหรอกกับเรื่องหย่า”

หญิงชราคิดดีแล้ว รับความผิดทั้งหมดไว้ที่ตัวเอง

รอให้ซินจื่อเหมิงใจอ่อนก่อน พวกเขาจะรีบถอนฟ้องทันที ไม่หย่าแล้ว

เป็นสามีภรรยากันมานมนานจนมีลูกด้วยกันแล้ว ทะเลาะกันเดี๋ยวก็ดีกัน หลังจากนี้จะให้ลูกชายของเธอเกลี้ยกล่อมเธอให้มากขึ้น เรื่องนี้ก็จะจบ…

ไม่คาดคิดว่าซินจื่อเหมิงหยิบกระเป๋าแล้วย่างก้าวไปพร้อมกับรองเท้าส้นสูงที่เธอใส่อยู่ เดินออกไปได้สองเมตรกว่าก่อนที่จะเอ่ย

“เจอกันที่ศาลเถอะ!”

“อ่อใช่แล้ว ฉันลืมบอกพวกคุณ นาฬิกาของลูกทั้งสองมีฟังก์ชันบันทึกเสียง ถ้าหากพวกคุณพูดอะไรที่ไม่ควรจะพูดลับหลังฉันกับลูก ๆ ล่ะก็ ฉันก็สามารถที่จะยกเลิกสิทธิ์ในการเจอลูก ๆ ได้”

องค์แม่ซินจื่อเหมิงหมุนตัวกลับแล้วเดินออกไป

เหลือเพียงแต่สามีซินจื่อเหมิง และแม่ของเขาที่เสียใจกับการตัดสินใจฟ้องหย่าจนแทบจะกระอักเลือด

**

ผ่านไปช่วงเวลาหนึ่ง

ซินจื่อเหมิงโทรหาซู่เป่าเล่าเรื่องพวกนี้ให้ฟังอย่างตื่นเต้น สองสาวต่างวัยคนหนึ่งอายุยี่สิบสามสิบปี อีกคนสี่ขวบ พูดคุยพึมพำกันนานมาก ถ้าใครไม่รู้ก็คงคิดว่าปลายสายเป็นเพื่อนซี้กันแน่ ๆ

ซินจื่อเหมิงได้ซื้อของขวัญมากมายส่งไปให้ตระกูลซู เพื่อเป็นการแสดงความขอบคุณ

ซู่เป่าพูดไปยิ้มไป “ได้ค่ะ โอเค ไว้เจอกันนะคะน้าซิน~”

วางสายโทรศัพท์ จู่ๆ เสี่ยวซู่เป่าก็รู้สึกว่าเธอค้นพบ 'ความหมาย' ที่พ่อของเธอเคยพูดไว้

เหมือนว่าตอนนี้เธอรู้สึกมีความสุขมาก

จี้ฉางอยู่ด้านข้าง “ซินจื่อเหมิงเปลี่ยนไปมากจริง ๆ”

ได้เห็นนรกมากับตาตัวเอง คงส่งผลกระทบมากจริง ๆ

“อืม ๆ ใช่เลย น้าผู้กล้าหาญไม่กลัวความยากลำบาก”

จี้ฉางหัวเราะเยาะ “ตอนนี้มีความสุขไหมล่ะ แต่อีกไม่นานเจ้าก็คงไม่มีความสุขแล้วแน่ ๆ เพราะเจ้าต้องไปเข้าเรียนอนุบาลแล้ว”

เขาเคยผ่านโรงเรียนอนุบาลครั้งหนึ่ง ช่างเป็นฉากที่น่าประทับใจเสียจริง

เด็ก ๆ ที่ไม่อยากไปโรงเรียนร้องไห้กันสนั่นหวั่นไหว และท่าทางของเด็กในชั้นเรียนก็ดูเหมือนจะไม่มีความสุขเท่าไรนัก

คิดไม่ถึงซู่เป่ากลับกระโดดดีใจ “จริงเหรอ หนูจะต้องไปโรงเรียนอนุบาล ในที่สุดหนูจะได้เข้าโรงเรียนอนุบาลแล้ว เย่!”

จี้ฉาง“……”

ซู่เป่าดีใจกระโดดโลดเต้นออกไปแล้ว